PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Sprawozdanie z 42. Kongresu Niemieckiego Towarzystwa Urologicznego(Hamburg, 26—29. 09.1990 r
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1991/44/2.

autorzy

Mirosław Kazoń, Bolesław Kuzaka
Z Kliniki Urologii CMKP w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. M. Kazoń
Z Kliniki Urologii Akademii Medycznej w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. zw. dr hab. T. Krzeski

Tegoroczny Zjazd Niemieckiego Towarzystwa Urologicznego obradował w Centrum Kongresowym w śródmieściu Hamburga, dzięki czemu ok. 2500 uczestników mogło korzystać z 5 sal równocześnie. Kongres odbywał się w przeddzień zjednoczenia Niemiec, toteż urolodzy z NRD byli honorowymi gośćmi Kongresu, a ich wystąpienia włączone całkowicie do programu obrad, jakby zastąpiły nie zorganizowany w bieżącym roku zjazd urologów NRD. W obradach uczestniczyli licznie urolodzy z prawie wszystkich krajów europejskich oraz arabskich, Południowej Afryki, Japonii, Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Kanady, Ameryki Łacińskiej, Azji i Australii.

Prezydentem Kongresu był prof. Joachim Kaujmann, ordynator oddziału urologii Hamburg-Altona.

Poiską urologię reprezentowali: dr A. Antonowicz, prof. A. Borówka, dr W. Duda, prof. L. Jeromin, prof. M. Kazo-ń., doc, J. Krakowski, dr B. Kuzaka, prof. T. Krzeski i prof. J. Zieliński.

Tematami obrad były następujące zagadnienia: łagodny rozrost gruczołu krokowego, onkologia urologiczna, schorzenia cewki moczowej i prącia, kamica, przeszczepianie nerek, urologia dziecięca, andrologia i impotencja, oraz tematy wolne.

Referaty poświęcone gruczolakowi stercza koncentrowały się głównie na leczeniu instrumentalnym (hipertermia, rozszerzanie balonowym cewnikiem, prostatotomia — są one atrakcyjne przez możliwość utrzymania prawidłowej ejakulacji oraz farmakologicznym, uwzględniającym takie leki jak: blokery 5-alfa reduktazy, blokery aro-matazy, blokery receptorów alfa 1 adrenergicznych oraz antyestrogeny. O ile grupa pierwsza i druga prowadzi w rezultacie do zmniejszenia produkcji dihydrotestosteronu odpowiedzialnego za rozrost gruczołowy stercza, to leki grupy trzeciej działają rozluźniająco na mięśnie stercza i szyi pęcherza. Uznano, że leczenie farmakologiczne nie może konkurować z leczeniem operacyjnym, tym niemniej może doprowadzić do zmniejszenia objętości gruczolaka nawet o 30,0% i wywołania mikcji. W sumie leczenie farmakologiczne musi być stale kontynuowane a leczenie zabiegowe powtarzane.

Rak gruczołu krokowego. Podstawą sukcesu w leczeniu jest wczesne rozpoznanie, a w Niemczech chodzi głównie o to, by uzyskać jak największą liczbę chorych do radykalnej prostatektomii. Zwolennicy tej metody dysponują statystykami obejmującymi po kilkuset operowanych chorych. W niektórych ośrodkach operuje się chorych z miejscowo zaawansowanym rakiem, niekiedy nawet z przerzutami do węzłów biodrowych. Tacy chorzy otrzymują przed prostatektomią zoladex, a nadto są poddani wytrzebieniu. Są zwolennicy skojarzenia leczenia raka stercza przy pomocy TUR i Neodym-Yag-Laser w zastosowaniu na lożę po resekcji. Debruyne (Nijme-gen — Holandia) w leczeniu zaawansowanego raka propaguje orchidektomię i anan-dron, a Otto (Hamburg) — hipofyzektomię transsfenoidainą.

