KOD: 6.4 - Trzy lata doświadczeń w leczeniu chorych na łagodny rozrost stercza (BPH) fotoselektywną waporyzacją (PVP) laserem zielonym (KTP)
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2006/59/Suplement 1.

autorzy

Marek Lipiński, Leszek Jeromin

II Klinika Urologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

streszczenie

Wprowadzenie. BPH jest chorobą dotycząca około 70% mężczyzn powyżej 60. roku życia. Leczeniem z wyboru, uznanym za ,,złoty standard", jest elektroresekcja przezcewkowa stercza (TURP). Głównym powodem poszukiwania nowych sposobów leczenia BPH jest ograniczenie inwazyjności. Wprowadzenie technik laserowych spowodowało gwałtowny rozwój metod leczenia. Laser Nd -YAG wzbogacony o kryształ potasowo-tytanowo-fosforowy (KTP) stanowi nowe narzędzie w rękach urologów.

Cel pracy. Celem pracy była ocena skuteczności działania laserem KTP u chorych na BPH.

Materiał i metody. Od sierpnia 2003 roku do grudnia 2005 operowano metodą PVP laserem Niagara KTP 532 nm o mocy 80 wat 144 chorych w wieku 51 do 84 lat. Objętość stercza operowanych wahała się od 31 do 136 cm3. International Prostatic Symptoms Score (I-PSS) określano u wszystkich powyżej 21, a wskaźnik jakości życia (QoL) powyżej 3. Maksymalny przepływ cewkowy (Qmax) przed zabiegiem wahał się od 5,2 ml/sek do 14,1 ml/sek (średnio 8,3 ml/sek). PSA u 132 chorych nie było wyższe od 4 ng/ml (0,78 ng/ml - 3,92 ng/ml). U pozostałych dwunastu chorych wartości PSA były niższe od 10 ng/ml (7,41 ng/ml do 9,23 ng/ml). Określony stosunek wolnego PSA (fPSA) do całkowitego PSA (tPSA) był u wszystkich leczonych powyżej 20%.

Wyniki. Średni czas trwania zabiegu wynosił 27 min. (11 do 45 min.). Średnia wielkość podanej energii - 59 254 J (9425 do 149,254 J). Bezpośrednio po PVP pozostawiono cewnik u jednego chorego. U dwóch wykonano cewnikowanie jednorazowe w pierwszej dobie po zabiegu. U dwóch obserwowano podwyższenie ciepłoty ciała do 38oC w pierwszej dobie po zabiegu, a u jednego wystąpiło krwawienie z cewki moczowej w pierwszej dobie po zabiegu i założono cewnik Foleya do pęcherza, który usunięto w drugiej dobie. U wszystkich występowały objawy dyzuryczne o różnym nasileniu i czasie trwania. Krwiomocz w siódmej dobie po zabiegu wystąpił u czterech chorych (dwóch hospitalizowano). U czterech chorych wykonano TURP po czterech (u jednego chorego) i po ośmiu tygodniach (u trzech) po PVP. U jednego wystąpiło zwężenie cewki moczowej, które rozcięto po 24 tygodniach od PVP. I-PSS po czterech tygodniach od PVP zmniejszył się średnio o 4 pkt, po 12 o 9 pkt, po 26 tygodniach o 11 pkt, a po 52 o 12 pkt. Po czterech tygodniach od zabiegu QoL było oceniane u 140 (97,2%) poniżej 3. Qmax po czterech tygodniach od PVP wahał się od 11,3 ml/sek do 19,1 ml/sek (średnio - 16,8 ml/sek), natomiast po 12 tygodniach od 15,1 do 22,8 ml/sek (średnio - 18,9 ml/sek). U dziewięciu chorych cztery tygodnie po PVP obserwowano znamienną bakteriurię wymagającą antybiotykoterapii.

Wnioski. PVP u 97,2% analizowanych chorych spowodowała zmniejszenie subiektywnych objawów przeszkodowych w okresie powyżej czterech tygodni od zabiegu. Fotoselektywna waporyzacja stercza spowodowała znamienny wzrost Qmax u analizowanych chorych w okresie powyżej czterech tygodni od zabiegu. U 93,75% chorych nie obserwowano w przebiegu pooperacyjnym zakażenia dróg moczowych. U chorych z objętością stercza powyżej 120 cc obserwowano krwiomocz oraz incydenty zatrzymania moczu, które u czterech były powodem TURP.