english version wersja do druku
	kwartalnik ISSN 0500-7208 Czasopismo punktowane przez KBN, Index Copernicus oraz w bazie GBL

Jednymi z częstszych pytań, jakie zadają lekarzowi chorzy przed zabie­giem operacyjnym usunięcia gruczo­laka stercza są pytania dotyczące życia płciowego po operacji. Donie­sienia w piśmiennictwie na ten temat są bardzo skąpe, postanowiliśmy wo­bec tego sprawdzić, w jakim stopniu stosowana w naszym oddziale metoda wpływa na późniejsze życie płciowe naszych chorych.

Materiał nasz obejmował 152 męż­czyzn w wieku od 60 do 70 lat opero­wanych w naszym oddziale od 1. 01. 71 r. do 1. 10. 1976 r. z powodu gru­czolaka stercza, do których rozesłano ankietę z pytaniami dotyczącymi za­chowania się pociągu płciowego, wzwodów członka, obecności wy­trysku, intensywności życia płciowego oraz różnic w życiu płciowym przed i po zabiegu operacyjnym. Ankietę rozesłano do mężczyzn, u których podczas pobytu w szpitalu nie stwier­dzono obciążających schorzeń do­datkowych, a mianowicie neurolo­gicznych, nowotworowych oraz in­nych upośledzających aktywność bio­logiczną.

Odpowiedziało 111 osób, zwrócono 12 ankiet. Z liczby 111 na osobistą rozmowę i badanie zgłosiło się 88 osób, 23 udzieliło odpowiedzi pisem­nej na interesujące nas pytania.

Wszyscy ankietowani byli opero­wani jedną metodą przezpęcherzo-wego wyłuszczenia gruczolaka stercza z podłączonym po zabiegu stałym płukaniem pęcherza moczowego. Przed zabiegiem operacyjnym 45% chorych miało podwiązanie zaś 53 % przecięte nasieniowody. W 2% nasie­niowody pozostawiono nietknięte.

Wyniki badań

23 ankietowanych nie prowadzi życia płciowego po zabiegu operacyj­nym, w tym: 2 nie prowadziło przed zabiegiem, 9 na skutek zaniku wzwo­du, 6 w wyniku zaniku popędu płcio­wego przy możliwości wzwodu, 6 na skutek braku partnerki lub współ­istnienia innych schorzeń — przy za­chowanym pociągu i wzwodzie. 88 ankietowanych prowadzi życie płciowe po zabiegu operacyjnym w tym: 45 skarżyło się na osłabienie, 36 nie podało istotnej różnicy, a 7 stwierdziło poprawę w życiu płcio­wym. Obecność wytrysku podało 25 badanych, w tym 15 po podwiązaniu i 10 po przecięciu nasieniowodów; wszyscy jednak stwierdzili, że objętość wytrysku jest bardzo skąpa, niekiedy śladowa. W jednym wypadku badania nasienia wykryliśmy plemniki mimo uprzedniego podwiązania nasienio­wodów. Jako główny powód osłabie­nia sprawności płciowej 45 badanych podało: 15 upośledzenia wzwodu, 23 upośledzenie pociągu i wzwodu, a 7 inne przyczyny, między innymi to, że stosunki są krótsze i dają mniejsze zadowolenie. Badani prowa­dzący intensywniejsze życie płcio­we po zabiegu zwrócili uwagę na ustąpienie bólu jaki odczuwali przed operacją w czasie podniecenia i or­gazmu. U większości ankietowanych u których po zabiegu wystąpiły zanik wzwodu i pociągu płciowego, zabu­rzenia życia płciowego występowały już przed zabiegiem operacyjnym. U wszystkich badanych, u których wystąpił zanik wzwodu stwierdzono w badaniach anatomo patotogicznych usuniętego gruczolaka zmiany o ch-rakterze zapalnym. Odsetek zakażeń moczu w chwili badania był nie częstszy w tej grupie badanych i wynosił tak jak i dla pozostałych około 10%. Intensywność życia płciowego kształtowała się następująco: 1—2 sto­sunki w miesiącu 45 osób, 3 —5 27 osób, 5^7 14 osób, powyżej 2 osoby.

Dyskusja

Operacyjne leczenie gruczolaka ster­cza ma duży wpływ na późniejsze zaburzenia życia płciowego. Stoso­wana w naszym oddziale metoda operacyjna spowodowała zanik życia płciowego u 15 badanych tj. u 13,5%, w tym na skutek całkowitego zaniku wzwodu u 9 tj. 8,1 %, a zaniku popędu płciowego u 6, tj. 5,4%. Upośledzenie wzwodu wystąpiło u 38, tj. w 34,2%, a zaburzenia popędu płciowego u 23 tj. u 20,7%.

Procesy zapalne toczące się w gru­czolaku mają niewątpliwy wpływ na pooperacyjny zanik wzwodu — prze­ważnie w tych wypadkach usuwanie gruczolaka jest trudniejsze tech­nicznie.

Nie stwierdziliśmy wpływu poope­racyjnego zakażenia moczu na zabu­rzenia życia płciowego.

W piśmiennictwie polskim spotka­liśmy tylko jedno doniesienie doty­czące powikłań potencji po operacji metodą Millina przedstawione w 1953 r. na Zjeździe Urologów przez Klinikę Urologiczną w War­szawie. Jak widać w tym zestawieniu brak potencji po zabiegu wystąpił w 30%, upośledzenie w 6,6%, zachowana była w 46,6%, a wzmożona w 6,6%.

W ocenie tego rodzaju badań należy pamiętać, że opierają się one na subiektywnych wypowiedziach zależących w dużej mierze od osobowości badanych, a także od fizjologicznych zmian zachodzących w tym czasie w ustroju mężczyzny.

1. Urologia Polska T. VI. 1954 r. str. 38.

Centralny Szpital Kolejowy w Warszawie, Oddział Urologiczny
ul. Bursztynowa 2
04-749 Warszawa