SZCZELNY ZMODYFIKOWANY KRĘTNICZO-KĄTNICZY
ZBIORNIK MOCZOWY INDIANA POUCH
PONAD 7 LAT OBSERWACJI
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1997/50/1.
autorzy
-
Grzegorz Herlinger, Jan Szymanowski
- Oddział Urologii Szpitala Bielańskiego w Warszawie
Ordynator: dr med. Jan Szymanowski
słowa kluczowe
-
pęcherz moczowy rak pęcherza nadpęcherzowe odprowadzenie moczu Indiana pouch
streszczenie
- Cel pracy. Ocena odległych wyników leczenia chorych, u których po usu-
- nięciu pęcherza wykonano odprowadzenie moczu za pomocą szczelnego
- krętniczo-kątniczego zbiornika moczowego typu Indiana pouch.
- Materiał i metoda. Szczelny krętniczo-kątniczy zbiornik typu Indiana po-
- uch wytworzono u 25 chorych. U 22 pacjentów wykonano go po radykalnej
- cystektomii z powodu raka pęcherza moczowego, a u 3 dokonano konwersji
- operacji Brickera do zbiornika Indiana pouch.
- Wyniki. W okresie obserwacji trwającym od 19 do 87 miesięcy (średnio 45
- miesięcy) zmarło 9 chorych (36%). Zgony dotyczyły wyłącznie chorych ope-
- rowanych z powodu raka pęcherza. Powikłania wystąpiły u 10 chorych (40%).
- U 7 pacjentów (28%) związane były z wytworzeniem zbiornika, a u 3 (12%)
- wynikały z innych powodów. Wszyscy obserwowani chorzy trzymają mocz i
- prowadzą aktywny tryb życia.
- Wnioski. Zbiornik typu Indiana spełnia wszelkie kryteria stawiane szczel-
- nym nadpęcherzowym oprowadzeniom moczu.
Zastąpienie pęcherza moczowego z zapewnieniem choremu możliwości trzy-
mania moczu jest jednym z najtrudniejszych wyzwań dla urologa. W ostatnich latach powstały realne możliwości sprostania temu wyzwaniu dzięki opracowa- niu licznych technik chirurgicznych konstruowania z jelita różnego rodzaju zbior- ników na mocz oraz zastępczych pęcherzy jelitowych [3,6, 8, 12,13,15,17,19]. Przedstawiamy nasze ponad 7-letnie doświadczenia ze zbiornikiem Indiana.
MATERIAŁ I METODA
Od marca 1988 do listopada 1994 zbiornik Indiana wytworzono u 25 chorych:
21 mężczyzn i 4 kobiet. Wiek chorych od 28 do 72 lat, średnio 58,8 lat. Wskaza- nia do operacji przedstawia tabela I. U3 (13,6%) chorych nowotwór był w stadium T1, u 11 (50,1%) T2,u5 (22,7%) T3a, u 2 (9,1%) T3b i u 1 (4,5%) T4a. 13 chorych (59%) miało stopień zaawan- sowania G2, a 9 (41%) G3. U 3 chorych wykonano konwersję operacji Brickera na zbiornik Indiana. U 2 chorych zamieniono odprowadzenie moczu metodą Bric- kera wykonane w dzieciństwie z powodu wynicowania pęcherza moczowego.
Chore te przebyły około 20 operacji związanych z korekcją wady, powikłaniami
operacji Brickera i niedrożnościami jelit. U 1 chorego zbiornik Indiana wytwo- rzono po upływie 23 miesięcy od cystektomii i operacji Brickera. Konwersję wykonano na wyraźne życzenie chorych. Technikę wytwarzania zbiornika przed- stawiono poprzednio [21,22], U 1 chorej w trakcie operacji usunięto, całkowicie zniszczoną z powodu odmiedniczkowego zapalenia, nerkę prawą. Ogółem wy- konano 49 zespoleń moczowodowo-jelitowych: 6 z wytworzeniem tunelu i 43 sposobem Michalowskiego [9]. W trakcie pobytu w szpitalu chorym po operacji oznaczano stężenia kreatyniny, potasu, chlorków w surowicy, morfologię krwi oraz gazometrię krwi tętniczej. Po usunięciu cewników moczowodowych wyko- nywano urografię oraz badanie kontrastowe zbiornika (pouchografię). Po wypi- saniu chorych ze szpitala wykonywano następujące badania: co 3-6 miesięcy stę- żenia kreatyniny, sodu, potasu, chlorków w surowicy, gazometrię krwi tętniczej, posiewy moczu, urografię i badanie kontrastowe zbiornika oraz USG nerek. U 12 chorych przeprowadzono badanie urodynamiczne zbiornika.
