PRZYPADEK PRZERZUTU RAKA NERKI DO NAJĄDRZA
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1996/49/3.

autorzy

Lucjan Hermelin, Sławomir Wrzecion: Z Oddziału Urologicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie
Ordynator: dr med. S. Taraszkiewicz
Z Zakładu Patomorfologii Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie
Kierownik: lek. med. S. Wrzecion
Dyrektor Szpitala: lek. med. A. Korniak

słowa kluczowe

najądrze ? przerzut raka nerki

streszczenie

Przedstawiono przypadek chorego z rzadko spotykanym przerzutem raka nerki

do najądrza.

Przerzuty nowotworu złośliwego do najądrza należą do rzadko spotykanej

patologii tego narządu. W piśmiennictwie indeksowanym w międzynarodowym systemie MEDLINE w latach 1966-1994 podano opisy tylko czterech przypad- ków przerzutu raka nerki do najądrza (3, 5, 6, 7).

Chory M.M., lat 66, został przyjęty do Oddziału Urologicznego 13.05.1994 r. z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia lub nowotworu lewego najądrza, które od lutego było leczone zachowawczo w przychodni ? bez poprawy. Z wywia- du od chorego ustalono, że w 1976 r. był leczony operacyjnie z powodu guza mięśni prawego ramienia. Histopatologicznie stwierdzono obraz nowotworu zło- śliwego o niecharakterystycznym wyglądzie komórek. Preparaty konsultowała doc. dr hab. med. M. Dąbska w Instytucie Onkologii w Warszawie. Ustalono rozpoznanie Sarcoma epithelioides. Później wystąpiło samoistne złamanie ko- ści ramiennej w okolicy przebytej resekcji ? leczone skutecznie przez opera- cyjne zespolenie odłamów. Chory pozostawał pod kontrolą Zespołu Onkolo- gicznego, a kontrolne badania nie wykazały wznowy miejscowej ani przerzu- tów mięsaka. Przed 7 laty chory miał kilka napadów kolki nerkowej lewostron- nej, po których wydalił kamienie moczowe. W roku 1991 przebył operację wy- cięcia tętniaka aorty brzusznej z wszczepieniem protezy naczyniowej rozwidlo- nej. W grudniu 1993 roku stwierdzono u chorego nowotwór lewej nerki. 25.01.1994 r. w Oddziale Urologicznym Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie wykonano lewostronną nefrektomię i splenektomię (z powodu nacieku otrzewnej przy górnym biegunie nerki, od którego nie udało się oddzie- lić śledziony bez jej uszkodzenia). Węzły chłonne przy aorcie nie były powiększo- ne. Badanie histopatologiczne: w nadesłanym materiale stwierdzono guz o śre- dnicy około 15 cm obejmujący prawie całą nerkę i naciekający torebkę tłu- szczową. Rozpoznanie: Carcinoma renis GIV (sarcomtoid type). Ponadto stwier- dzono niewielką domieszkę utkania jasnokomórkowego G II. Nie stwierdzono naciekania nadnercza, naczyń wnęki ani śledziony. Preparaty konsultował prof. dr hab. med. J. Lubiński z Zakładu Patomorfologii i Genetyki PAM. Chorego po niepowikłanym przebiegu pooperacyjnym wypisano w stanie dobrym w ósmym dniu po zabiegu.

Przy przyjęciu chorego do Oddziału Urologicznego w maju 1994 r. stwier- dzono w stanie miejscowym, że lewe jądro otoczone jest wodniakiem, a lewe najądrze jest twarde, pogrubiałe, nierówne i miernie bolesne. Węzły chłonne obwodowe nie powiększone. W dniu 17. 05. 1994 r. z cięcia w pachwinie usunię- to lewe jądro wraz z powrózkiem nasiennym. Na przekroju stwierdzono, że jądro nie jest zmienione, a w najądrzu jest guz brązowawy o wyglądzie zraziko- watym i wymiarach 3×1,5 cm. Rozpoznanie histopatologiczne: Metastases car cinomatosae epididymidis. Obraz odpowiada przerzutom raka nerki o utkaniu mięsakowatym. Preparaty konsultował prof. dr hab. med. W. Domagała z Zakła- du Patomorfologii Nowotworów PAM. Przebieg pooperacyjny był niepowikła- ny. Chorego wypisano w stanie dobrym w trzecim dniu po zabiegu. Późniejsze badania w Szpitalu Rejonowym w miejscu zamieszkania wykazały przerzuty no- wotworowe w wątrobie i jelicie grubym. Chory zmarł w domu w lipcu 1994 r. Badania sekcyjnego nie wykonano.

OMÓWIENIE

Spośród opisanych przypadków klinicznych przerzutów nowotworów złośli- wych do najądrza najwięcej pochodziło z raka stercza (4, 8,9). Czasem przerzut ten był pierwszym objawem choroby nowotworowej, ale częściej występował u chorych z już wcześniej ustalonym rozpoznaniem. Stąd sugestia, aby w lecze- niu raka stercza wykonywać raczej orchiektomię całkowitą, a nie podtorebkową (9). Znacznie rzadziej stwierdzano przerzuty do najądrza nowotworów z innych narządów (jelita grubego, żołądka, jądra, nerki, płuca, pęcherza moczowego, sutka (2, 11)). Wśród możliwych dróg powstawania przerzutów raka nerki do najądrza wymienia się drogi chłonne, żyły jądrowe i sploty żylne kręgowe, tęt- nice jądrowe i nasieniowodowe (komórki nowotworowe, które przedostały się przez krążenie płucne).

Typ utkania raka nerki ma wyraźny wpływ na przebieg choroby nowotworo- wej i powstawanie przerzutów. Thoenes i wsp. stwierdzili, że postać mięsako- wata raka jasnokomórkowego odznacza się dużą agresywnością i rozpoznanie tego typu raka zdecydowanie pogarsza rokowanie (10).

Benington i Beckwith w szczegółowych badaniach sekcyjnych ustalili czę- stość występowania przerzutów raka nerki do różnych narządów. Dla najądrzy wskaźnik wyniósł 2% (1). Tak mała ilość opisanych przypadków u chorych leczonych urologicznie świadczy o tym, że ogromna większość tych przerzu- tów nie daje objawów klinicznych i pozostaje nie rozpoznana.

piśmiennictwo