SPRAWOZDANIE Z 90 KONGRESU FRANCUSKIEGO TOWARZYSTWA UROLOGICZNEGO PARYŻ, 19-22 LISTOPADA, 1996 R.
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1997/50/2.

W dniach od 19 do 22 listopada 1996 roku odbył się jak zawsze w Paryżu 90 Congres Francais d’Urologie (Association Francaise d’Urologie-AFU). Miej- scem obrad AFU już od kilku lat jest nowoczesne centrum kongresowe CNIT w dzielnicy La Defense. W tym roku 90 Kongres miał niezwykle uroczysty charak- ter ze względu na 100-letnią rocznicę założenia w październiku 1896 roku przez

Feliksa Guyona Association Francaise des Medecines et Chirurgiens Urologi- stes. Towarzystwo to na swoim pierwszym kongresie wybrało prezydenta, któ- rym został Feliks Guyon i zmieniło nazwę na Association Francaise d’Urologie. W następnym, 1897 roku, 20 lipca zostało oficjalnie zarejestrowane dekretem Ministra Spraw Wewnętrznych jako pierwsze towarzystwo urologiczne na świe- cie. 90 Kongres AFU miał również historyczny polski akcent: Zarząd Główny AFU z prezydentem prof. J. M. Buzelin oraz Komitet Organizacyjny 90 Kongre- su z prezydentem prof. D. Beurtonem zaprosili na wspólną sesję naukową Pol- skie Towarzystwo Urologiczne z przewodniczącym Zarządu Głównego prof. A. Borkowskim (ryc. 1).

Kongresy naukowe AFU, odbywające się tylko w języku francuskim jako ofi- cjalnym języku zjazdowym, cieszą się dużą popularnością nie tylko w krajach sąsiednich, ale również i w krajach pozaeuropejskich. W tym roku brało w nim udział około 1500 uczestników z 22 krajów. Spośród zgłoszonych kilkuset prac do prezentacji wybrano 292 do przedstawienia na sesjach naukowych: 155 refe- ratów, 103 plakaty, 28 filmów i 6 na forum. Obrady naukowe poprzedzone były, jak zawsze, jednodniowym szkoleniem podyplomowym dla lekarzy specjalizują- cych się w urologii, średniego personelu medycznego i sekretarek medycznych. Odbyły się również w tym dniu spotkania dziesięciu Komitetów Naukowych AFU (Forum) przedstawiających i omawiających aktualne krajowe problemy badań naukowych i klinicznych w danej dziedzinie urologii, np. nowotwory, urodynami- ka, przeszczepy, urologia dziecięca, kamica, andrologia, zakażenia, informatyka itp. Obradom naukowym poświęcono 27 sesji, 3 seminaria, 3 konferencje okrą- głego stołu, a coroczny raport naukowy był poświęcony problemom przeszcze- pów nerek we Francji. Również problemy ekonomiczne francuskiej służby zdro- wia i jej reforma w aspekcie lecznictwa urologicznego były tematem specjalnego posiedzenia. Na zakończenie kongresu wprowadzono formę podsumowania cie- kawych doniesień naukowych, przedstawioną przez 3 ekspertów wg zamówio- nych tematów, a interesujący wykład na temat nietrzymania moczu u kobiet, wy- głoszony przez Gary E. Leacha z Los Angeles, zakończył obrady naukowe 90 kongresu AFU.

Na swój jubileuszowy kongres, Francuzi zaprosili: Polskie Towarzystwo Uro- logiczne w celu zaprezentowania dorobku urologii polskiej na wspólnej sesji.

W skład delegacji polskiej weszli: prof. A. Borkowski (prezes PTU), prof. T. Krzeski i prof. A. Borówka z Warszawskiej Akademii Medycznej oraz doc. M. Sosnowski z Łódzkiej Akademii Medycznej. Prof. A. Borkowski przedstawił do- świadczenia Kliniki Warszawskiej w wytwarzaniu pochwy z uszypułowanego płata pęcherza moczowego. Jest to całkowicie oryginalna metoda operacyjna opra- cowana przez prof. T. Krzeskiego. Operowano dotychczas 30 kobiet z wrodzo- nym brakiem pochwy. Wyniki anatomiczne i czynnościowe są bardzo dobre, czas obserwacji pierwszych operowanych kobiet przekracza już 15 lat. Ta nowa tech- nika operacyjna spotkała się z dużym zainteresowaniem obecnych. Jednym z głów- nych dyskutantów był prof. Rene Kuss z Hópital Pitie-Salpćtriere, najwybitniej- szy urolog francuski. W następnej części sesja była poświęcona dziesięciu spe- cjalnie dobranym przypadkom klinicznym, podczas której urolodzy francuscy i polscy wymieniali wzajemne doświadczenia co do sposobów diagnozowania i leczenia chorych w obu krajach. Stwierdzono dużą zbieżność w stosowanych metodach leczenia.

