english version wersja do druku
	kwartalnik ISSN 0500-7208 Czasopismo punktowane przez KBN, Index Copernicus oraz w bazie GBL

8 Kongres Europejskiego Towarzystwa Urologicznego odbył się w Londyńskim Centrum Kongresowym im. Królowej Elżbiety II w dniach od 18?21. 05. 1988 r. Oficjalnego otwarcia Kongresu dokonał Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego prof. J. Blandy. W Kongresie wzięło udział około 1000 uczestników wszystkich kontynentów Najliczniej reprezentowani byli oprócz gospodarzy urolodzy z Fran­cji, Włoch i Niemiec Zachodnich. Polska delegacja liczyła 20 osób, w tym 6 profe­sorów, 2 docentów, w tym 8 osób z Warszawy, 7 z Łodzi, 2 z Lublina, 3 z Katowic i 1 z Częstochowy.

Zjazd poprzedziła doskonale zorganizowana Sesja Szkoleniowa ukierunkowana na praktyczne zapoznanie uczestników z nowymi metodami i technikami operacyj­nymi, z zastosowaniem bezpośredniej transmisji telewizyjnej z sal operacyjnych

2 Londyńskich Klinik.

Łącznie w czasie Obrad Kongresu wygłoszono 363 referaty, przedstawiono 200 posterów i wyświetlono 56 filmów naukowych.

Bardzo bogato zorganizowano wystawy 40 firm produkujących sprzęt urologiczny, chirurgiczny i farmaceutyczny.

Obrady prowadzono równocześnie w 7 salach konferencyjnych 6-cio kondygna-cyjnego budynku, w tym w 3-ch wygłaszane referaty, w 2-ch prowadzono sesje filmowe i w 2 sesje posterowe.

Sesje naukowe Kongresu rozpoczęły się dnia 19. 05. 1988 r. W pierwszej sesji omawiano litotrypsję zewnątrzustrojową w leczeniu kamicy moczowej. Referaty wygłosili Smidt i Rassweiler z Republ. Feder. Niemiec, Holm z Danii, Martin z Francji i Servadio z Izraela. Generalnie wystąpienie tych autorów można podsu­mować w sposób następujący. Na polu litotrypsji zewnątrzustrojowej w ostatnich latach nastąpił wielki postęp. Dotyczył on głównie: powstania drugiej generacji litotryptorów, dążenia do osiągnięcia możliwości kruszenia kamieni bez znieczulenia, dążenia do upowszechnienia i dostępności zabiegów litotrypsji zewnątrzustro- wej w leczeniu kamicy moczowej.

W ostatnich latach dominującym monopolistą w ESWL był litotryptor DORNIER HM 3 i trwało to do 1986 r. W ostatnim czasie nowe generacje litotryptorów pow­stały w Stanach Zjednoczonych, Francji, Japonii i Niemczech Zachodnich z użyciem zróżnicowanych technik do lokalizacji kamienia w nerce i generatorów fal ude­rzeniowych. Te litotryptory można zaliczyć do dwóch grup: wyposażone w wieloczynnościowy stół z konwencjonalnymi lampami rent­ genowskimi z możliwością wykonywania zabiegów endourologicznych i równocześ­ nie ESWL (Lithostar Firmy Siemens), znacznie skuteczniejsze, kruszące bezboleśnie generacje litotryptorów z ge­ neratorem izoceramicznym (Piezoplith Wolf, Edap-LT-01) nie wymagające znie­ czulenia ogólnego ani zewnątrzoponowego.

Ten postęp zmierza do udoskonalenia litotryptorów, które pozwoliłyby skutecz­nie prowadzić zabieg bez znieczulenia. Z takim celem prowadzi swoje udoskonalenia konsekwentnie firma DORNIER stosując w generatorze fal uderzeniowych większą elipsoidę. Nowej generacji aparaty DORNIERA są obecnie oceniane w kilku klini­kach w Niemczech Zachodnich.

