DIAGNOSTYCZNA WARTOŚĆ PROSTAGLANDYNY El W PORÓWNANIU Z TESTEM PAPAWERYNOWYM W DIAGNOSTYCE IMPOTENCJI
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1995/48/2.

autorzy

Lech Gałek, Janusz Darewicz, Barbara Darewicz, Jacek Kudelski: Z Kliniki Urologii Akademii Medycznej w Białymstoku
Kierownik Kliniki: doc. dr hab. med. J. Darewicz

streszczenie

U 64 chorych porównano wyniki testu papawerynowego z testem PGE1. Wykaza-

no ograniczoną wartość prostaglandyny El w diagnostyce impotencji.

Wstrzykiwanie dojamiste leków naczynioruchowych znacząco uprościło diagnostykę i le- czenie impotencji (1). Szerokie zastosowanie znalazła papaweryna użyta po raz pierwszy przez Viraga w 1982r, ale z uwagi na częste powikłania poszukuje się innych leków przydatnych do tego celu (2). Jednym z nich jest prostaglandyna El, która powoduje rozkurcz tętnic ciała jamistego i powoduje erekcję (3).

W Klinice Urologii Akademii Medycznej w Białymstoku stosowano prostaglandyn El (Alprostadil Up-John) w dawce 20 mg w postaci iniekcji dojamistych w diagnostyce zaburzeń funkcji płciowych u 64 chorych. Reakcje oceniano jako pozytywną kiedy erekcja następowała w czasie 10 min. od podania i uniesienie prącia z pozycji mikcyjnej wynosiło 90° lub więcej.

W ten sam sposób ci sami pacjenci mieli wykonany test z iniekcjądojamistąpapaweryny w dawce 40 mg. Reakcję oceniano według takich samych kryteriów jak przy teście z PGE 1. Oprócz tych dwóch testów wszyscy pacjenci mieli wykonywane rutynowe badania diagno- styczne takie jak: napięcie wzwodów nocnych (NPT), ocenę odruchu opuszkowo-jamistego (BCR), ocenę przepływu w tętnicach ciała jamistego metodą Dopplera, kawernozografię dy- namicznąi w uzasadnionych przypadkach arteriografię tętnic biodrowych wewnętrznych. Po- nadto wszyscy chorzy konsultowani byli przez psychologa i psychiatrę.

WYNIKI

W oparciu o wykonane badania diagnostyczne wśród 64 pacjentów 16 miało impotencję psychogenną, u 23 rozpoznano impotencję pochodzenia naczyniowego, 7 miało cukrzycę, 5 zaburzenia hormonalne i 13 miało inne przyczyny takie jak: choroba Peyronie, zmiany poura- zowe i jatrogenne.

Test z PGE 1 był pozytywny u 56 pacjentów (87%) i tylko w jednym przypadku konieczne było nakłucie i aspiracja krwi z ciała jamistego z powodu przedłużonego wzwodu. W porów- naniu test papawerynowy był pozytywny u 26 pacjentów (40%) i 8 z nich miało wykonane aspiracje ciałajamistego. Tab. I.

DYSKUSJA

Uzyskane wyniki wykazały wysokąefektywność prostaglandyny El w indukowaniu erekcji. Jest to substancja endogenna i z tego powodu wywołuje reakcje bardziej fizjologiczną bez objawów ubocznych i zmian w ciele jamistym (4). W odróżnieniu od papaweryny nie powodu- je zwłóknienia tkanki ciała jamistego i następowej deformacji prącia (5). Oprócz tego istnieje bardzo male ryzyko wystąpienia przedłużonych erekcji co w naszym materiale obserwowali- śmy tylko u 1 pacjenta i aż u 8 po teście papawerynowym.

Niektórzy pacjenci skarżą się na ból bezpośrednio po wstrzyknięciu PGE 1 ale nie jest to objaw stały, po kilku minutach dolegliwości zwykle ustępują. Opierając się na swoich spo- strzeżeniach wydaje się, że prostaglandyna El jest bardziej bezpieczna w użyciu niż papawery- na. Wartość diagnostyczna PGE 1 jest ograniczona z uwagi na to iż powoduje fałszywie dodat- nie reakcje nawet u chorych ze zmianami organicznymi. Ma to potwierdzenie w naszych obser- wacjach, gdzie na 32 pozytywne odpowiedzi z PGE 1 po wcześniejszym negatywnym teście papawerynowym stwierdzono zmiany naczyniowe u 18 chorych i w efekcie wymagali oni za- biegów mikrochirurgicznych.

piśmiennictwo