english version wersja do druku
	kwartalnik ISSN 0500-7208 Czasopismo punktowane przez KBN, Index Copernicus oraz w bazie GBL

W dniach 15-21 grudnia 2001 roku pod auspicjami American--Austrian Foundation i Soros Foundation odbyły się w Salzburgu coroczne Seminaria Urologiczne. Miejscem spotkania był położony nad jeziorem, w bezpośrednim sąsiedztwie Zamku Salzburg, wspaniały Schloss Lcopoldskoron. Pierwsze Seminarium miało miejsce latem 1947 roku. Przez ponad 50 lat Salzburg Seminars umożliwiają nawiązywanie naukowych kontaktów z uczestnikami i wykładowcami z całego świata. Tematami seminariów są: politologia, ekonomia, prawo, socjologia, sztuka i nauki ścisłe. W dziedzinie nauk medycznych coroczne seminaria dotyczą anestezjologii, kardiologii, dermatologii, medycyny rodzinnej, diagnostyki obrazowej i radiologii, chorób wewnętrznych i zakaźnych, ginekologii i położnictwa, neurologii onkologii, ortopedii i traumatologii, patologii, chorób dziecięcych (w tym onkologii dziecięcej) ochrony zdrowia, chirurgii ogólnej, torakochirurgii i urologii. Głównym celem seminariów jest przekazanie uczestnikom najnowszej wiedzy medycznej z uwzględnieniem praktycznych aspektów diagnostyki i leczenia. W 2001 roku w programie wzięło udział ponad 500 lekarzy z 30 krajów Europy Środkowej i Wschodniej, Środkowej Azji, dawnego Związku Radzieckiego i z Austrii. Przewodniczącym Seminariów jest od 1991 roku prof. Olin Robson, a kierownikiem Rady Naukowej od 1994 roku prof. Roy M. Huffington. Dwudziestoosobowej Rady Naukowej w dziedzinie urologii przewodniczy dr Wolfgang Aulitzky z Wiednia. Uczestników seminarium urologicznego powitał dr Aulitzky. Następnie dr R. Ernest Sossa z New York Presbyterian Hospital/Cornell Medical University przedstawił najnowsze poglądy na leczenie i zapobieganie nawrotom kamicy moczowej. Po wykładzie nastąpiła prezentacja trudnych przypadków powikłanej i nawrotowej kamicy układu moczowego z interaktywną dyskusją audytorium na temat wyboru sposobu leczenia. Po przerwie dr Sossa podzielił się własnymi doświadczeniami z zakresu chirurgii nerki, dotyczącymi metody laparoskopii wspomaganej ręka operatora (HAL-handassistedlaparoscopy). Od marca 1998 do maja 2000 r. ekipa z Presbyterian Hospital wykonała 192 zabiegi z zastosowaniem techniki HAL. W tej liczbie mieszczą się zarówno chorzy poddani nefroureterektomii z powodu raka przejściowokomórkowego, nefrektomii radykalnej z powodu raka jasnokomórkowego, jak i nefrektomii u dawców przeszczepu (odpowiednio n=60, n=22, n=74). Uzyskane wyniki porównano z analogicznymi operacjami przeprowadzonymi techniką la-paro- / retroperitoneoskopii i klasycznymi operacjami „otwartymi\\\", uwzględniając czas zabiegu, utratę krwi, ilość leków przeciwbólowych, czas hospitalizacji i rekonwalescencji. W podsumowaniu dr Sossa stwierdził, że HAL jest techniką skuteczną, bezpieczną, łatwą i spełniającą wszelkie kryteria chirurgii znikomo inwazyjnej i onkologicznej. HAL różni się od klasycznej chirurgii znacznie mniejszą utratą krwi i krótszym okresem rekonwalescencji. Dlatego dr Sossa poleca stosowanie HAL w wybranych przypadkach (np. nefrektomia u dawcy nerki, radykalna nefrourererektomia lub nefrektomia radykalna w przypadku guza nerki). Mimo korzystnych wyników, przedstawionych przez dr. Sossę, właściwe miejsce HAL w urologii nadal pozostaje dyskusyjne i wymaga przeprowadzenia randomizowanych badań na dużej grupie chorych z długim okresem obserwacji. W dalszym ciągu nefrektomia HAL jest odmianą klasycznej nefrektomii laparoskopowej, stwarzającą dodatkowo możliwość palpacyjnej inspekcji jamy otrzewnej. Umożliwia to wykorzystanie istotnej zalety techniki otwartej przy zachowaniu znikomej inwazyjności. Kolejny dzień seminarium rozpoczął się wykładem prof. Michaela Marbergera o podstawach diagnostyki, leczeniu raka stercza i o zagadnieniach związanych z rakiem nerkowokomór-kowym. Wprowadzenie nowych technik obrazowania i ich upowszechnienie zaowocowało w Europie wzrostem wykrywalności raka nerki (RCC - renal cell carcinoma) o niskim stopniu zaawansowania klinicznego. Prof. Marberger zauważył przy tym, że nastąpił rzeczywisty wzrost zapadalności na RCC. Obecnie około 46% przypadków RCC rozpoznawanych jest przy okazji różnych badań, głównie podczas tomografii komputerowej. Prof. Marbeger uznał zastępowanie klasycznej nefrektomii radykalnej z powodu RCC w stadium T1-T2 (TNM 1997) radykalnym wycięciem nerki metodą laparoskopii za obowiązujący standard postępowania (... open radical nephrectomy in 27-72 RCC lesions is dead...). Nadal dyskusyjne jest laparoskopowc