Wstępne doniesienia informują, że tym nowym urządzeniem będzie można kru­szyć kamienie bez znieczulenia. Negatywną stroną litotrypsji są nawroty u około 40% leczonych tą metodą chorych. Dotychczas metody leczenia chorych na kamicę są dobrze akceptowane przez chorych, jednak powtórne zabiegi leczenia podra­żają koszt i przedłużają czas leczenia.

Ponadto ESWL ma inne zalety, do których należą:

1)możliwość kruszenia kamieni w dystalnym odcinku moczowodu u wielu chorych przy użyciu różnorodnych litotryptorów,

2)przebieg kliniczny po kruszeniu dużych kamieni jest znacznie łagodniejszy niż po usuwaniu złogów różnego rodzaju cewnikami,

3)litotrypsja zewnątrzustrojowa z powodzeniem może sproszkować różnej wiel­ kości kamienie.

W podsumowaniu stwierdzono, że litotrypsja zewnątrzustrojowa jest skuteczną formą leczenia wszystkich postaci kamicy moczowej z perspektywą szybkiego upo­wszechnienia we wszystkich ośrodkach oraz jest potencjalną metodą leczenia ka­micy pęcherzyka żółciowego.

Prof. Holm z Danii na zakończenie dyskusji poinformował, że w Kopenhadze na ukończeniu są badania kliniczne litotryptora, którego koszt będzie wynosił po­łowę dotychczas produkowanych litotryptorów.

Problematyce leczenia kamicy moczowej poświęcone były w tym dniu Sesja 8 ? Konferencja Okrągłego Stołu na temat ESWL, Sesja 9 ? leczenie kamicy koralowej, Sesja 16 ? litotrypsja zewnątrzustrojowa kamicy a fizjologia nerki.

Sesja 2 poświęcona była zastosowaniu lasera w leczeniu kamicy moczowej. Au­torzy: R. Hartung, S. Thomas, R. Hofmann z RFN i M. Watson z Londynu/ oraz M. Radej z Zagrzebia przedstawiali własny materiał i doświadczenie w sto­sowaniu lasera pulsującego w kruszeniu kamieni w moczowodzie. Wyniki tych ba­dań są bardzo zachęcające, jednak jest to inwazyjna metoda leczenia, ponieważ son­da laserowa musi być doprowadzona do kamienia w moczowodzie przez kanał ro­boczy ureterorenoskopu.

Sesja 4 poświęcona była zastosowaniu lasera w leczeniu powierzchowych gu­zów pęcherza. M. Beer z RFN. Plall i Williams z Anglii, Velthoven z Belgii omówili własne doświadczenie w stosowaniu lasera w leczeniu Ta?T1 guzów pęcherza mo­czowego. Sondę laserową wprowadza się przez kanał roboczy klasycznego bądź ela-styczneeo fibrocystoskopu (Olympus) i Nol-YAG laser z powodzeniem koaguluje w całości guz pęcherza.

Technikę elektroresekcji laserowej z powodzeniem stosowali również w lecze­niu choroby szyi i gruczolaka stercza Warner z USA.

Sesia 5 poświęcona była nowym markerom w rozpoznawaniu raka stercza. Wy­głoszono 15 referatów. Autorzy: Mauroy, Boccon-Gilbod i Pons-Anicet z Francji, Chariq, Gillatt. Car z Anglii. Atthoff. Oremek, Wirth i Tamara z Niemiec Zachod-nirh i inni podkreślali w swoich wystąpieniach wartość diagnostyczną specyficznego antygenu stercza (PSA) oprócz innych badań klinicznych w rozpoznawaniu a przede wszystkim w monitorowaniu przebiegu klinicznego i wyników leczenia raka stercza.

Sesja 6 omawiano tu problematykę hormonalnego leczenia raka stercza oraz skuteczności leczenia raka stercza. Szeroko omawiano ?hormonalną orchidektomię" przez długotrwałe stosowanie preparatów zoladex szczególnie w zaawansowanych postaciach raka stercza oraz flutamidu lub estracytu. Wygłoszono 16 referatów, w których autorzy omawiali efekty leczenia, koszt oraz porównawczą ocenę efek­tów leczenia orchidectomią a hormonoterapią.

