KOMENTARZ DO PRACY: NIEOPERACYJNE LECZENIE NABYTYCH WODNIAKÓW JĄDER U CHŁOPCÓW METODĄ SKLEROTYZACJI ASPIRACYJNEJ PRZY UŻYCIU TETRACYKLINY
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2000/53/2.

Praca kolegów J. Niedzielskiego, D. Paducha i M. Miodka pt. ?Nieope-
racyjne leczenie nabytych wodniaków jąder u chłopców metodą skleroty-
zacji aspiracyjnej przy użyciu tetracykliny” porusza szeroko dyskutowa-
ny problem leczenia wtórnych wodniaków jądra, ale jednocześnie wymaga
komentarza dotyczącego leczenia żylaków powrózka nasiennego. W
przedstawionym materiale 36 wodniaków – 30 powstało jako powikłanie
operacyjnego leczenia żylaków powrózka. W artykule z 1997 r. wymiene-
ni autorzy podawali 15 przypadków wodniaków, które powstały po
operacji Palomo, co stanowiło 13% operowanych chłopców. W obec-
nym artykule nie podają jaki jest to procent leczonych dzieci. Jeśli licz-
ba powikłań jest znaczna istnieją dwie możliwości: albo wskazania do
zabiegu są bardzo szerokie, bądź metoda operacyjna jest niedoskona-
ła. Obie sytuacje są niekorzystne i powinny być przez autorów prze-
analizowane.
Leczenie wodniaków jądra u dzieci nie było szerzej dyskutowane. Do-
stępne podręczniki chirurgii dziecięcej i urologii (nie wdając się w szcze-
góły dotyczące wskazań) polecają operacyjne leczenie pierwotnych, jak
i wtórnych wodniaków. Dyskusja na temat leczenia wodniaków jądra
różnymi środkami obliterującymi dotyczy wyłącznie kliniki chorych do-
rosłych. Autorzy w dyskusji podają różne opinie dotyczące wyników
leczenia środkami obliterującymi, ale dane cytują nieco wybiórczo.
W artykule Breda i wsp. wyniki zarówno zwykłej aspiracji, jak i z zasto-
sowanie tetracykliny były porównywalnie nieskuteczne. Po tetracykli-
nie wyleczeniu uległo 20% chorych, a u 20% stwierdzono poprawę. Na-
tomiast Daehlin i wsp. nieco lepiej oceniali skuteczność tetracykliny
wśród chorych, która średnia wieku wynosiła 67 lat. Autorzy pominęli
bardzo ważną uwagę zawartą w konkluzji artykułu ?surgery has a role as
a first – line treatment in younger patients where fertility is important”.
W przedstawionej pracy zwraca uwagę, że aż 83,3% chłopców zgła-
szało dolegliwości bólowe w pierwszej dobie po zabiegu, a 8 chłopców
miało od 3 do 6 nakłuć (!). Jeden z chorych, którego konsultowałem twier-
dził, że przy trzecim nakłuciu zemdlał z bólu. Najbardziej niepokoją-
cym i obciążającym powikłaniem jest duża liczna chłopców 12 (33%), u
których wystąpiło czasowe ale długotrwałe 3-6 miesięcy powiększenie
jądra, które stopniowo ustępowało oraz miejscowy stan zapalny u 6
(16,7%). Powiększenie jądra po podaniu tetracykliny niewątpliwie jest
formą niebakteryjnego odczynu zapalnego, którego następstw nie moż-
na ustalić we wczesnym okresie po leczeniu. Ponad 50% leczonych chłop-
ców miało powiększenie lub odczyn zapalny jądra. Uważam, że jest to
koronny argument przemawiający przeciwko stosowaniu tetracykliny
w leczeniu wtórnych wodniaków jąder u dzieci i młodzieży.
W dostępnym piśmiennictwie znalazłem następujące opinie: wg
Osegbe (1991), Ross i Flom (1991) – skleroterapia tetracykliną i innymi
środkami obliterującymi może powodować niedrożność kanalików na-
jądrza [3, 4].
Sigurdsson i wsp. rekomendują skleroterapię u chorych powyżej 40
roku życia [5]. Goldstein uważa, że ?sclerotherapy is most useful in older
men for whom fertility is no longer in issue” [1, 2].
Autorzy w dyskusji słusznie zauważyli, ze w piśmiennictwie brak jest
doniesień o zastosowaniu sklerotyzacji w leczeniu wodniaków jąder u
dzieci i młodzieży, ponieważ metoda ta nie powinna być stosowana w
tej grupie chorych.

1. [1] Goldstein, M.: Campbell's Urology 1998,1373.
2. [2] Goldstein, M.: Surgery of male infertility. WB Saunders Co. 1995, 201.
3. [3] Osegbe, D. N.: Fertility after sclerotherapy for hydrocele. Lancet 1991,337,172.
4. [4] Ross, L. S., From, L. S.: Azoospermia: a complication of hydrocele repair in
5. fertile population. J. Urol. 1991, 146,1991.
6. [5] Sigurtsson, T. et al.: Polidoocanol sclerotherapy for hydroceles and epididymal
7. cysts. J. Urol. 1994,151,