Rak pęcherza moczowego powierzchowny wzbudza ostatnimi laty szereg sprzecznych opinii, najpewniej dzięki zgromadzeniu w tej grupie szeregu niejednorodnych nowotworów. Klan i Huland (Ber.in) postulują powtarzanie elektroresekcji w 14 dni po pierwszej, dzięki czemu wykryć można i zniszczyć ogniska pozostawionego raka. Tak zwane wznowy są bardzo często rakiem pozostawionym, przeoczonym. Terapia szczepionką BCG jest nadal uznanym postępowaniem w leczen:u guzów powierzchownych, nieco mniejsze zastosowanie ma Mitomycyna C. Za metodę równorzędną do TUR uznano stosowanie promieni lasera. Niepowodzenie po TUR i BCG może być wskazaniem do cystektomii. Naciekające guzy pęrherza leczy się chemioterapią systemową, oraz radioterapią. Całkowite wycięcie pęcherza stosuje się już i najchętniej w guzach T, G III. Najwięcej zwolenników ma zastępczy pęcherz jelitowy, dzięki któremu chory oddaje mocz przez cewkę. Cytowano statystyki ponad stu-pięćdzieslęciu chorych (Moguncja, Kassel, Ulm, Monachium). Użycie 40 cm jelita cienkiego wystarcza, by wytworzyć zbiornik na mocz o pojemności ok. 500 ml3

Rak nerki. Liczni nadal zwolennicy wyłuszczania guzów nerek przyznają, że wokół torebki guza znajdują się komórki nowotworowe. Mimo postępów w diagnostyce u ok. 10,0% chorych trafne ustalenie rozpoznania przed operacją nie jest możliwe. Do dyspozycji stoi wówczas klasyczna operacja zwiadowcza lub punkcja guza. Zwolennikiem punkcji jest m. in. Ackermann (Diisseldorf), który uważa, że trzeba pominąć ryzyko rozsiewu komórek nowotworu na skutek punkcji guza. Wielkie znaczenie ma masowe badanie dużych populacji przy pomocy ultrasonografii, dzięki czemu można wykryć bezobjawowe raki nerki, Liedl (Monachium) zwraca uwagę na fakt paroletniego przeżycia chorych z czopem nowotworowym w żyle głównej dolnej.

Guzy jąder. Warte zanotowania jest promowane obecnie odwrócenie kolejności leczenia w zaawansowanych guzach jąder, polegające na wkroczeniu najpierw z mo-noterapią carboplatiną, w 3 cyklach, a potem przeprowadzeniu operacji. Jest godne podkreślenia, że w preparacie operacyjnym nie znajduje się wówczas komórek nowotworowych. Biopsja cienkoigłowa jądra zyskuje zwolenników. Są chorzy z guzami jądra, u których w jądrze po stronie przeciwnej występuje ca in situ.

Choroby cewki moczowej. Borkowski (Schwelm) leczył chorych ze zwężeniem cewki przy pomocy uretrotomii i epitelizacji ubytku przez wprowadzenie płatka naskórka, unieruchomionego przez spiralę cewkową. Dobre wyniki uzyskał u chorych z paraplegia.

Kamica nerkowa. Według twórcy metody ESWL — Chaussy — pozaustrojowe kruszenie kamieni jest obecnia pierwszoplanową operacją w leczeniu kamicy moczowej. Nowe aparaty są coraz tańsze, zastosowanie ich nie wymaga znieczulenia. Obecnie litotryptorów w Niemczech jest tak dużo, że nie są one w pełni wykorzystane. Po okresie entuzjazmu przyszedł czas na krytyczną ocenę następstw fali uderzeniowej na nerkę. Szereg wystąpień omawiało uszkodzenia mechaniczne i enzymatyczne nerki po zastosowaniu ESWL.

