PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Przypadek guza Wilmsa u dorosłego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1982/35/1-2.

autorzy

Józef Czyżak
Oddział Urologiczny Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Słupsku
Ordynator: lek. J. Czyżak

streszczenie

Autor przedstawił przypadek nerczaka u 53 letniego mężczyzny le­czonego operacyjnie i naświetlaniem promieniami rtg. W czasie kont­roli po 14 miesiącach nie stwierdził wznowy ani przerzutów.

OPIS PRZYPADKU

Chory J. B. lat 53 nr hist. chor. 84/79 skierowany z Poradni Urologicznej z rozpoznaniem guza lewej nerki. Od 7 lat co 2?3 miesiące oddawał krwisty mocz, utrzymujący się przez 1?2 dni. Innych dolegliwości w tym okresie nie odczuwał. Przed dwoma miesiącami chory poczuł tępe bóle w lewej okolicy lędźwiowej, brak apetytu i ogólne osłabienie. Następnie wystąpiły wymioty i gorączka do 39°C. Równocześnie chory zauważył w lewej połowie brzucha guz. W 1972 r. po upad­ku z roweru przez miesiąc oddawał krwisty mocz. Przebywał wówczas w oddzia­le chirurgicznym jednego ze szpitali skąd został wypisany z rozpoznaniem Con­tusio regonis lumbalis. Laesio renis sinister. Na urografii z 1972 r. stwierdza się powiększenie zarysu lewej nerki i przemieszczenie układu k. m. ku górze z wy­raźnym objawem modelowana miedniczki i kielicha głównego dolnego. Nie stwier­dza się wypływu moczu cieniującego poza zarys nerki ani tworzenia się jeziorek mogących odpowiadać miejscu pęknięcia nerki.

W dniu przyjęcia do Oddziału chory był w stanie ogólnym dosyć dobrym. Ba­daniem fizykalnym z odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzono w lewym pod­żebrzu guz wielkości 1 1/2 pięści o powierzchni gładkiej, elastyczny, miernie ru­chomy, niebolesny. Chemiczne i mikroskopowe badanie moczu nie wykazało zmian chorobowych. Morfologia: Hb 15,0 E. 4600000 L. 5300 SCH 32 Ht 44 OB 12/29, po­ziom kreatyniny w surowicy 1,2 mg°/o RR 140/80. Płuca radiologicznie bez zmian. Urografia zbliżona do obrazu z 1972 r. z poszerzeniem dolnego bieguna w stosun­ku do poprzednich zmian. Arteriografia. Obie tętnice nerkowe odchodzą od aorty na wysokości L1?L2. Nerka lewa zniekształcona wielkości 20X15 z obecnością czyn­nego miąższu jedynie w górnym biegunie. Obraz naczyń wewnątrznerkowych w tej części nerki w normie. Czynny miąższ nerki ostrą policykliczną granicą prze­chodzi w twór owalny na którym napinają się tętnice wewnątrznerkowe. W głów-, nej masie jest on beznaczyniowy, jednak w jego przyaortalnej części dostrzega się drobne naczynia mające charakter naczyń patologicznych. Rozpoznano guz złośliwy lewej nerki i chorego zakwalifikowano do zabiegu operacyjnego.

Z cięcia lędźwiowego z wycięciem 12 żebra dotarto do lewej przestrzeni za­otrzewnowej. Stwierdzono otorbiony, gładki guz wielkości około 1500 cm3 ściśle zespolony z dolnym biegunem nerki. Po podwiązaniu i przecięciu szypuły oddzie­lono guz od otoczenia i usunięto. Guz wielkości 11X15X9 na przekroju jednorod­ny, szarobordowy, kruchy bez wyraźnej granicy przechodzi w nerkę. Badanie drob­nowidowe: Utkanie nowotworu składa się z szeregu cew jakby gruczołowych. W niektórych miejscach ilość komórek wyścielających zwiększona, wypełnia częścio­wo cewy wytwarzając tzw. pseudokłębuszki. Ponadto widoczne są pasma mięśniów­ki układające się w zespólnie. Na pograniczu z nerką znajduje się odczyn łączno-tkankowy.

Przebieg pooperacyjny bez powikłań. 7 tygodni po zabiegu naświetlanie pro­mieniami Rtg (4000 R z 3 pól). Kontrola po 6 i 14 miesiącach wykazała dobry stan pacjenta. Czuje się dobrze, przybrał na wadze 5 kg, a badanie nie wykazało u-chwytnych nawrotów ani przerzutów.

Rokowanie w nerczaku jest złe. Panuje przekonanie, że jest ono gor­sze u dorosłych niż u dzieci. Wcześnie występuje wznowa, przerzuty do płuc i wątroby, rzadziej do drugiej nerki, mózgu, kości, pęcherza, jądra, esicy i innych narządów (1, 2). Z 67 chorych z g. W. którzy wykonaną mieli nefrectomię zmarło z powodu choroby zasadniczej 54, tj. 81°/o. Z ogólnej liczby zgonów 90% przypada w pierwszym roku. Z 13 cho­rych, którzy nie mieli wznowy w chwili ogłaszania prac 9 przeżyło okres 3 lat, co w g.W. stanowi kryterium wyleczenia klinicznego (1?10). Przy­padek przedstawiam z uwagi na rzadkość g.W. u dorosłych, jak również na długi okres jaki upłynął od pojawienia się pierwszych objawów do postawienia rozpoznania i leczenia.

piśmiennictwo

  1. Altung M. Carmichael F. A., Henry C. L., Stockton R. W.: Wilms tumor in adult: Long time survival with polliative resection of lung and brain metastases. J. of Urol., 1964, 91, 212.
  2. Bard R. H., Greenwald E. S., Kalnicki S., Sablay L. B.: Adult Wilms tumor treated with radiotherapy and chemotherapy: A case re­port. J. Urol., 1979, 121/5/, 679.
  3. Bulanda B., Krakowski J., Laskownicki A.: Guz Wlmsa u dorosłej. Pamiętnik Dnia Urologicznego. Kołobrzeg 1965.
  4. Culp O. S., Hartman F. W.: Mesoblastic nephroma in adults: A clinicopathologic study of Wilms tumors and related renal neoplasms. J. of Urol., 1948, 60, 552.
  5. Green D. M., Jaffe N-: The role of chemotherapy in the treatment of Wilms tumor. Can­cer, 1979, 44/1/, 52.
  6. Kawecki K., Dobrzęcki W.: Przypadek nerczaka u 30 let­niej kobiety. Pol. Przeg. Chir., 1962., 34, 1091.
  7. Klapproth H. J.: Wilms tumor: A report of 45 cases and an analysis of 1351 cases reportet in the world litera­turę from 1940 to 1958. J. of Urol., 1959, 81, 633.
  8. Kuśmierski S., Łukasiewicz S.: Nerczak zarodkowy i nerwiak zarodkowy u dzieci starszych. Pol. Przeg. Chir., 1966, 38, 945.
  9. Orlin J.: Association of two contiąuous urological tumors with adult Wilms tumor. J. Urol., 1973, 109/3/, 362.
  10. Prat J., Gray G. F., Stolley P. D., Coleman J. W.: Wilms tumor in an adult associated with androgen abuse. J.A.M.A., 1977, 237, 2322.