Sesje filmów naukowych prowadzone od 19?21. 05. 1988 r. równocześnie w dwóch salach projekcyjnych skupiały bardzo wielu uczestników kongresu. Łącz­nie wyświetlano 56 filmów, z czego 10 nagrodzono.

Pisani z Włoch przedstawił film pt. Rozpoznawanie i mikrochirurgiczne lecze­nie impotencji naczyniopochodnej. Autor wykazał rolę testu papawerynowego w rozpoznawaniu postaci impotencji oraz demonstrował mikrochirurgiczne techniki ze-spaiania tt. prącia. D. Beurton z Francji podał własną technikę leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Dostęp Pfannestiela, szerokie odsłonięcie powięzi powłok podbrzu­sza, wycięcie poprzecznego paska powięzi dł. 12 cm, szer. 2 cm wypreparowanie szyi pęcherza dwa podłużne nacięcia na powierzchni grzbietowej szyi, wydrążenie poprzecznego kanału przez który zostaje przeprowadzony pasek powięziowy. Końce paska ponownie wszczepione są przez powłoki do powięzi brzucha pod napięciem przez co pęcherz zostaje podciągnięty ku górze i do przodu, a kąt pęcherzowo--cewkowy odtworzony. Szew powłok kończy operację. Operacja technicznie prosta i według opinii autora w pełni skuteczna. M. Camey z Francji przedstawił nowy sposób radykalnej cystoprostatektomii (Camey II). Operacja ta jest postępowaniem z wyboru w niektórych postaciach raka pęcherza (Ta?T1-2). Ten typ operacji z wytworzeniem pęcherza moczowego z pętli jelita cienkiego i zespolenie pętli z cewką moczową zapewnia choremu możliwość oddawania moczu drogami naturalnymi, trzymanie moczu i kontynuowanie wykony­wanego zawodu. Leandri P., Rossignol G., Gantier J. R. i Caissel J. z Tuluzy przedstawili ten' typ operacji w dwóch kolejnych filmach ?Radykalna Cystectomia" i ?Wytworzenie pęcherza z użyciem zszywaczy automatycznych". F. Collier z Belgii przedstawił operację plastyczną rzadko spotykanej wady prącia tzw. zdwojenia prącia. N. F. Dobholwala z Holandii przedstawił technikę elektroresekcji raka mied­niczki nerkowej na drodze przetoki nerkowoskórnej. Po wykonaniu urografii i ma-pingu pęcherza w czasie cystoskopii oraz ureterorenoskopii, USG i biopsji nerki, następnie od kontrolą USG wytworzono przetokę nerkową przez którą wprowadzono do miedniczki nefroskop. Następnie pętlą elektroresektora bardzo ostrożnie wyko­nano elektroresekcję guza miedniczki. Kontrolna Pielografia przez założony cewnik nefrostomijny kończy zabieg. F. Jimenez-Cruz z Hiszpanii demonstrował nieco inną technikę elektroresekcji' guza miedniczki. Po nakłuciu miedniczki pod kontrolą rtg i wprowadzeniu drutu

Lunderąuista wprowadza cewnik z balonem. Po wypełnieniu balonika po cewniku następuje rozszerzanie kanału roboczego, następnie usuwa się cewnik i pod kon­ trolą wzroku wykonuje elektroresekcję guza miedniczki. Zabieg kończy założenie czasowej nefrostomii. K. P. Junemann z Monachium przedstawił nowe techniki i ocenę wartości dia­gnostycznej farmakodynamiczne] kawernosonografii.

