KOD: 7.1 - Wpływ leczenia analogami LHRH na stężenie wybranych cytokin u chorych na raka gruczołu krokowego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2006/59/Suplement 1.

autorzy

Piotr Kaczmarek ¹, Lech Pokoca ¹, Jerzy Niemirowicz ², Konrad Jersak ², Zbigniew Baj ¹

¹ Zakład Patofizjologii i Immunologii Klinicznej UM w Łodzi
² Oddział Urologii Szpitala MSWiA w Łodzi

streszczenie

Wprowadzenie. Analogi LHRH stanowią podstawę farmakologicznej kastracji stosowanej w leczeniu chorych na raka prostaty. Mechanizm działania tych preparatów oparty jest na hamowaniu wydzielania hormonów podwzgórza a przez to - obniżeniu syntezy testosteronu. Zależności między układem endokrynnym a immunologicznym są powszechnie znane.

Cel pracy. Celem naszych badań była analiza stężenia IL-2, IL-10, TNF-a i INF-g u chorych na raka gruczołu krokowego leczonych analogami LHRH

Materiał i metody. Badaniem objęto grupę jedenastu chorych (średnia wieku 74,4) roku z rozpoznanym rakiem gruczołu krokowego. Chorzy otrzymywali analog LHRH w cyklu miesięcznym. Materiał biologiczny (krew żylną) pobierano w trzech okresach czasowych: 1. przed podaniem analogu, 2. w dziesiątej dobie, 3. w dwudziestej dobie po podaniu leku. Cytokiny w surowicy chorych oznaczano metodą ELISA.

Wyniki. U badanych chorych stężenie IL-2 z wartości 29,74 pg/ml zmniejszyło się do wartości 7,1 pg/ml (p<0,005) i wzrosło w trzecim okresie do poziomu 13,35 pg/ml. Stężenie IL-10 w pierwszym okresie z wartrości 5,58 pg/ml wzrosło po dziesięciu dniach do 6,1 pg/ml, natomiast w ostatnim okresie obserwacji obniżyło się do poziomu 3,68 pg/ml (p<0,07). Stężenie TNF -a i INF -g w surowicy badanych chorych nie zmieniało się znamiennie.

Wnioski. Stosowanie analogów LHRH u chorych na raka gruczołu krokowego może powodować przejściowy efekt immunosupresyjny.