PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Sprawozdanie z pobytu naukowego w klinikach urologicznych w Montpellier (1 VII 77—31 VIII 77) i Lyonie (1 IX 77—8 X 77)
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1978/31/3.

autorzy

Andrzej Borkowski

Klinika Urologii Uniwersytetu w Mont-pellier znajduje się w szpitalu St. Charles. Kie­rownikiem kliniki jest profesor Daniel Grasset, następca profesora Truc'a. Profesor Grasset jest urologiem, biorącym czynny udział w wielu kongresach (odwiedził kilka razy Polskę), obecnie jest sekretarzem Francuskiego To­warzystwa Urologicznego.

Klinika ma 80 łóżek, 2 sale operacyjne, 2 sale endoskopowe, własną, bardzo dobrze dzia­łającą pracownię rentgenowską (do 20 uro­grafii dziennie). Dobrze rozwinięta jest urologia dziecięca.

Od kilku lat prof. Grasset i prof. agrege Nasratil wykonują przeszczepienia nerek. W od­różnieniu od wielu oddziałów urologicznych, chory po wykonaniu przeszczepu nie wraca do oddziału nefrologicznego, ale pozostaje pod opieką urologów do momentu zagojenia się rany.

Główną atrakcją dla odwiedzających klinikę urologów jest jednak urodynamika. Badania w tej dziedzinie przeprowadzane są już od wielu lat. Debimetria, cystometria, pomiary oporu stawianego przez cewkę, elektromyografia zwie­racza zewnętrznego cewki, wykonywane są w przypadku pęcherzy neurogennych, zapaleń pęcherza, parć naglących i w przypadku przesz­kody podpęcherzowej u dzieci. Dzięki dużej znajomości zagadnienia, ocena przydatności klinicznej uzyskiwanych wyników, stanowi świetną lekcję oraz dużą pomoc dla urologów, pragnących zajmować się tą trudną dziedziną.

Pod opieką kliniki znajduje się sanatorium, gdzie odsyłani są na rekonwalescencję chorzy bezpośrednio po operacji, względnie przewlekle chorzy. Pozwala to na szybkie zwalnianie łóżek w klinice. W sanatorium znajduje się jeden z niewielu ośrodków przewlekłej dializy otrzewnowej. Chorzy z przewlekłą niewydolnością ne­rek, mają wykonywane dializy otrzewnowe nie­jednokrotnie przez kilka lat. Ośrodek ten pozostaje pod opieką nefrologów.

Urologom, chcącym odbywać staż w Lyonie, polecić można 4 oddziały:

1. Hospital Edouard Herriot Pavillon V. Klinika urologiczna rozsławiona w całym świecie przez profesora Jean Ciberta, kierowana jest w chwili obecnej przez profesora Jean Perrin.

W Klinice obejrzeć można wszystkie operacje z zakresu tzw. urologii tradycyjnej, a ponadto: przeszczepianie nerek (prof. Archimbaud,

prof. Dubernard). Dotychczas wykonano około 350 przeszczepów, chirurgię tętnicy nerkowej, łącznie z operacjami pozaustrojowymi nerki w hypotermii (cxtracorporalis). W operacjach naprawczych tętnicy nerkowej używany jest wolny przeszczep tętnicy biodrowej wewnętrznej, z jej rozgałęzieniami jeżeli trzeba zastąpić rozgałęzienia tętnicy nerkowej. Znacznie rzadziej używa się wolnego przeszczepu vena saphena, przeszczepy trzustki — prof. Dubernard.— Jedyni obecnie na świecie pacjenci, u których przeszczepiona trzustka funkcjonuje sprawnie to pacjenci prof. Dubernard'a. Chorzy ci nie muszą przyjmować insuliny.

2. Hospital de l'Antiquaille — oddział urologiczny kierowany przez prof. Louis Durand. Ponieważ w tymże szpitalu znajduje się 3 oddziały endokrynologii, prof. Durand wykonuje stosunkowo dużo operacji na nadnerczach (pheochromocytoma, choroba Cushinga itd.). Obowiązuje usuwanie gruczolaka stercza sposobem Millina, mniejsze gruczolaki operowane są na drodze endoskopowej. U chorych z dużymi obciążeniami stosowana jest cryoprostatektomia przy użyciu aparatu na podtlenek azotu.