WYNIKI
Średni czas operacji wyniósł 6 godzin (od 4,5 do 8), a średni czas wytworzenia
zbiornika 4 godziny. Średni okres pobytu w szpitalu po operacji wyniósł 21 dni (od 16 do 32 dni). Średnia utrata krwi w czasie operacji wyniosła 850 ml. Doty- czy to jednak pierwszego etapu, tzn. cystektomii radykalnej. Wytworzenie zbior- nika przebiegało bez utraty krwi. Okres obserwacji wynosi od 19 do 87 miesięcy, średnio 45 miesięcy.
Nie było zgonów śródoperacyjnych. Ogółem zmarło 9 chorych (36%). 2 cho-
rych (8%) zmarło we wczesnym okresie pooperacyjnym, do 30 dni. 7 chorych zmarło w okresie późniejszym. Tabela II przedstawia przyczyny zgonów. Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 10 chorych (40%). Wszystkie wystąpiły w późnym okresie pooperacyjnym. U 3 chorych (12%) były to powikłania nie- związane z metodą, a u 7 (28%) związane. Tabela III przedstawia powikłania nie związane i związane z metodą operacji. 7 chorych (28%), u których wystąpiły powikłania, operowano z dobrym wyni- kiem. Zrezygnowano z operacji u chorego z odpływem. W tej grupie były obie chore, u których wykonano konwersję operacji Brickera do zbiornika Indiana, chory z kamicą zbiornika oraz chory z trudnościami w cewnikowaniu.
Wyniki badań laboratoryjnych (stężenie sodu, potasu, chlorków, kreatyniny) u
wszystkich obserwowanych chorych były prawidłowe. U 12 chorych (48%) wy- stąpiła nie wymagająca leczenia szpitalnego kwasica metaboliczna. Chorzy ci otrzy- mywali doustnie dwuwęglany, małe dawki chlorpromazyny i witaminę PP. Doty- czyło to głównie okresu do 6 miesięcy od operacji. U 71,4% chorych w trakcie kontroli ambulatoryjnej stwierdzono znamienny bakteriomocz. Drobnoustrojem najczęściej występującym byla E.coli ? u 42,8% chorych.
U 12 chorych przeprowadzono badanie urodynamiczne zbiornika aparatem Dantec
5000. Badanie przeprowadzono w pozycji leżącej na plecach, wypełniając zbiornik 0, 9% NaCl ze średnią prędkością 30ml/min. Pojemność badanych zbiorników wynosiła od 260 do 800 ml, średnio 546, 2 ml, a ciśnienie śródpęcherzowe od 4 do 65 cm H2O Pierwsze czucie wystąpiło przy średniej pojemności 356 ml, co odpowiada 65, 2% maksymalnej pojemności. Za maksymalną pojemność uznawano pojemność, przy której pacjent podawał rozpierający ból w okolicy zbiornika.
Ocenę wydolności mechanizmu zwieraczowego oraz ocenę jakości życia przepro-
wadzono w czasie wizyt kontrolnych. Przyjęto następujące kryteria oceny trzymania moczu: częstotliwość cewnikowań w ciągu dnia i w nocy, średni odstęp czasu pomię- dzy cewnikowaniami, wyciekanie moczu przez przetokę skórną pomiędzy cewniko- waniami oraz w warunkach napięcia tłoczni brzusznej. W ciągu dnia chorzy cewni- kują się od 4 do 6 razy, a w nocy od 0 do 2 razy. Średni odstęp pomiędzy cewnikowa- niami wynosi 2,5 godziny. U 2 chorych (8%) w warunkach napięcia tłoczni brzusznej pojawia się niewielkie wyciekanie moczu przez skórny otwór przetoki.