Po zakończeniu wspólnej sesji prof. Andrzej Borkowski został odznaczony srebr- nym medalem Feliksa Guyona, który począwszy od tego roku będzie oficjalnym odznaczeniem Francuskiego Towarzystwa Urologicznego (ryc. 2).

Prof. A. Borkowski został wyróżniony tym medalem jako pierwszy z urologów zagranicznych. Odznaczenie to wieńczy długotrwałe związki Kliniki Urologii AM w Warszawie z urologią francuską, rozpoczęte przez prof. S. Wesołowskiego w lipcu 1938 roku (jego pobytem w Hópital Necker w Paryżu), podtrzymywane również przez niego po II wojnie, kontynuowane były one następnie przez prof. T. Krzeskiego i prof. A. Borkowskiego. Należy wspomnieć, iż w Warsza- wie wykonywali pokazowe operacje profesorowie: R. Couvelaire, J. Brueziere, S. Juskievienski, D. Beurton oraz dr G. Rossignol i Leandry. Liczba profesorów, którzy byli w Polsce z wykładami między innymi A. Steg i A. Le Duc oraz urolo- gów francuskich, przekracza 20 osób.

Ryc. 2. Fotografia awersu i rewersu medalu AFU im. Feliksa Guyona, którym odznaczono prof. Andrzeja Borkowskiego za osiągnięcia w dziedzinie urologii i współpracy z urologią francuską

Aspekty chirurgiczne przewlekłej niewydolności nerek (p.n.n.) i przeszczepów nerek zostały przedstawione w specjalnym raporcie (Benoit i Bitker) na zamó- wienie organizatorów i opublikowane w materiałach zjazdowych (180 stron). Omówiono w nim szczegółowo wszystkie problemy dotyczące tych zagadnień.

Francja zajmuje z powodu liczby chorych na p.n.n., drugie miejsce wśród krajów uprzemysłowionych, a częstość występowania tej choroby wynosiła w 1992 r. 61 na 1 mln mieszkańców i wzrasta corocznie od 10% do 20%. Trzecia część tych chorych jest poddana przeszczepowi nerki, 57% hemodializie w szpitalu, 6% he- modializie w domu i 6% dializie otrzewnowej. 10% dializowanych umiera rocz- nie z różnych powodów, ale tylko 35,5% dializowanych jest poniżej 50 roku ży- cia, a 18% powyżej 70 roku życia. Na 1627 przeszczepionych nerek w 1994 roku u 155 8 pochodziły one od różnych dawców, awNorwegii, na 196 przeszczepów, u 78 nerki pochodziły od rodzinnych dawców. Wyniki przeszczepów w pierw- szym roku: śmiertelność 4%, odrzucenie od 5% do 10%. W następnych latach utrata nerki w granicach 5%. Przeżycie 10-letnie nerki pobranej ze zwłok u 42%, od dawcy żywego u 58%, a jeśli HLA zgodne, u 78%. Koszty przeszczepu w pierwszym roku wynoszą 300 tys. FF, w następnych 50 tys. FF, hemodializy 300 tys. FF rocznie i są wyższe niż w USA, gdzie koszt opieki po przeszczepie wyno- si 19 tys. FF, a hemodializy 180 tys. FF. Według ankiety AFU udział urologów w tych zabiegach wynosi 90%, a wielu z nich wykonuje powyżej 10 przeszczepów rocznie.

Sympozjum dotyczące wartości PSA w chorobach stercza (Ravery, Perrin): ocena wyników PSA w surowicy krwi powinna być uzależniona od rodzaju kitu diagnostycznego używanego do oznaczeń; przy zastosowaniu przeciwciał dla te- stów poliklonalnych < 2,5 ng/ml poziom prawidłowy, a dla monoklonalnych < 4 ng/ml i przy wartościach > 10 i < 20 ng/ml są wskazania do biopsji stercza, a jeśli PSA > 20 ng/ml podejrzenie nacieku pozatorebkowego.

