PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

RAK SKÓRY MOSZNY
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1988/41/1.

autorzy

Jan Sprogis, Teresa Kardel-Mizerska, Stanisława Spoz
Z Kliniki Urologii Instytutu Chirurgii PAM w Szczecinie
Kierownik Kliniki: doc. dr hab. med. A. Sikorski
Dyrektor Instytutu: doc. dr hab. med. M. Borowski

streszczenie

Przedstawiono 36-letniego kierowcę samochodowego chorego na raka skóry moszny, któremu usunięto zmianę w kształcie guza kalafiorowatego moszny i pachwinowe węzły chłonne. Roczna obserwacja chorego nie ujawniła objawów wznowy nowotworowej.

Rak skóry moszny jest pierwszym nowotworem uznanym za chorobę zawodową kominiarzy w 1775 r. w Anglii (5). Występuje w postaci raka kolczystokomórkowego oraz podstawnokomórkowego. Spotyka się częściej tą pierwszą postać (1, 2). Rak kolczystokomórkowy jest średnio- lub do­brze zróżnicowany. Daje przerzuty do pachwinowych węzłów chłonnych, po jednej albo po obu stronach. Przerzuty odległe spotyka się rzadko (1, 3, 4). Za przyczynę uważa się długotrwałe działanie promieniowania jo­nizującego, związków aniliny, produktów węglo- i ropopochodnych. Nie u wszystkich chorych można ustalić działanie karcinogenów (1, 4). Kli­nicznie rak moszny przedstawia się jako guzek, brodawka lub owrzo­dzenie wolno rozwijające się (1, 5). Leczenie z wyboru polega na wycię­ciu zmiany w obrębie zdrowych tkanek i usunięciu węzłów chłonnych (1, 2, 3, 4, 5). Jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego niektórzy auto­rzy zalecają radio- i chemioterapię (1), większość jednak uważa to za bez­celowe (2, 3, 4, 5).

OPIS PRZYPADKU

Kierowca samochodowy, lat 36, przyjęty do Kliniki Urologii celem leczenia operacyjnego guza moszny (hist. chor. nr 6338-19152). Chory zauważył przed 5 laty guzek wielkości ziarna grochu, który rozrósł się do rozmiarów, przeszkadzających w swobodnym poruszaniu się i w dodatku miał przykry, trudny do usunięcia za­pach. Badaniem przedmiotowym stwierdzono guz skóry moszny w formie kalafio-rowatej (ryc. 1), nie naciekający w głąb moszny. Pachwinowe węzły chłonne były powiększone po obu stronach, twarde i tkliwe, nie zrośnięte ze skórą. Badania pra­cowniane: grupa krwi ?B" Rh (?) minus, hematokryt ? 0,342%, hemoglobina ? 7,45 mmol/l, erytrocyty ? 4,67 T/1, leukocyty 14,9 g/l, jonogram, mocznik, kreaty­nina w normie. Posiew moczu jałowy.

W znieczuleniu dotchawiczym wycięto guz naciekający skórę moszny przy po­mocy noża elektrycznego w obrębie zdrowych tkanek, bez naruszenia osłonek jądra. Pachwinowe węzły chłonne usunięto razem z otaczającą tkanką tłuszczową po obu stronach. W przebiegu pooperacyjnym wystąpiło zakażenie ran. Badaniem histopatologicznym (dr med. A. Musiał z Filii Zakładu Anatomii Patologicznej PAM) rozpoznano: Guz moszny ? carcinoma planoepitheliale bene differentiatum. W węzłach chłonnych nie stwierdzono przerzutów, a jedynie odczyn typu hyper­plasia follicularis. Wypisany do domu w stanie dobrym w 36 dobie po operacji. Roczna obserwacja nie wykazywała objawów wznowy nowotworowej.

Rzadkość schorzenia, późne zgłoszenie się do leczenia oraz możliwość wczesnego rozpoznania skłoniły nas do przedstawienia powyższej obserwacji.

piśmiennictwo

  1. 1. Hjorth N., Schmidt H.: Epiteliale Tumoren w: Dermatologische Onkologie, red. A. Luger, F. Gschnait, Urban, Schwarzenberg, Wien, 1983, 101. ? 2. Mostofi F.K., Davis C. J. Jr.: Tumors of the scrotum w: Principles and managament of urologic cancer, red. Nasser Javadpour, Williams, Wilkins, Baltimore, 1983, 101. ? 3. Noltenius H.: Systematik der Onkologie, Urban, Schwarzenberg, Munchen, 1981, 1464. ? 4. Ray B., Whitmore W.F.: Experience with carcinoma of the scrotum, J. Urol., 1977, 6, 741. ? 5. Zieliński J.: Rak skóry moszny w: Onkologia urologicz­na, PZWL, Warszawa, 1986, 302.