Wszyscy obserwowani chorzy prowadzą aktywny tryb życia, 4 spośród nich
powróciło do pracy zawodowej. W ocenie subiektywnej wszyscy są zadowoleni z tego rodzaju odprowadzenia moczu, uważając, że pozwala im ono normalnie eg- zystować w społeczeństwie.
OMÓWIENIE
Idealna forma nadpęcherzowego odprowadzenia moczu (n.o.m.) powinna cha-
rakteryzować się następującymi cechami: kontynencją, czyli możliwością trzy- mania moczu i kontrolowanym przez chorego wydalaniem moczu, odpowiednio dużą pojemnością i niskim ciśnieniem wewnątrz zbiornika, znikomym ryzykiem wstecznego odpływu moczu ze zbiornika do górnych dróg moczowych oraz zni- komym ryzykiem zwężenia zespolenia moczowodów ze zbiornikiem, znikomym ryzykiem zaburzeń czynnościowych i metabolicznych oraz względnie prostą tech- niką wytwarzania [4, 7, 20]. Zbiornik Indiana spełnia te wymagania. Trzymanie moczu w warunkach spoczynkowych uzyskano u wszystkich obserwowanych chorych. Podane wyniki odpowiadają wynikom podawanym w piśmiennictwie [1, 2, 14, 18, 23]. Badania urodynamiczne wykazały, że wytworzony zbiornik spełnia podstawowe założenia urodynamiczne nowoczesnych n.o.m. Uzyskane wartości pojemności i ciśnienia wewnątrzzbiornikowego są porównywalne z war- tościami uzyskanymi w zbiorniku Kocka czy Miami [5, 16]. Nie zanotowano zwężenia zespolenia moczowodowo-jelitowego, a tylko w 1 przypadku na 49 wykonanych zespoleń moczowodowo-jelitowych stwierdzono odpływ wsteczny do górnych dróg moczowych, nie upośledzający czynności nerki. Nie obserwo- wano poważniejszych zaburzeń metabolicznych [15]. Przemijająca kwasica nie wymagała leczenia szpitalnego, poddawała się dobrze leczeniu odpowiednimi środkami [10, 11]. Tylko w 1 przypadku zanotowano kamicę zbiornika. Przyczy- ną było zakażenie bakteriami ureazododatnimi, śluz wydzielany przez jelito oraz konieczność stałego cewnikowania się przez chorego. Należy jednak liczyć się ze wzrostem występowania kamicy wraz z wydłużeniem czasu obserwacji.
WNIOSKI
1.Zbiornik Indiana jest zbiornikiem prostym do wykonania. Nie wymaga sto-
sowania skomplikowanego i drogiego instrumentarium chirurgicznego, jak cho- ciażby zbiornik Kocka czy Mainz I.
2.Zbiornik Indiana spełnia wszelkie wymagania stawiane nowoczesnym szczel-
nym nadpęcherzowym odprowadzeniom moczu.
piśmiennictwo
- [1] Ahlering, T. E., Weinberg, A. C, Razor, R.: Modified Indiana Pouch. i. Urol.,
- 1991 145, 1156-1158.
- [2] Arai, Y., Kawakita, M., Terach, T., Oishi, K., Takeuch, H., Yoshida, O.: Long term
- follow-up of the Kock and Indiana pouch procedures. J. Urol., 1993,150, 51- 55
- [3] Camey, M.: Bladder replacement ty ileocystoplasty following radical cystectomy.
