Wytworzenie się ropnia okołonerkowego w przebiegu schorzeń pęcherzyka żółciowego może nastąpić na drodze przechodzenia drobnoustrojów przez niezmienioną chorobowo otrzewną, drogą chłonną, lub na drodze perforacji do przestrzeni zaotrzewnowej okołonerkowej zmienionego chorobowo pęcherzyka.
Rzadkość występowania tego typu powikłania (1, 2, 4, 6) upoważnia do opisania przypadku leczonego w Klinice Urologicznej i w Oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Chirurgii Urazowej w Warszawie.
Chora lat 74 nr hist. chor. 374/80, przyjęta do kliniki w czasie ostrego dyżuru z rozpoznaniem ropnia okołonerkowego po stronie prawej. Od kilku tygodni miała narastające bóle w okolicy prawego nadbrzusza i lędźwiowej prawej. Na 5 dni przed przyjęciem wystąpiła gorączka i pojawił się chełbocący guz w okolicy lędźwiowej prawej. Od kilku lat rozpoznawano u chorej kamicze zapalenie pęcherzyka żółciowego i proponowano leczenie operacyjne, na które jednak nie wyrażała zgody. Po konsultacji chirurgicznej chora została skierowana na ostry dyżur urologiczny. W chwili przyjęcia stan chorej był ciężki z zaburzeniami świadomości i gorączką 38,6°C. W śródbrzuszu i prawej okolicy lędźwiowej stwierdzono chełbocący guz. OB po 1 godzinie wynosiło 95, leukocytoza 12500. Analiza moczu: w osadzie pojedyncze leukocyty wpw, posiew moczu jałowy.
Chorą zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Cięciem skośnym w podbrzuszu prawym dotarto do przestrzeni zaotrzewnowej. Stwierdzono olbrzymi zbiornik gęstej, śmietanowatej ropy, zajmujący przestrzeń od talerza biodrowego do okolicy nerkowej, który dalej komunikuje się z okolicą wnęki wątroby. W jamie ropnia znaleziono 3 kamienie żółciowe. Ropę odessano w ilości około 2,5 litra. Pozostawiono 3 dreny i 2 sączki gazowe nasączone roztworem hibitanu. Stan chorej nieco poprawił się. W 2 dni później chorą przeniesiono do Oddziału Chirurgii Ogólnej Szpitala Chirurgii Urazowej, gdzie kontynuowano intensywne leczenie o-gólne i miejscowe (celowane antybiotyki, wyrównywanie zaburzeń wodnoelektro-litowych) przez okres 80 dni.
Postępowanie terapeutyczne było utrudnione ze względu na utrzymujący się w czasie pobytu stan psychotyczny i negatywizm chorej. W 4 tygodniu pobytu wystąpiło zgorzelinowe zapalenie ślinianki podżuchwowej prawej z wytworzeniem się ropnia w obrębie gruczołu. Ślinian-kę w całości usunięto z następowym drenażem loży.
W trakcie pobytu chorej w Szpitalu wykonano cholangiografię in-fuzyjną, która wykazała drożny, nieco poszerzony przewód żółciowy wspólny bez złogów. Nie stwierdzono przeciekania żółci kontrastowej do przestrzeni zaotrzewnowej. Na wykonanej fistulografii stwierdzono nieregularny zaciek w przestrzeni zatorzewnowej po stronie prawej, schodzący do wysokości drugiego kręgu lędźwiowego. Chorą wypisano do domu w stanie znacznej poprawy stanu ogólnego. Na proponowaną operację wycięcia przetoki nie wyraziła zgody.
OMÓWIENIE
Ropnie okołonerkowe mogą być pochodzenia krwiopochodnego, ner-kowopochodnego oraz pozanerkowego (3). Podział ten jest przyjęty przez większość autorów i wydaje się być najbardziej przejrzystym i praktycznym z punktu widzenia kliniki. Są one schorzeniem rzadkim i stanowią zaledwie 0,1?0,25% schorzeń chirurgicznych i urologicznych. Zupełną zaś rzadkość stanowi ropień okołonerkowy będący wynikiem perforacji pęcherzyka żółciowego do przestrzeni zaotrzewnowej okołonerkowej. Tylko nieliczni autorzy opisują pojedyncze przypadki (2) lub zwracają uwagę na ich występowanie (2, 3, 5, 7).
Do powstania ropnia okołomerkowego w przypadkach ropnego zapalenia pęcherzyka żółciowego dochodzi poprzez przechodzenie drobnoustrojów przez chorobowo zmienioną otrzewną (3). W naszym przypadku do wytworzenia się ropnia doszło na skutek perforacji ropniaka pęcherzyka żółciowego przez nekrotycznie zmienioną otrzewną.