M. Fall, B. L, Ohlsson, C. A. Carlsson: The neurogenic overactive bladder. Classification based on urodynamics (Nadczynny, neurogenny pęcherz moczowy. Klasyfikacja oparta na badaniach urodynamicznych). Brit. J. Urol., 1989, 64, 368.
Nadczynność neurogennego pęcherza moczowego może mieć różną przyczynę i rozmaity przebieg, a rozróżnienie poszczególnych odmian może ułatwić leczenie. Dwie grupy są łatwe do rozpoznania, mianowicie 1. wtórna niestabilność wypieracza jako następstwo przeszkody podpęcherzowej lub bólów mikcyjnych oraz 2. hiper-refleksja wypieracza związana z uszkodzeniem centralnego (górnego) neuronu ruchowego np. w paraplegii po złamaniu kręgu piersiowego. Trudności rozpoznawcze nasuwa natomiast idiopatyczna niestabilność pęcherza (INP) i niehamowany pęcherz nadczynny {NPN), nieraz są więc niezbędne badania urodynamiczne. INP cechuje się parciem naglącym nieraz z nietrzymaniem moczu, zmniejszoną pojemnością pęcherza, zachowaniem zdolności przerwania mikcji, ujemnym wynikiem próby z lodowatą wodą i brakiem ogniskowych objawów neurologicznych. NPN utracił zdolność kontrolowania mikcji, czucie pełności pęcherza występuje przeważnie przy niewielkim wypełnieniu, a mikcja, niezależna od woli, występuje niemal natychmiast potem tak, że potrzebę oddania moczu odczuwa się dopiero podczas mikcji będącej w toku. Próba z lodowatą wodą jest dodatnia. Ta postać nadczynności wypieracza jest znamienna dla starców, występuje też w mózgowych zawałach, krwotokach i guzach. Autorzy stwierdzili w NPN upośledzenie czucia pęcherza w cystograficznej fazie napełniania lub mimowolne moczenie w tej fazie bez uprzedniej potrzeby mikcji. Natomiast w INP czucie pęcherza podczas napełniania go było zachowane. TK mózgu wykazała u niektórych chorych z INP cechy zaniku mózgu, m.in. poszerzenie komór mózgowych.
Chorzy z INP odczuwają poprawę po lekach antycholinergicznych, a także po długotrwałym drażnieniu mięśni dna miednicy prądem elektrycznym. W NPN pewną poprawę można uzyskać treningiem pęcherza, co nie odnosi skutku w INP, natomiast środki antycholinergiczne w NPN nie działają.
Jerzy Zieliński M. G, Wyatt, M. J. Stower, P. J. B. Smith, J. B. M. Roberts: Prostatectomy in the over 80-year-old {Usuwanie gruczolaka stercza po 80 roku życia). Brit. J. Urol., 1939, 64, 417.
Skontrolowano wyniki u kolejnych 90 chorych z 2 lat. Wykonano u nich 94 zabiegów, w tym 90 przezcewkowych elektroresekcji, u 11 z nich był to zabieg powtórny. U 18 histologicznie (Stwierdzono raka. Średnio usunięto 24,8 g tkanki. Dwaj chorzy (= 2,7%) zmarli z przyczyn sercowo-naczyniowych wkrótce po zabiegu, pięciu dalszych w ciągu l/2 roku. Mimo wielu powikłań już po 6 tygodniach 72 chorych (= 80,0%) uważało, że wynik zabiegu był korzystny. W tej grupie chorych wyniki zależą w wysokim stopniu od dokładnej przedoperacyjnej oceny internistycznej. Zdaniem autorów wyłączyć należy od zabiegu chorych w stanach pomrocznych oraz z nietrzymaniem stolca.
Jerzy Zieliński J. Ekman, W. Munssen, L. Nyberg: Absorption of drug from continent coecal re-servoir for urine (Wchłanianie leków ze szczelnego kątniczego zbiornika moczu). Brit. J. Urol., 1989, 64, 412. U 3 chorych skontrolowano zawartość digoksyny, teofiliny i terbutaliny w surowicy krwi i w moczu w ciągu doby po wprowadzeniu tych środków do kątni-czego zbiornika moczu. Wchłania się wyłącznie teofilina w ilości około 50,0%. To samo dotyczy metotreksatu.
Jerzy Zieliński