Farmakoterapia nowotworów pęcherza moczowego polega na ogólnym lub miejscowym stosowaniu środków celem wyleczenia choroby lub zapobieganiu jej nawrotom. Wybór sposobu i celu leczenia zależy od mechanizmu działania leku, stopnia naciekania guza i stopnia jego histologicznego zróżnicowania (2).
Jednym z mechanizmów, mających powodować powstanie raka pęcherza, jest rakotwórcze działanie wziewanych amin aromatycznych (3). Zostają one inaktywowane w wątrobie przez zmianę ich w nierakotwór-cze glukuroniany wydalane z moczem lub żółcią. Ponowne uwolnienie rakotwórczych amin może nastąpić przez rozpad glukuronianów pod wpływem enzymu ?-glukuronidazy. Stwierdzono znamiennie podwyższoną aktywność tego enzymu w moczu chorych na raka pęcherza w porównaniu z aktywnością w moczu ludzi zdrowych. Fakt ten (był punktem wyjścia dla poszukiwania substancji mogących hamować działanie ?-gliukuxonddazy. Niektóre z nich badano klinicznie i doświadczalnie już dawniej (1,4 glukosacharolakton), a osiągnięte efekty polegały na zmniejszeniu o 30,0% częstotliwości nawrotów. To, że wznowy, chociaż rzadziej, występowały wiązano ze złym wchłanianiem leku z przewodu pokarmowego, nieregularnym przyjmowaniem leku przez chorych oraz, że lek nie działał przez całą dobę równomiernie i były okresy w czasie doby, w których ?-glufcuronidaza nie była hamowana (1). Lek wyprodukowany przez firmę Chugai 2,5-di-0-acetylobeta-D-glukaro-l,4-6,3-dwu-lakton (glucaron) wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego. Wykazano, że jest dobrym inhibitorem ?-glukuronidazy in vivo. Poddano go próbom klinicznym, w których stwierdzono jego dużą skuteczność w zapobieganiu wznowie raka pęcherza (4).
MATERIAŁ I METODYKA
Od 25.2.1981 do 15.8.1982 r., u 16 chorych w wieku 38?78 lat (13
mężczyzn i 3 kobiety) po elektroresekcji powierzchownych guzów pęcherza (T1) w stopniu zróżnicowania Gl i G2 zastosowano leczenie doustne glucaronem, podając 4 X dziennie po 2 tabletki. Leczenie rozpoczynano w 7?10 dni po elektroresekcji guza,
U chorych, u których rozpoczęto podawanie glucaronu po elektroresekcji guzów pęcherza (T1) zaplanowano kontrolną cystoskopię co 3 miesiące. Dwie osoby, które rozpoczęły leczenie, nie zgłosiły się do kontrolnego badania endoskopowego. Kontrolę przeprowadzono u 14 osób.
DYSKUSJA
W tabeli I przedstawiono zależność czasu obserwacji i nawrotów guza.
U 7 chorych obserwowanych od 6?12 miesięcy (2?4 kontrolne cyst-skopie), nie stwierdzono wznowy guza mimo wielokrotnych wznów uprzednio. U 7 ? chorych wystąpiła wznowa ale należy przyjąć, że u 5 z nich lek zadziałał korzystnie, gdyż u 2 chorych wznowy występują rzadziej niż przed stosowaniem leku, 2 chorych miało wznowę po 3 miesiącach, a nie miało jej przy następnych badaniach kontrolnych i 1 chory miał wznowę dopiero po 12 miesiącach (przy 4 kontrolnej cystoskopii). Być może konieczny był pewien okres czasu, aby lek rozpoczął swoje korzystne działanie na zmienioną śluzówkę pęcherza.
U 2 chorych wynik leczenia był zły. Odstąpiono od leczenia glucaronem po kolejnych cystoskopiach, gdyż mimo stosowania leku w kolejnych badaniach guz był coraz większy. Wystąpiła również zmiana stopnia histologicznego zróżnicowania z Gl na G2.
W tabeli II przedstawiono powiązanie stopnia histologicznego zróżnicowania guza (G) z wystąpieniem wznowy.
W tabeli III przedstawiono zależność nawrotu guza w trakcie przyjmowania glucaronu od tego, czy przed leczeniem stwierdzało się wielokrotnie wznowy, czy leczenie było wdrożone przy pierwszym pojawieniu się guza.
U wszystkich, chorych co 3 miesiące badano morfologię krwi i oznaczano poziom SGOT, SGPT, mocznika i kreatyniny w surowicy krwi. U żadnego chorego nie stwierdzono niekorzystnego: wpływu leku na te parametry.
Nie obserwowano również żadnych klinicznych objawów toksycznego działania leku, poza jednym chorym, u którego na skutek bólów w nadbrzuszu i niestrawności zmniejszono dawkę leku do połowy. Po ustąpieniu tych objawów powrócono do pełnej dawki leku, którą chory tolerował już dobrze.
WNIOSKI
1.Przeprowadzona kliniczna ocena wskazuje, że podawanie gluca
ronu doustnie po przezcewkowej elektrosekcji guza pęcherza (Tl) zmniejsza częstość występowania nawrotów. Stopień histologicznego zróżnicowania guza (Gl czy G2) nie miał wpływu na występowanie na wrotów.
1.Nie obserwowano klinicznych objawów toksycznego działania lelku.
3. Dokładniejsza ocena wartości glucaronu w zapobieganiu nawro-
tom powierzchownych guzów pęcherza byłaby możliwa po dłuższej ob serwacji większej liczby chorych, na co nie pozwoliła ilość dostarczonego do badania leku.