english version wersja do druku
	kwartalnik ISSN 0500-7208 Czasopismo punktowane przez KBN, Index Copernicus oraz w bazie GBL

Torbiele proste nerek są zwykle pojedyncze, chociaż może ich być kilka. Wiel-

kość ich zamyka się w szerokim przedziale od kilku mm do kilkunastu cm [4,9]. Etiopatogeneza nie jest w pełni wyjaśniona [8, 10]. Przyjęty jest podział torbieli na wychodzące z cewki proksymalnej, dystalnej, oraz pochodzenia nieokreślone- go [2, 3, 7].

Chory T.B. lat 63, dotychczas nie chorujący, przyjęty został do szpitala miej- skiego w miejscu zamieszkania z objawami krwotoku wewnętrznego i silnymi bólami śródbrzusza prawego oraz wyraźnym uwypukleniem powłok śródbrzu- sza prawego i wyczuwalnym palpacyjnie olbrzymim guzem. Skierowano go na ostry dyżur chirurgii naczyniowej z podejrzeniem pękniętego tętniaka aorty.

Po konsultacji naczyniowej oraz TK jamy brzusznej bez dożylnego środka kon- trastowego pacjenta przekazano na oddział Urologii Szpitala Górniczego w So- snowcu z podejrzeniem rozpadającego się guza nerki prawej.

W międzyczasie dominującym objawem stał się masywny krwiomocz. Zdecy- dowano się powtórzyć TK jamy brzusznej, tym razem z podaniem uropoliny i.v.

Badanie wykazało torbiel nerki prawej 11,6×10 cm z drobnymi zwapnieniami w torebce oraz krwawieniem do jej wnętrza.

Stwierdzono również krew w przestrzeni zaotrzewnowej. Po przygotowaniu pacjenta odsłonięto nerkę prawąz dostępu lędźwiowego. Uwidoczniony obraz w pełni potwierdzał wynik ostatniego TK (ryc. 1 i 2).

Wykonano usunięcie nerki wraz z torbielą. Przebieg zabiegu był bez powikłań. Pacjenta wypisano do domu w stanie dobrym.

Wynik badania hististopatologicznego 10535 l/H: torbiel wraz z fragmentem nerki Ca clarocellularae cystica GII. Pozostała część nerki status normalis. Frag- ment tętnicy status normalis.

Torbiele nerek są dość częstym schorzeniem układu moczowego przebiegają- cym często bezobjawowo. W wielu przypadkach stosowane jest postępowanie zachowawcze, w pozostałych wykonuje się najczęściej opróżnienie pod kontrolą USG lub elektroresekcję [5,6]. Uzyskiwany płyn jest koloru bursztynowego, prze- źroczysty. Jednak w około 15% płyn jest krwisty. W tych przypadkach w 30-50% stwierdza się obecność nowotworu w ścianie torbieli [4].

Opisując przebieg diagnostyki i leczenia przedstawionego chorego pragniemy zwrócić uwagę na ostrożne postępowanie w przypadku torbieli nerkowych, gdyż w ich przebiegu może dojść do powstania groźnych powikłań, takich jak nowo- twór w ścianie torbieli, a w jego następstwie pęknięcia torbieli i masywnego krwo- toku bezpośrednio zagrażającego życiu.

Podkreślamy, że diagnostyka takiego przypadku wymaga współpracy lekarzy różnych specjalności oraz zastosowania nowoczesnych badań dodatkowych.

1. [1] Chinslom G.: Scientific Foundations of Urology. Year Book, 1984
2. [2] Ecardt K-U.: Erytropoetin in polycystic kidney, i. Clin. Irwest., 1989, 84 1160?
3. 1166
4. [3] Gardner K.: Cytokines in fluids from polycystic kidneys. Kidney Int., 1991, 39,
5. 718-724
6. [4] Heptinstall R.: Pathology of kidney. Little Brown and Co Boston, Toronto, 1983
7. [5] Jeromin L.: Ocena porównawcza skuteczności obliteracyjnego działania Mitramy-
8. cyny i etanolu podanego do wnętrza opróżnionych przezskórnie torbieli nerek. Urol.
9. Pol., 1990,43, 3
10. [6] Jeromin L.: Przeskórna elektroresekcja dużych prostych torbieli nerki. Urol. Pol.,
11. 1995,48,4
12. [7] Muther R. S.: Cystis fluid antibiotic concentrations. Kidney Int., 1981
13. [8] Neufeld J.: Epidermal growth factor initiates and AMP promotes the formation
14. and progresive enlargment of human renal epithelial cystis in vitro. Glin. Res.,
15. 1990, 38, 444a
16. [9] Orłowski T.: Podręcznik Chorób Wewnętrznych. Tom VII, PZWL, Warszawa, 1990
17. [10] Scarpa R. M.: Cystis renall simplici analisi biochemica del liąuido cystico, Arch.
18. Ital. Urol. Nefrol., 199, 63, 113-117
19. [11] Torres V. E.: Association of hypokalemia aldosteronizm and renal cysts. N. Engl.
20. J. Med., 1990, 345-35