Operacyjne usuwanie złogów jest nadal podstawowym sposobem postępowania w leczeniu kamicy górnych dróg moczowych.
Celem pracy była analiza operacji wykonanych z powodu kamicy górnych dróg moczowych w Oddziale Urologicznym Szpitala im. Pirogowa w Łodzi w latach 1959—1972. Omówione zostaną: ilość i rodzaj zabiegów, umiejscowienie złogów oraz płeć i wiek operowanych. Inne problemy takie jak towarzyszące kamicy wady rozwojowe, powikłania operacyjne, śmiertelność będą tematem następnego doniesienia.
Wykonano łącznie 1511 operacji. Stanowią one 26,9% wszystkich wykonanych w tym czasie zabiegów operacyjnych (5622). Rocznie z powodu kamicy górnych dróg moczowych, wykonywano od 12 do 200 operacji; ich odsetek w stosunku do rocznej liczby operacji urologicznych wykazywał stopniowy wzrost w granicach od 9,2% do 40,0% z wyraźniejszym spadkiem dopiero w roku 1972 (ryc. 1).
Większość zabiegów (1139 tzn. 75,4%) polegała na usunięciu złogów przez nacięcie dróg moczowych (tab. I). W kolejnych latach wzrastała liczba zabiegów usunięcia złogów drogą nacięcia górnych dróg moczowych a zmniejszała się ilość wycięć nerki. W 10 przypadkach (0,7%) ze względu na ciężki stan chorych ograniczono się jedynie do zabiegu odbarczającego (nefrostomia).
Z powodu kamicy moczowodu dokonano 547 zabiegów (36,2 %) a z powodu kamicy nerki lub nerki i moczowodu 964 zabiegi (63,8 %) — tabela II i III.
Umiejscowienie złogów. Pojedyncze umiejscowienie złogów stwierdzono u 1101 (72,9%) a mnogie u 301 (19,9 %) operowanych (tab. IV). U 109 operowanych (7,2%) protokóły operacyjne nie umiejscawiały dokładnie złogów.
Umiejscowienie złogów a rodzaj operacji. Pojedyncze kamienie moczowodu usuwano przez pojedyncze nacięcie jego ściany (483 operacje — stosunek złogów górnego, środkowego i dolnego odcinka moczowodu miał się jak 2:1:2). Tylko wyjątkowo wykonywano dodatkowe cięcia (w razie „ucieczki" kamienia lub dla kontroli). Inne zabiegi wykonywano znacznie rzadziej (tab. II).
90% pojedynczych kamieni miedniczki i 60% pojedynczych kamieni kielichów usuwano drogą nacięcia miedniczki. Mnogie kamienie moczowodu usuwano przez nacięcie dwóch odcinków moczowodu po tej samej stronie (3 zabiegi) lub jednoczasowe usunięcie złogów z obu moczowodów (6 zabiegów). Prawie 50% zabiegów przy mnogiej kamicy nerki lub nerki i moczowodu stanowiły nefrektomie (tab. V).
Kamienie z górnego odcinka moczowodu nieco częściej usuwano z cięcia Bazy niż Bergmanna — Izraela. Tylko wyjątkowo stosowano cięcie przyprostne. Środkowy odcinek moczowodu odsłaniano przeważnie cięciem skośnym (znacznie rzadziej przyprostnym). Podobnie postępowano w przypadkach złogów w dolnym mo-czowodzie (cięcie skośne wykonano
7-krotnie częściej niż środkowe dolne). Nerkę odsłaniano najczęściej cięciem Bazy. Bardzo rzadko wykonywano resekcję żebra. Miedniczkę otwierano z reguły od tyłu (5-krctnie częściej niż inną drcgą). Miąższ nerki (80 zabiegów) nacinano — w zależności od sytuacji — różnie. W 2/3 zabiegów cięcie miąższu łączono z otwarciem miedniczki lub moczowodu. Tylko trzykrotnie wykonano resekcję bieguna nerki (biegun dolny). Nerkę wycinano w sposób typowy.
Operacje prawo- i lewostronne były niemal jednakowo częste (756 zabiegów prawostronnych i 740 lewostronnych). Jednoczesne operacje obustronne stanowiły tylko niewielki odsetek wszystkich zabiegów (15 zabiegów — niecały 1 %).
Nieco więcej zabiegów wykonano u kobiet (52,6%). U mężczyzn częściej usuwano kamienie z moczowodu a u kobiet z miedniczki. Wycięcie nerki wykonano dwukrotnie częściej u kobiet. 70 % zabiegów wykonano u chorych w wieku 31—60 lat życia; szczyt wypadał na lata 41—50.
- Adres autorów
-
Stanisław Cieśliński
Klinika Urologiczna ICh WAM
ul. Żeromskiego 113
90-549 Łódź