R. J. Lemberger z Anglii przedstawił nową technikę operacji Nesbita w stward­nieniu plastycznym prącia. G. Vespasiani z Włoch przedstawił nowy sposób wykonywania ureterografii echograficznej przy użyciu USG. Sondą przezpowłokową i przezodbytniczą autor uwidacznia wcześnie wypełnioną cewkę moczową strumieniem płynu. Autor uwi­ daczniał światło tylnej cewki stercz i szyję pęcherza w obrazie USG. Metodą tą nie można uwidocznić przedniej cewki u mężczyzn.

Ritman z Lyonu zademonstrował własny sposób operacji Peyrera w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Ponieważ po operacjach Peyrera z uży­ciem podkładek syntetycznych częstym powikłaniem są procesy ropne i ziarniniaki pochwy, dlatego autor wyeliminował użycie podkładek syntetycznych.

Opis operacji: dwa krótkie poprzeczne nacięcia skóry nad spojeniem łonowym; za pomocą igły Peyrera poprzez nacięcia z dwóch wkłuć o każdej stronie zostają przeciągnięte 2 nici niewchłanialne. Między wkłuciami tkanki okołocewkowe wraz z błoną śluzową pochwy zostają podkłute pojedynczym okrężnym szwem z tej samej nici silikonowej, po czym nici te zostają przeciągnięte ku górze, a końce związane po podciągnięciu tkanek okołocewkowych i odtworzeniu kąta cewkowo--pęcherzowego. Cystoskopię kontrolną wykonuje się przed zawiązaniem szwów nie­wchłanialnych.

Wiele uwagi w czasie obrad Kongresu poświęcono problematyce powierzchowych i głębokich złośliwych guzów pęcherza moczowego począwszy od zagadnień wczes­nej diagnostyki (badania cytologiczne, tumor markery, diagnostyka ultrasonogra­ficzna, endoskopową aż do obrazowania ich przy użyciu nowych technik jak np. w obrazie rezonansu magnetycznego (Grasset ? Francja).

Intensywnie prowadzone są prace doświadczalne nad rakiem pęcherza mo­czowego np. leczenie inwazyjnego raka pęcherza in vitro i in vivo przez stosowa­nie przeciwciał monoklonalnych (W. Boeskmann z RFN), wartość HLA w moni­torowaniu raka pęcherza (E. Bercovich ? Włochy), Ocena skuteczności cisplatyny w leczeniu doświadczalnego raka pęcherza (M. Brausi ? USA), Wartość badań cystofluorometrycznych w prognozowaniu przebiegu raka pęcherza (Sarramon ? Francja).

W leczeniu raka pęcherza istotna rola przypada immunoterapii. Dopęcherzowe wlewki szczepionki BCG w opinii wielu badaczy dają bardzo dobre wyniki tera­peutyczne szczególnie w powierzchownych guzach (Debruyne ? Holandia, Jaco-bellis ? Włochy, Kasiary ? Anglia, Step ? Francja, Gallego ? Hiszpania i inni).

W leczeniu zaawansowanych guzów pęcherza moczowego T2?T4 omawiano rolę i skuteczność skojarzonego leczenia TUR i chemioterapii (J. Amiel -? Francja, R. Hall ? Anglia, Ch. Bornhof ? RFN, Becht ? RFN i inni). Inni autorzy przed­stawiali wyniki leczenia po stosowaniu cystektomii i chemioterapii (O. Kraus ? Jugosławia, Balio ? Francja). Najczęściej stosowanymi cytostatykami w leczeniu raka są: mitocycyna, adriamycyna.

Znacznie mniej w stosunku do lat poprzednich było doniesień na temat stoso­wania hypertermii i innych niekonwencjonalnych metod w leczeniu raka pę­cherza.

Wiele doniesień traktowało o wynikach radykalnej cystektomii i sposobach wy­twarzania pęcherza z jelita cienkiego. To radykalne chirurgiczne postępowanie z za­chowaniem możliwości oddawania moczu drogą naturalną trzymania moczu i coraz dłuższe okresy przeżycia jest powodem, że postępowanie to jest coraz częściej stosowane.

