english version wersja do druku
	kwartalnik ISSN 0500-7208 Czasopismo punktowane przez KBN, Index Copernicus oraz w bazie GBL

Wodniakiem jądra nazywa się powiększenie zawartości moszny spowodo-

wane nagromadzeniem się surowiczego płynu miedzy blaszkami osłonki wła- snej jądra. Rozróżniamy Wodniaki wrodzone i nabyte. Wrodzony wodniak jądra powstaje w związku z przetrwałym połączeniem pomiędzy jamą otrzewnej a jej wyrostkiem pochwowym (2). Normalnie otwór ten zarasta, dopływ cieczy zo- staje przerwany, a płyn surowiczy zostaje odtransportowany przez naczynia chłonne. Wrodzony defekt naczyń chłonnych uważany jest za jedną z przyczyn wodniaka jądra (1,6). Postać nabyta wodniaka jądra najczęściej związana jest z ostrym zapaleniem jądra i najądrza. U młodych mężczyzn może pojawić się postać wodniaka objawowego towarzysząca guzowi jądra (2, 6). Rozpoznanie wodniaka jądra jest zwykle łatwe, a badanie dotykiem wystarczające u więk- szości chorych. Wszelkiego rodzaju wątpliwości rozstrzyga zwykle ultrasono- grafia (2, 5, 7, 9, 10). Leczenie jest operacyjne (2, 3, 4, 6, 8).

OPIS PRZYPADKU

3.03.1995 roku przyjęto do Kliniki Urologii AM w Łodzi chorego M.M., lat 18, celem wyjaśnienia patologicznego powiększenia moszny po stronie prawej, które pojawiło się przed 18 miesiącami. Chory poprzednio przebywał w rejono- wym oddziale chirurgii ogólnej, gdzie zmiana w mosznie została uznana skośną przepukliną pachwinową schodzącą do moszny, zakwalifikowaną do zabiegu operacyjnego. Chory z powodu wątpliwości diagnostycznych lekarza leczące- go nie wyraził zgody na proponowane leczenie i opuścił szpital na własną proś- bę. W Klinice Urologii AM w Łodzi podjęto diagnostykę zmiany w mosznie. Badaniem przedmiotowym stwierdzono znaczne powiększenie worka moszno- wego po stronie prawej z wyczuwalnym jądrem i najądrzem nie zmienionymi patologicznie. Przestrzeń płynowa w mosznie przy ucisku dawała się odprowa- dzić do jamy brzusznej. Wykonane badanie USG wykazało przestrzeń płynową w sąsiedztwie pęcherza moczowego, schodzącą do moszny (ryc. 1). Przy ma- ksymalnym wypełnieniu pęcherza moczowego odnosiło się wrażenie powięk- szania się przestrzeni płynowej schodzącej do moszny z prawidłowym jądrem i najądrzem. Urografia bez odchyleń od stanu prawidłowego (4). W związku z tym wykonano cystografię, która wykazała prawidłowy obraz pęcherza moczo- wego bez uchyłków i odpływów pęcherzowo-moczowodowych (9). Wobec nie- zgodności wymienionych badań zdecydowano, że konieczne jest wykonanie cystoskopii, w trakcie której stwierdzono prawidłową błonę śluzową pęcherza moczowego oraz prawidłowe ujścia moczowodów. Następnie wykonano bada- nie tomografii komputerowej jamy brzusznej i miednicy mniejszej. CT wyka- zało istnienie przestrzeni płynowej w sąsiedztwie pęcherza moczowego bez ewi- dentnej granicy pomiędzy nimi (ryc. 2). Wobec powyższych badań przystąpio- no do zabiegu operacyjnego z cięcia brzusznego pośrodkowego dolnego. Uprze- dnio wypełniono pęcherz moczowy płynem. Dotarto do przestrzeni okołopę- cherzowej i stwierdzono ściśle przylegającą do pęcherza moczowego przestrzeń płynową ograniczoną wyrostkiem pochwowym otrzewnej, schodzącą do mo- szny i obejmującą jądro. Ograniczona przestrzeń została odpreparowana od pę- cherza moczowego i następnie otwarta. Odessano około 500 ml wodojasnego płynu i stwierdzono na dnie obecność powrózka nasiennego. Otwarto kanał pa- chwinowy i wyłoniono do jamy brzusznej jądro wraz z osłonkami. Osłonki czę- ściowo zresekowano, wywinięto i wprowadzono wraz z jądrem do moszny. Wykonano plastykę kanału pachwinowego i zeszyto powłoki warstwowo. W trzy miesiące po zabiegu wykonane USG wykazało obecność prawidłowego jądra w mosznie. Nie stwierdzono patologicznej przestrzeni płynowej w jamie brzusznej.

OMÓWIENIE

Mieliśmy możliwość obserwacji wyjątkowo rzadkiej postaci śródbrzusznej wodniaka jądra (3,4, 5, 7, 9). Różnicowanie przepukliny pachwinowej skośnej, ześlizgowej przepukliny pęcherza moczowego oraz postaci brzusznej wodnia- ka jądra stworzyło olbrzymie trudności diagnostyczne i w rezultacie dopiero zabieg operacyjny ostatecznie wyjaśnił przyczynę schorzenia (6, 8, 10).

1. (1) ChevatlierJ.M:. The testes and their lymphatic system. Scrotal surgery: therapy for
2. hydrocele. Soin. Chir., 1995, (169) 45-47.
3. (2) Jeromin L.: Patologia szczegółowa męskich narządów płciowych. Urologia, Tom
4. II, PZWL, 1993,594-608.
5. (3) Kesner KM., Crowley LP, Morkel R:. Abdominoscrotal hydrocele causing upper
6. urinary tract displacement and obsctruction. Urology. 1993, 41 (3). 237-239.
7. (4) Klin B., Efrati Y., Mor A., VinogradL: Unilateral hydroureteronephrosis caused by
8. abdominoserotal hydrocele. J. Urol., 1992, 148 (2Ptl). 384-386.
9. (5) Meabed A., Koko A.H., Onuora V.C, at-Mohalhal S., YousefA.M.: Abdominoscro-
10. tal hydrocele. Br. J. Urol., 1992, 69 (5). 547-548.
11. (6) Murillo-MiratJ., Moran-Penzo J.M., Fernandez-de-Alarcon L., Cabello-PadialJ:.
12. Abdomino-scrotal hydrocele, an unusual disease, reviev of the literature, and report
13. of a new case. Actas. Urol. Esp., 1994, 18(18). 838-840.
14. (7) Sivan N.S., Ananthakrishnan N., Kate V., Daniela C: Abdominoscrotal hydrocele:
15. diagnosis by Sonography. J. Clin. Ultrasound., 1995, 23 (3). 210-211.
16. (8) Skoog S.J., Conlin M.J.: Pediatric hernias and hydroceles. The Urologists perspecti-
17. ve. Urol. Clin. North. Am., 1995, 22 (1). 119-130.
18. (9) UehlingD. T., Richards W.H.: Abdominoscrotal hydrocele: diagnosis by herniogram
19. and ultrasound. Urology, 1992, 40 (2). 147-148.
20. (10) Ziegler MM:. Diagnosis of inguinal hernia and hydrocele. Pediatr. Rev., 1994, 15
21. (7). 286-288.