W zwężeniach cewki tylnej najczęściej sto­sowane jest wycięcie zwężenia i zespolenie „koniec do końca" przy pomocy zestawu instrumentów Turner-Warwicka, w zwężeniach cewki przedniej, często stosuje się plastykę I-etapową z użyciem wolnego płata skóry napletka.

Bardzo dobrze prowadzona jest dokumentacja (dużo zdjęć, zwłaszcza endoskopowych) oraz nauczanie dla młodszych asystentów (externów).

3. Hospital Debrousse — klinika chirurgii dziecięcej — pododdział urologii dziecięcej — kierowany przez profesora Pierre Mollarda. Profesor Mollard uważany jest obecnie za jednego z największych urologów dziecięcych we Francji. Materiał którym dysponuje jest olbrzymi. Odpływ pęcherzowo-moczowodowy operowany jest sposobem Cohena. W przypadkach bardziej skomplikowanych (megaureter, ureterocoele, uchyłki okołomoczowodowe) stosuje własną modyfikację metody Leadbetter-Politano. W przypadkach megaureter wykonuje zwężenie kilku ostatnich centymetrów moczowodu. Spodziectwo — najchętniej stosuje trzyetapową operację Leveuf'a, z wytworzeniem ujścia zewnętrznego cewki na szczycie żołędzi. Ostatnio zaczyna wykonywać operację jednoetapową (wydłużenie cewki w tym samym czasie co wyprostowanie prącia), stosując przeszczep z wolnego płata skóry napletka wg zmodyfikowanej techniki Devina i Hortona lub stosując zasadę „płatka pogrążonego". W przypadkach extrophia vesicae wykonuje 5-etapową operację naprawczą. (I — osteotomia, II — zamknięcie pęcherza i plastyka powłok, III — operacja przeciwodpływowa, IV — operacja Younga, aby zapewnić trzymanie moczu, V — operacja plastyczna wierzchniactwa). Uzyskał kilkakrotnie bardzo dobre wyniki, które jak twierdzi łatwiej jest uzyskać u dziewczynek. Wykonuje również sporo badań z zakresu urodynamiki a od kilku lat stosuje wszczepianie sztucznego zwieracza w przypadkach nietrzymania moczu w pęcherzach neurogennych.

4. Hospital Henri Gabriele w Saint Genis Lavel pod Lyonem.

Znajduje się tam duży ośrodek rehabilitacji — głównie chorych z porażeniami rdzenia. Reedukacją i problemami związanymi z „pęcherzami neurogennymi" zajmuje się prof. Jean Pierre Archimbaud. Olbrzymie doświadczenie, które posiada w tej dziedzinie, było przy­czyną, że powierzono mu przygotowanie ra­portu dotyczącego „pęcherza neurogennego" na Zjeździe Międzynarodowego Towarzystwa Urologicznego w Johanesburgu oraz 69 Zjeździe Francuskiego Towarzystwa Urologicznego.

Oprócz konsultacji prof. Archimbaud wy­konuje w tym szpitalu zabiegi endoskopowe, operacje, oraz badania urodynamiczne.

Pobyt w szpitalach w Lyonie kończył mój 8-miesięczny pobyt w klinikach urologicznych Francji. Oceniając i porównując oddziały urologiczne francuskie i polskie, nasuwają się następujące wnioski: urolodzy francuscy rozporządzają większą liczbą łóżek szpitalnych. W każdej chwili mogą położyć na oddział chorego na obserwację lub kontrolę, w większości klinik urologicznych wykonuje się przeszczepianie nerek i operacje na naczyniach nerkowych, lepiej niż w Polsce rozwinięta jest endoskopia (główne zabiegi elektroresekcji stercza), co związane jest z posiadaniem dużej ilości elektroresektorów, a również z rozpowszechnieniem bocznej optyki, umożliwiającej śledzenie elektroresekcji w celach szkoleniowych, młodzi urolodzy francuscy znacznie szybciej osiągają pełną sprawność zawodową niż ich rówieśnicy w Polsce, niejednokrotnie już przed 30 rokiem życia.

adres autorów

Klinika Urologiczna AM w Warszawie
ul. Lindley'a 4
Warszawa