Badania PSA po leczeniu:

a)po radykalnej prostatektomii nie wykrywalny po 3 tygodniach od zabiegu, później przy testach superczułych < 0,1 ng/ml, jeżeli narasta powoli ? wznowa miejscowa, a jeśli szybko i podwaja się ciągu 6 miesięcy - istniejąprawdopodob- nie przerzuty,

b)po radioterapii; jeśli PSA < 3 ng/ml po 3 miesiącach ? czynnik dobrze rokujący, a > 3 ng/ml należy wdrożyć dodatkowe leczenie chirurgiczne lub hor- monoterapię,

c)PSA po hormonoterapii ? zmniejszenie > 95% w ciągu 3-6 miesięcy lub wartość < 1 ng/ml świadczy o dobrej odpowiedzi na leczenie. Oznaczania gęstości i szybkości narastania PSA według ostatnich badań po- równawczych nie dająprecyzyjnej wartości diagnostycznej i wykazują dużą zmien- ność osobniczą. W tej sytuacji zainteresowania wielu autorów (przedstawiono 6 prac) są skierowane na oznaczenia PSA w postaci ?wolnej" i ?związanej" z alfa-1 antychymotrypsynąi alfa-2 makroglobuliną. Wg tych doniesień stosunek warto- ści PSA wolnego do związanego wynosi od 10% do 13% w raku stercza, nato- miast w łagodnym rozroście od 20% do 26%. Czy to pozwoli zmniejszyć o 30% liczbę biopsji stercza, jak postulują autorzy, potwierdzą to w przyszłości szerokie badania retrospektywne i Prospektywne. Interesujące są również doniesienia do- tyczące wykrywania komórek stercza we krwi krążącej metodąRT-PCR (Rever- se Transcriptase-Polymerase Chain Reaction) szczególnie przed i po operacjach radykalnej prostatektomii oraz w diagnostyce raka stercza (przedstawiono 6 prac). Stwierdzono statystycznie znamienną zależność wykrywania tych komórek z pod- wyższonym mianem PSA, ale nie potwierdzono tego związku zależności od sta- dium zaawansowania raka.

Z zakresu endourologii 2 ciekawe doniesienia dotyczą zachowawczego lecze- nia nowotworów górnych dróg moczowych. Conort przedstawił 2-letnie obser- wacje dobrych wyników leczenia 4 nowotworów miedniczki (pTaG 1 i G2) prze- zskórnie z zastosowaniem elektroresekcji i lasera kontaktowego Nd:Yag wyposa- żonego w skalpel szafirowy (Chisel 2,5). Zabieg waporyzacji przeprowadzano przy użyciu mocy 15 W ze średnią energią 4900 J. Natomiast Hugonnet z kliniki

U. Studera przedstawił 11 letnie obserwacje 36 chorych z guzami powierzchow nymi górnych dróg moczowych, leczonych szczepionką BCG. Do leczenia za- kwalifikowano 22 chorych z CIS i 14 z Ca. papillare, którym szczepionkę Im- mun BCG Pasteur F-150 mg podawano w roztworze 0,9% NaCl przez nefrosto- mię przezskórną w czasie 2 godzin. Wdrożone leczenie od 1 do 3 cykli pozwoliło uzyskać dobry rezultat u 73% chorych z CIS i tylko u 36% z Ca papillare. We- dług autorów ten sposób postępowania może być alternatywny do leczenia rady- kalnego tylko w wybranych przypadkach.

Nietrzymanie pooperacyjne moczu u mężczyzn: Faix w swoim doniesieniu przedstawił alternatywny sposób postępowania w stosunku do metod z zastoso- waniem sztucznego zwieracza. Zastosował u 21 chorych zabieg Puigverta po- dobny do metody Kaufman II i w 69% przypadków uzyskał dobry wynik po 2 latach obserwacji.