wycięcie częściowe nerki z powodu pojedynczego guza w przypadku nieistnienia nowotworu w nerce przeciwległej. Istotnym ograniczeniem w tym względzie wydają się być trudności techniczne (znaczne krwawienie miąższowe, czas niedokrwienia ciepłego do 20-25 minut) i brak danych klinicznych, wynikających z długotrwałych obserwacji. W drugim dniu seminarium wykład na temat leczenia zaawansowanego miejscowo i rozsianego raka stercza wygłosił w Klinice Urologicznej Landeskrcnkcnhaus Si. Johannspital (LKH) kierownik tej placówki, prof. Nikolaus Schmeller. Z kolei zaprezentowano usunięcie gniczolaka stercza metodą resekcji laserem holmowo: Yag z dostępu przezcewkowego. Zabieg ma charakter oddzielenia gniczolaka od torebki chirurgicznej za pomocą wiązki laserowej (60W). Kolejno „wyłuszcza\\\" się w całości płat środkowy, a następnie piaty boczne. Istotnym utrudnieniem, występującym przy stosowaniu tej metody, mimo bezkrwawego przebiegu i niewystępowania cech zespołu poresek-cyjnego oraz skrócenia czasu utrzymywania cewnika w pęcherzu po zabiegu, i tym samym skrócenia czasu hospitalizacji, jest konieczność usunięcia trzech dużych fragmentów gniczolaka z pęcherza. Zespół LKH rozwiązuje ten problem, przeprowadzając fragmcnlację piatów pętlą elektroresektoskopu. Zespół LKH przeprowadził dotychczas zabieg u 40 chorych. Mimo wielu zalet tej metody nadal jest ona kosztowna i czasochłonna. Dr Lawrence H. Schwanz z Dcpt. of Radiology Memorial Sloan-Kcttering Center (NY) przedstawił nowości diagnostyki obrazowej chorób nadnerczy. Dr Irwing M. Spitz z Shaare Ze-dek Medical Center (Jerusalem, Izrael) w pełnym ekspresji wykładzie podzielił się poglądami na temat hormonalnego leczenia raka stercza. Zdaniem prelegenta, przyszłość hormonotera-pii lego nowotworu zależy od rozwoju badań nad antagonistami czynników wzrostu komórkowego. Dr Wolfgang Aulitzky omówił podstawy rozpoznawania i leczenia niepłodności, przedstawiając własne poglądy na temat zabiegowego leczenia żylaków powrózka nasiennego (dr Aulitzky jest zwolennikiem mikrochirurgicznego podwiązania żył jądrowych z dostępu pachwinowego i przeciwnikiem laparoskopii). W czwartym dniu seminarium prof. Bob Djavan z Uniwersytetu Wiedeńskiego przedstawił współczesne poglądy na temat blokady alfa-adrenergicznej w leczeniu BPI I oraz przegląd znikomo inwazyjnych metod zabiegowego leczenia BPH. Prof. Djavan podkreślił znaczenie wpływu alfa-adrenolityków na apoptozę komórek zrębu i nabłonka stercza i na zmniejszenie komponentu statycznego BOO. Następnie wygłosi! referat (prezentowany wcześniej w Libercu w ramach ESU-2000) na temat orto- i heterotopowego nadpęcherzowego odprowadzenia moczu po cystektomii radykalnej. W ostatnim dniu dr R. E. Sossa omówił znaczenie biopsji przeprowadzanej metodą uretcropieloskopii w celu rozpoznawania guzów wywodzących się z nabłonka przejściowego górnych dróg moczowych. Z doświadczeń New York Presbyterian Hospilal wynika, że biopsja ureteroskopowa pozwala na rozpoznanie około 90% TCC. Dokładność określenia stopnia zaawansowania klinicznego i złośliwości histologicznej guzów tą metodą wynosi odpowiednio 63% i 78%. W przypadku planowanego leczenia eiidoskopowego dr Sossa poleca wykonywanie wielokrotnej biopsji 6-miejscowcj w celu zmniejszenia ryzyka przeszacowania stopnia zaawansowania choroby. Dr Rosema-ric Forstner z Zentralrontgeninstistut LKH mówiła o zastosowaniu wielodetektorowcj tomografu spiralnej (MHCT - multi-detector helical CT) do diagnostyki chorób rozrostowych i kamicy nerek. W sesji popołudniowej odbyła się wideokonferencja z udziałem specjalistów z Zakładu Radiologii Urologicznej Presbyterian Hospital w Nowym Jorku. Zespół lekarzy amery-kańskich przedstawił on-line dyskusyjne przypadki chorób, a następnie wnikliwie omówił je z uczestnikami kursu. Obok seminarium urologicznego pod tymi samymi auspicjami odbywało się spotkanie radiologów. W seminarium urologicznym wzięło udział 32 lekarzy z Europy Środkowo-Wschodniej i Azji. Dominowała grupa z krajów dawnego Związku Radzieckiego. Spośród urologów polskich, oprócz autorów niniejszego sprawozdania, w seminarium uczestniczyli: dr Wojciech Lauer z Gdańska, dr Bartłomiej Gliniewicz ze Szczecina i dr Ryszard Szcześnicwski z Siedlec. Autorzy składają podziękowania Zarządowi Głównemu Polskiego Towarzystwa Urologicznego i Fundacji im. Stefana Batorego za umożliwienie wyjazdu do Austrii i udziahi w seminarium.

Piotr Chłosta
Oddział Urolog/i
Instytut Medyczny EuroMcdiCitiv
ul. Pilczycka 144/148
54-144 Wrocław
tel. (0-71) 3566 400;fin 10-71) 3566 451
e-mail: pchlosta@euromedicare.pl