Autorzy Polscy przedstawili 13 referatów. G. Basiewicz przedstawił wyniki le­czenia raka pęcherza moczowego wlewkami z adryblastyny oraz zachowanie się niektórych odczynów humoralnych u chorych na raka pęcherza; A. Borkowski przedstawił nakłucie torbieli nerki pod kontrolą USG, nowe nieinwazyjne metody rozpoznawania złośliwych guzów jądra oraz Ultrasonografia w rozpoznawaniu no­wotworów nerki; A. Borówka ? leczenie odpływów pęcherzowo-moczowodowych na drodze śródściennego wstrzykiwania zyplastu; E. Koźmińska ? wartość ultra­sonografii w rozpoznawaniu nowotworów nerki oraz zmiany w nadnerczach po hypofyzektomii; M. Malewski ? przypadkowo wykryty rak nerki; N. Nadolski ? topografia pozaotrzewnowych węzłów chłonnych w czasie radykalnej nefrektomii z powodu raka nerki; M. Rożniecki ? postępowanie endoskopowe w guzach dol­nego odcinka moczowodu; J. Szymanowski ? zachowanie się testosteronu w suro­wicy krwi w czasie leczenia chorych na raka stercza i J. Zieliński ? profil za­chorowalności urologicznej w planowaniu działalności urologicznej.

W dniu 21. 05. 198 r. w godzinach przedpołudniowych odbyło się plenarne po­siedzenie Europejskiego Towarzystwa Urologicznego. Dokonano wyboru nowych władz, oceny prezentowanych prac oraz wręczono nagrody i wyróżnienia za najlep­sze prace i filmy, dokonano przyjęcia nowych członków PTU. Następny Kongres Europejskiego Towarzystwa Urologicznego odbędzie się w 1990 r. w Amsterdamie (Holandia).

UWAGI I SPOSTRZEŻENIA

Tematyka Obrad Kongresu odzwierciedlała aktualny stan wiedzy w Urologii Światowej. Największym Problemem urologii jest zapobieganie, wczesne wykrywa­nie i radykalne leczenie chorych z nowotworami narządów układu moczowego.

Dzięki wprowadzeniu nowych cytostatyków odnotowano znacznie lepsze wyniki w leczeniu raka jądra, pęcherza moczowego i stercza.

Na uwagę zasługuje coraz szersze stosowanie nieswoistej immunoterapii szcze­gólnie w leczeniu raka pęcherza moczowego.

W wielu wystąpieniach podkreślono wysoki koszt leczenia chorych na nowo­twory złośliwe. Problem kamicy moczowej został częściowo rozwiązany poprzez wprowadzenie litotrypsji zewnątrzustrojowej. Należy czynić starania o udostępnienie chorym na kamicę moczową możliwości leczenia na drodze zewnątrzustrojowego kruszenia kamieni (ESWL). Przemawia za tym wysoka efektywność leczenia przy niskim w ostatecznym rozliczeniu koszcie (krótki okres pobytu w szpitalu, możli­wość szybkiego powrotu do pracy, prowadzenie zabiegu bez znieczulenia itd.) Pro­ponowana metoda została w ostatnich 6 latach sprawdzona w wielu ośrodkach klinicznych.

Rozwój endourologii (endoskopowe zabiegi na cewce, pęcherzu, moczowodzie i nerkach) z jednej strony ułatwia szybkie i skuteczne postępowanie lecznicze (krusze­nie kamienia w pęcherzu, moczowodzie, miedniczce nerkowej laserem pulsującym i inne jak np. elektroresekcja raka, gruczolaka, stercza, raka pęcherza moczowodu, miedniczki, nacinanie i rozszerzenie endoskopowe nabytych lub wrodzonych zwężeń cewki, moczowodu, PCN i inne), z drugiej wymaga długotrwałego nauczania uro­loga w obsłudze dość drogiej i niejednokrotnie skomplikowanej aparatury.

Na podkreślenie zasługuje wzorowa organizacja Kongresu, punktualność, życz­liwość organizatorów.