- World. J. Urol. 1985, 3, 161-166
- [4] Caroll, P. R., Presti, J. C. jr., McAninch, J. W., Tanagho, E. A.: Functional charac-
- teristics of the continent ileocecal urinary reservoir: mechanism of urinary conti-
- nence. J. Urol. 1989,142, 1032-1036
- [5] Chen, K. K., Chang, L. S., Chen, M. T: Urodynamic and clinical outcome of Kock
- pouch continent urinary diversion. J. Urol. 1989, 141, 94-97
- [6] Fish, M. Hohenfellner, R.: Sigma-Rectum Pouch: Eine Modifikation der Harnle-
- iterdarmimplantation. Akt. Urol., 22, I-X, 1991
- [7] Goldwasser, B., Webster, G. D.: Continent urinary diversion. J. Urol., 1985, 134,
- 227-236
- [8] Hautmann, R., Egghart, G., Frohneberg, D., Miller, K.: The ileal neobladder.
- i. Urol. 1988, 139, 39^2
- [9] Herlinger, G., Koźmińska, E., Szymanowski, J.: Bezpośrednie nietunelizowane ze-
- spolenie moczowodowo-jelitowe sposobem Michalowskiego u chorych z nadpę-
- cherzowym odprowadzeniem moczu. Urol. Pol., 1994, 1-2, 48-53
- [10] Koch, M. O., McDougal, W. S.: Nicotinic acid: treatment for the hyperchloremic
- acidosis following urinary diversion through intestinal segments. J. Urol., 1985,
- 134, 162-164
- [11] Koch, M. O., McDougal, W. S.: Chlorpromazine: adjuyant therapy for metabolic
- derangements created by urinary diversion through intestinal segments. J. Urol.
- 1985, 134, 165-169
- [12] Kock, N. G., Norlen, L., Philipsson, B. M., Akerlund, S.: The continent ileal rese-
- rvoir (Kockpouch) for urinary diversion. World. J. Urol 1985, 3, 146-151
- [13] Lockhart, J. L.: Remodeled right colon: an alternative urinary reservoir. J. Urol.
- 1987, 138, 730-734
- [14] Mastandrea, F. D., Helal, M. A., Kahn, P., Pow-Sang, J. M., Sanford, E. J., Persky,
- L., Lockhart, J.: The Florida pouch-six years follow-up. J. Urol., 1995, 153, 214A,
- [15] McDougal, S. W.: Metabolic complications of urinary intestinal diversion. J. Urol.
- 1992, 147, 1199-1208
- [16] Penalver, M. A., Bejany, D. E., Averette, H. E., Donato, D. M., Sevin, B. U., Su-
- arez, G.: Continent urinary diversion in gynecologic Oncology. Gynec. Oncol. 1989,
- 37, 274-288
- [17] Rowland, R. G., Mitchell, M. E., Bihrle, R., Kahnoski, R. J., Piser, J. E.: Indiana
- continent urinary diversion. J. Urol. 1987, 137, 1136-1139
- [18] Rowland, R., Kropp, B. P: Evolution of the Indiana continent urinary reservoir.
- J. Urol. 1994, 152, 2247-2251
- [19] Studer, U. E., Ackermann, D., Casanovą, G. A., Zingg, E. J.: Three years experien-
- ce with an ileal low pressure bladder substitution. Br. J. Urol., 1989, 63, 43-52
- [20] Studer, U. E., Gerber, E., Springer, J., Zingg, EJ .: Bladder reconstruction with
- bowel after radical cystectomy. World. J. Urol. 1992, 10, 11-19
- [21] Szymanowski, J., Stokłosa, A,. Koźmińska, E., Herlinger, G.: Szczelny krętniczo-
- kątniczy pęcherz moczowy Indiana pouch jako odprowadzenie moczu po cystektomii
- radykalnej z powodu raka pęcherza moczowego. Urol. Pol., 1989, 3, 43, 178-181
- [22] Szymanowski, J., Stokłosa, A., Koźmińska, E., Herlinger, G.: Modified continent
- urinary reservoir,, Indiana Pouch " - a 3 years follow-up. Monduzzi Editore Urolo-
- gy, 1992, 689
- [23] Wong, A. K., Ahlering, T.: Late complications of the modified Indiana pouch.
- i. Urol. 153, 3O3A, 1995
|