NIETYPOWY PRZEBIEG TĘTNICY JĄDROWEJ LEWEJ U CZŁOWIEKA POŁĄCZONY Z OBECNOŚCIĄ PODWÓJNEJ TĘTNICY NERKOWEJ LEWEJ
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1990/43/3.

Problem zmienności przebiegu naczyń krwionośnych lub występo­wania naczyń dodatkowych w organach i narządach rośnie wraz z ro­zwojem diagnostyki oraz chirurgii urazowo-przeszczepowej. Oprócz tego stanowi on uzupełnienie anatomii prawidłowej człowieka.

Anatomia układu moczowo-płciowego dokładnie opracowana w kla­sycznych podręcznikach ciągle wzbogaca się o nowe szczegóły. Wzrasta­jąca liczba transplantacji nerek wymaga ciągłych badań nad zmiennością przebiegu naczyń tętniczych i żylnych tej okolicy (2, 3, 5, 6, 8, 10).

OPIS PRZYPADKU

W czasie preparowania w prosektorium zwłok ludzkich płci męskiej w wieku ok. 65 lat, stwierdzono anomalie w przebiegu tętnicy jądrowej lewej po typowym jej odejściu od aorty brzusznej i przy prawidłowym przebiegu tego naczynia po stronie prawej. Tętnica jądrowa lewa po odejściu od aorty brzusznej biegła nie w dół, lecz w górę i owijała się od przodu jeden raz wokół przebiegającej nieco wyżej żyły nerkowej, a dopiero potem biegła w dół po mięśniu lędźwiowym większym do jądra lewego (ryc. 1). Po drodze oddawała typowe dla tej tętnicy gałęzie.

Opisanej powyżej anomalii towarzyszyła inna, stosunkowo często spo­tykana na sekcjach (ok. 25,0% sekcjonowanych) podwójna tętnica ner­kowa lewa. Odchodziła ona powyżej tętnicy nerkowej właściwej i miała średnicę o ok. 1/3 mniejszą. Wchodziła ona do nerki na jej brzegu przy­środkowym, bliżej końca górnego, powyżej wnęki.

OMÓWIENIE

Wydaje się nam, że opisywana zmienność przebiegu tętnicy jądrowej lewej powstała w okresie płodowym w czasie procesu zstępowania jądra i nie miała wpływu na właściwe unaczynienie jądra lewego. Makrosko­powo organ nie różnił się niczym od jądra prawego.

W dostępnym nam piśmiennictwie nie znaleźliśmy opisu podobnej obserwacji (5, 7, 8).

Opisana zmienność przebiegu tętnicy jądrowej lewej wraz z podwój­ną tętnicą nerkową lewą może mieć znaczenie praktyczne dla chirurgów zajmujących się przeszczepami nerek.

1. 1. Bollinger W.: Funiktionelle Angiologie. Thieme, New York, 1979. ? 2. Camp­bell M. F.: Urology. W. B. Saunders. Philadelphia, London, Toronto, 1970. ? 3. von Heise G. W.: Allgemeinę und spezielle Urologie. Leipzig, 1877. ? 4. Kappert W.: Lehrbuch und Atlas der Angiologie. Huber, 1981. ? 5. Mijac M.: Variationis in the origin of ovarian and testicular arteries. Srp. Arch. Celok. Lek., Beograd 1,983, May, 3, 5, 609 ? 15. ? 6. Mundy C: Current Operative Surgery: Urology. London, 1937. ? 7. Otulakowski B.: A case of origin of the testicular artery from the re­nal artery, and course of the testicular artery behind the inferior vena cava. Fol. Morph. 1875, 34, 3; 349. ? 8. Panek-Mikuła J.: Developmental and clinical as­pects of alterol course of the left (testicular artery in man. Fol. Morph. 1977, 36, 4, 323. ? 9. Simmons R. L.: Mannual of vascular access, Organ Donation and trans­plantation. London,. 1984. ? 10. Wood J.: Renal transplantation. London, 1983.