Urologia dziecięcia. Mayer-Schickerath (Essen) podkreślają wartość prenatalnej diagnostyki USG w wykrywaniu następstw wad rozwojowych dróg moczowych, m. in. zastawek cewki, co pozwoliło na wdrożenie ratujących życie płodu zabiegów np. nefrostomii. Konieczność stosowania dializ u noworodków obniżono w ten sposób z 44,0% na 10,0% znacznie też obniżono śmiertelność nowonarodzonych. Voges (Moguncja) opisał przypadek pheochromocytoma prostatae u 9-letniego chłopca, który zgłosił się do kliniki pediatrycznej z powodu nadciśnienia. Badania TK wykazały guz, po prostatektomii dziecko wyzdrowiało.

Ogólnie trzeba stwierdzić, że poziom urologii niemieckiej jest nadal bardzo wysoki i przodujący w Europie. Z wielu prac doświadczalnych, dotyczących głównie nowotworów, na szczególne podkreślenie zasługują prace nad budową jądra komórkowego i DNA. Ilość łańcuchów kwasu dezoksyrybonukleinowego w komórce decyduje o agresji lub spokoju tkanki guza. Diploidia jest uporządkowaniem, a aneu-ploidia świadczy o wysokiej złośliwości komórek. I tak, dla przykładu: w I stopniu złośliwości — cystofotometria DNA wykazuje przewagę diploidów — DNA, w II stopniu złośliwości stwierdza się zmianę heterogenną DNA, a w III stopniu złośliwości mamy do czynienia z aneuploidalnymi wartościami DNA w ponad 70,0% i w ok. 25,0% z poliploidalnymi wartościami DNA. Ponieważ współpraca urologa z patomorfologiem jest podstawą w leczeniu nowotworów, postulujemy unowocześnienie naszych pracowni Patomorfologii i umożliwienie im wykonywania cytofoto-metrii. Bardzo rozbudowane są badania doświadczalne, częściowo włączone do kliniki, dotyczące wzmacniania odporności chorych na złośliwe nowotwory. Do leków tej grupy należy m. in. interleukiną.

Grupa referatów była poświęcona leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Przodowały doniesienia, poświęcone operacjom podwieszającym szyję pęcherza przy pomocy pętli z tworzywa. Wśród operacji w transseksualiżmie zwracał uwagę referat Perovica (Belgrad) o wytwarzaniu pochwy ze skóry prącia u obojniaka. Ciekawostką było doniesienie o przezskórnej cholecystolitotomii. W leczeniu żylnego przecieku, powodującego impotencję z powodzeniem zastosowano przezskórną embolizację tych żył.

Obecne stanowisko w nadpęcherzowym odprowadzeniu moczu po wycięciu pęcherza dąży do uzyskania ideału w postaci pęcherza zastępczego. Ten pęcherz nie stwarza problemów metabolicznych, jest szczelny, bez zalegania i jest nisko ciśnieniowy.

Zespół kliniki w Ulm (kierownik — prof. Hautmann) przedstawił interesującą propozycję operacyjną, polegającą na wytworzeniu pęcherza z rektum. Jest to połączenie zmodyfikowanej techniki Kocka, wszyciu do odbytnicy „łaty jelitowej\\\\\\\", do do której wszczepiono moczowody. Przedstawiono wyniki leczenia 10 kobiet, chore

dzięki tej operacji nie miały przetoki, oddawały mocz przez odbytnicą, nie musiały się cewnikować.

W jednym z końcowych referatów wiele mówiono o treningu młodej kadry urologów w operacjach mikrochirurgicznych, które znajdują coraz szersze zastosowanie w andrologii, urologii dziecięcej i leczeniu impotencji.

Urolodzy polscy nie mieli na tym Zjeździe referatów. Zieliński i Kazoń zabierali głos w dyskusji.

Na zakończenie pragniemy podkreślić znaczenie uczestniczenia w Zjazdach Urologów Niemieckich ze wzglądu na możliwość poznania najnowszych osiągnięć urologii światowej i jej czołowych przedstawicieli. Jest to szczególnie ważne dzisiaj, kiedy Polska i całe Niemcy są sąsiadami, a urologia niemiecka jest wiodącą w Europie.

adres autorów

Klinika Urologii CMKP, Warszawa, ul. Czerniakowska 231.