ODTWORZENIE CEWKI MOCZOWEJ PRZY NIEDOBORZE SKÓRY
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1987/40/1.

Podczas, kiedy pierwotne rekonstrukcje cewki w spodziectwie wyko­nuje się obecnie z powodzeniem, to operacje wielokrotne obarczone są dużym ryzykiem powikłań, zwiększającym się z kolejną próbą leczenia operacyjnego. Przedstawiona metoda znajduje zastosowanie wówczas, gdy w trakcie poprzednich operacji wykorzystano dostępną skórę na prąciu dla rekonstrukcji cewki.

OPIS METODY

Nacina się podłużne pasmo na stronie brzusznej prącia, od strony bliższej, okalające ujście zewnętrzne cewki. Szerokość pasma jest tak dobrana, by obustronne brzegi skóry łatwo dały się zbliżyć nad naciętym pasmem. Prowadzi się następnie cięcie w linii środkowej od ujścia ze­wnętrznego aż do dalszego końca pasma. W ten sposób powstają dwa pasma (ryc. 1). Pasma te rozdziela się w linii środkowej na boki starając się nie przerwać połączenia tkanką podskórną każdego z nich z częścią brzuszną prącia.

Przerwanie takiego połączenia grozi powstaniem przetoki. Następnie brzegi zewnętrzne pasm łączy się w linii środkowej nad cewnikiem odpowiedniej średnicy, wprowadzonym przez cewkę do pęcherza na czas operacji. Cewkę zszywa się szwem ciągłym śródskórnym 6-0 Vicryl. Brzuszne pokrycie nowowytworzonej cewki stanowi tkanka podskórna i skóra zszyte w warstwach (ryc. 2).

Dla odprowadzenia moczu po operacji służy cewnik pozostawiony w pęcherzu przez przetokę kroczową lub nadłonową.

MATERIAŁ I WYNIKI

Opisany sposób zastosowano u 8 chorych w wieku od 4 do 15 lat. W poprzednich operacjach wykorzystano wszelki nadmiar skóry prącia. Ujście zewnętrzne cewki znajdowało się u 7 chorych w kącie prąciowo-mosznowym, a u jednego w połowie moszny. U 1 zaś żołądź poprzednio skanalizowano przez wytworzenie szerokiej cewki, sięgającej od szczytu żołędzi do rowka zażołędnego. U 7 chorych wytworzono pasmo tak jak w przedstawionej metodzie, u 1 dostosowano cięcie do istniejących wa­runków (ryc. 3).

U wszystkich chorych nastąpiło gojenie przez rychłozrost. Tylko u 1 wystąpiła przetoka w późnym okresie pooperacyjnym, którą następnie bez trudu zamknięto. W ciągu półtora roku po operacji wykonywano okresową kalibrację cewki. Nie obserwowano nigdy zwężeń, a przeciw­nie spostrzegano stopniowy wzrost jej średnicy.

OMÓWIENIE

Przedstawiona metoda opiera się na zasadzie regeneracji całego obwodu cewki z pasm skórnych podobnie jak w sposobie Browne'a (1). W tym sposobie zatopione pod skórą pasmo skórne daje początek całej cewki. Ponieważ nie odtwarza się całego obwodu powodzenie zależy więc od dokładnego pokrycia pasma przez tkankę podskórną i skórę. Jest to trudne do osiągnięcia, stąd liczba powikłań jest duża (3). We własnej metodzie wytwarza się cały obwód cewki. Jej brzuszną część stanowią dwa pasma Skórne uszypułowane zszyte w linii środkowej. Resztę obwodu tworzy tkanka podskórna. Dokładność techniki operacyjnej sprawia, że daje się wytworzyć szczelną cewkę.

Nie można się wypowiedzieć jaka jest minimalna szerokość pasm skóry by powstająca cewka nie uległa zwężeniu. Z naszego doświadczenia można sądzić, że łączna szerokość obu pasm równa 1/3 obwodu cewki jest wystarczająca.

Trudniejszym momentem operacji jest wypreparowanie dostatecznych szypuł łącznotkankowym, stanowiących połączenie naczyniowe pasm skór­nych. Przerwanie takiego połączenia grozi powstaniem przetoki.

Przedstawiona metoda może znaleźć zastosowanie w nielicznej grupie chorych ze spodziectwem, u których występuje istotny niedobór skóry. Wskazania takie stwierdzono u 8 spośród 120 operowanych w ciągu ostatnich dwu lat w naszej Klinice.

Uzyskane dobre wyniki zachęcają do szerszego zastosowania metody u chorych, u których alternatywą jest przeszczep skóry spoza prącia lub wykorzystanie owłosionej skóry moszny jak w sposobie Cecil-Micha-łowskiego (2, 3).

WNIOSKI

1.Odtworzenie całego obwodu cewki z wąskich pasm skórnych jest możliwe.

2.Warunkiem pomyślnego wyniku pooperacyjnego jest zachowanie nieprzerwanego połączenia pasm z powierzchnią brzuszną prącia.

3.Metoda jest przydatna dla plastyk cewki po wielokrotnych poprzed­ nich plastykach, gdzie występuje niedobór skóry.

1. 1. Browne D.: An operation for hypospadias. Proc. Roy. Soc. Med., 1949, 42, 466. ? 2. Gross R.: Usuwalne szwy ciągłe podskórne w leczeniu spodziectw u chłop­ców. Probl. Chir, Dziec., PZWL, Warszawa 1981, 8, 46. ? 3. Zubowska J., Jarikow-ska J.: Wyniki leczenia spodziectwa w Klinice Chir. Dziec. AM w Łodzi. Probl. Chir. Dziec, PZWL, Warszawa 1981, 8, 36.