Przetoka nerkowo-okrężnicza jako powikłanie roponercza gruźliczego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1983/36/2.

autorzy

Andrzej Kowalski, Mieczysław Gałęzia, Marek Jończyk, Stanisław Maj: Kliniczny Oddział Urologiczny Szpitala w Czerwonej Górze
Dyrektor Szpitala: dr med. O. Firko-Stępniewska
Ordynator Oddziału: dr med. A. Kowalski

streszczenie

Przedstawiono przypadek przetoki nerkowo-okrężniczej po stronie lewej na tle roponercza gruźliczego, rozpoznanej na podstawie badań radiograficznych i leczonej operacyjnie oraz tuberkulostatykami.

Z opisanych ponad 100 tego rodzaju przetok najczęstszymi były przetoki do żołądka, dwunastnicy lub przyległego odcinka okrężnicy. Do rzadkości należą przetoki do przełyku, jelita cienkiego, wyrostka robaczkowego i odbytnicy (1, 3, 5). Roponercze zrasta się z przewodem pokarmowym, a w następnym etapie dochodzi do przebicia, którego wynikiem jest przetoka.

Dolegliwości chorego i wyniki badania przedmiotowego mogą odpowiadać odmiedniczkowemu zapaleniu miąższu nerkowego, a niekiedy sugerować chorobę przewodu pokarmowego.

OPIS PRZYPADKU

Chorą Z. G., lat 59 far hist. chor. 6611/92) przyjęto z powodu częstomoczu, dysurii, okresowych zwyżek ciepłoty ciała do 39°C i stałego parcia na stolec oraz biegunki. Leczono ją przez kilka miesięcy na oddziale chirurgicznym i wetwnętrz-nym i skierowano w końcu do konsultacji urologicznej z powodu dolegliwości pęcherzowych. Chorą przyjęto z powodu guza, wyczuwalnego w lewym podżebrzu.

Podczas cystoskopii stwierdzono nieznaczne przekrwienie śluzówki pęcherza i podciągnięcie lewego ujścia moczowodu. Urografia wykazała prawidłowe wydzie-laniie środka cieniującego przez prawą nerkę i brak zmian w układzie kielichowo--mliedoiczkiowyim oraz brak wydzielania po stronie lewej (ryc. 1).

Wykonam lewostronną pielografię. Miedniczka uwidoczniła się w postaci nie-regu/lairnej plamy cieniowej, a środek cieniujący wypełnił na znacznym odcinku część zstępującą okrężnicy (ryc. 2).

Rozpoznano przetokę nerkowo-okrężniczą w części zstępującej na tle roponercza gruźliczego.

Chorą przygotowywano do operacji przez 7 dni, podając leki przeciwgruźlicze ? rifampicynę, hydrazyt i etambutol. Nerkę usunięto z lędźwiowego cięcia skośnego, resekując XII żebro. Przy uwalnianiu nerki stwierdzono połączenie kielicha środkowego z okrężnicą. Po usunięciu nauki i prawie niezmienionego moczowodu zaopatrzono otwór przetoki, wielkości ziarna grochu, zeszywając jednowarstwowo ścianę jelita wraz z otrzewną przylegającą do ściany okrężnicy. Drenaż loży nerkowej dwoma drenami, dwuwarstwowy szew powłok. Przebieg pooperacyjny bez powikłań. Nadal stosowano leki przeciwprątkowe. Wynik badania anatomopatologicznego: Lp. 167824 ? Pyonephrosis tuberculosocaseosa (Pracownia Anatomopatologiczna w Kielcach). Od chwili operacji dolegliwości pęcherzowe i ze strony układu pokarmowego ustąpiły. Chorą wypisano po 28 dniach w stanie ogólnym dobrym. Po miesiącu zgłosiła się do kontroli, podając że czuje się bardzo dobrze, przybyła na wadze i jest bez dolegliwości.

OMÓWIENIE

Mimo znacznego postępu w diagnostyce radiologicznej zdarza się niepełne wykorzystanie badań radiograficznych. Przykładem jest nasza chora, którą leczono długi czas bez pełnego rozpoznania. Z drugiej strony przedstawienie tej obserwacji wynika z analizy piśmiennictwa, ponieważ opisano znacznie mniej przetok nerkowo-okrężniczych po lewej stronie (2, 4).

piśmiennictwo