Nietrzymanie moczu u kobiet: przedstawiane prace dotyczyły wieloletnich ob- serwacji i wyników leczenia różnymi metodami nawracającego wysiłkowego nie- trzymania moczu (n.w.n.m.). Wg autorów obiektywnie można ocenić wynik da- nej metody leczenia dopiero po 5 latach obserwacji. Janelle przedstawił wyniki leczenia 60 kobiet na n.w.n.m. różnymi metodami operacyjnymi, obserwowa- nych powyżej 5 lat. Najlepszy rezultat, 86% dobrych wyników, uzyskano po za- stosowaniu operacji z użyciem pętli podwieszającej. Oceniając retrospektywnie złe wyniki analizował czynniki prognostyczne przed zabiegami i stwierdził, że współistnienie takich czynników, jak: ciśnienie zamknięcia cewki < 30cm H2O, test Bonneya (-) i przebycie już 2 operacji nietrzymania moczu kwalifikuje takie chore tylko do zabiegu z zastosowaniem sztucznego zwieracza. Wartość nowej metody diagnostycznej VLPP (Valsalva Leak Point Pressure) w ocenie stopnia wysiłkowego nietrzymania moczu i w podejmowaniu decyzji terapeutycznej jest, zdaniem kilku autorów, dość ograniczona i może być brana pod uwagę tylko łącz- nie z wynikami pomiarów ciśnienia cewkowego i badań urodynamicznych pęche- rza. Ciekawy godzinny wykład wygłosił G.E. Leach z Los Angeles, w którym przedstawił wyniki własnych operacji i doświadczenia innych urologów amery- kańskich.

Od 13 do 15 mln kobiet w USA jest leczonych rocznie różnymi sposobami (elektrostymulacja, biofeedback, leki, zabiegi chirurgiczne itp.) z powodu tej cho- roby kosztem 15 mld $! Potwierdził wnioski urologów francuskich, że liczba wyleczeń zależy od czasu obserwacji, np. publikacje oceniające średnio 3-mie- sięczny czas obserwacji przedstawiają 94% wyleczeń, po 3 latach tylko 64%. Przedstawił analizę AUA Incontinence Panel: z pośród 5200 publikacji na temat w.n.m. aż 4865 przdstawia małą liczbę operowanych i krótki okres obserwacji.

Z wykorzystaniem komputerowej bazy danych AUA oceniano wyniki 43000 ope- racji Burcha, 23400 Raza lub Stameya, 15800 z zastosowaniem pętli podwie- szającej: po 1- 2 latach obserwacji od 80,8% do 84% operowanych z dobrym wynikiem, po 2-4 latach; Burch 82%, Stamey 65%, pętle 80%, ale po 5 latach Burch 84%, Stamey 67% i pętle 83% dobrych wyników. Przedstawił również ankietę przeprowadzona przez AUA u operowanych kobiet i różnice w ocenie wyników poawane przez lekarzy i ankietowane chore. Według kart lekarskich 72% uznano za wyleczone, u 83% uzyskano poprawę, a 9% nosiło okresowo podpaski; według ankiety 47% kobiet uznało się za wyleczone, 53% stwierdziło poprawę i aż 53% używało okresowo podpasek. Według jego oceny przyczyną w.n.m. u kobiet w 35% jest czysta postać stress incontinence, a w 65% w połą- czeniu z urge incontinence, dodatkowo u 13% może występować niestabilność wypieracza i bez dokładnych badań urodynamicznych trudno jest kwalifikować chore do odpowiedniego sposobu leczenia.

Jak zawsze, tak i w tym roku 90 Kongres francuskich urologów poruszał wiele tematów z zakresu całej urologii, był perfekcyjnie przygotowany, a organizatorzy potrafili również uprzyjemnić pobyt wszystkim uczestnikom.

W tym sprawozdaniu przedstawiłem tematy, które raczej rzadko są przekazy- wane, a przede wszystkim chciałem podkreślić historyczne już, polskie akcenty tego jubileuszowego kongresu. Ze strony organizatorów spotkaliśmy się z nie- zwykle miłym i serdecznym przyjęciem. Otoczono nas życzliwą opieką przez cały okres pobytu, za co składam serdeczne podziękowanie. Urologia francuska jest jedną z czołowych na świecie i wypada żałować, że niewielu polskich urolo- gów zna język francuski, ponieważ mogliby korzystać zarówno ze zjazdów, jak i staży naukowych we Francji, tak życzliwej i przyjaznej polskiej urologii.