PRZEGLĄD CZASOPISM ZAGRANICZNYCH
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1991/44/3.

Nielsen K. K., Kromann- Andersen B., Steven K., Hald T.: Failure of combined supratrigonal cystectomy and Mainz ileocecocystoplasty in intractable interstitial cystitis is histology and mast cell count a reliable predictor for the outcome of surgery? (Niepowodzenia po ponadtrójkątowym wycięciu pęcherza moczowego skojarzonym z ileocekocystoplastyką sposobem mogunckim, w nieuleczalnym zapaleniu śródmiąższowym pęcherza: czy histologia i liczba komórek tucznych pozwala na miarodajne przewidywania wyników leczenia chirurgicznego?). J. Urol., 1990, 140, 205.

U 8 kobiet poddanych, z powodu trwającego od co najmniej 6 lat dokuczliwego częstomoczu (co godzinę), wyżej wymienionemu leczeniu, z których u 7 przed operacją liczba komórek tucznych w ścianie pęcherza (na mm2) była podwyższona, stwierdzano podczas 10-miesięczinej obserwacji, poprawę u 2 chorych i nawrót dolegliwości u sześciu. ,U tych 2 chorych pojemność pęcherza była przed operacją znacznie zmniejszona, natomiast u 6, u których nastąpił nawrót częstomoczu, \\\'pojemność była duża. Liczbą komórek tocznych i stopniem zwłóknienia mięśniówki pęcherza te 2 grupy chorych nie różniły się między sobą. Czynniki te nie pozawalają więc na przewidywanie wyniku poszarzania pęcherza jelitem, nie jest to w zapaleniu śródmiąższowym postępowanie godne polecenia. U 5 spośród 3 chorych z utrzymującym się dokuczliwym S bolesnym częstomoczem, wycięto resztę pęcherza i zastosowano Ponadpęcherzowe odprowadzenie moczu.

Jerzy Zieliński

Donohue J. P., Foster R. S., Rowland R. G., Bihrle R., Jones J., Geiger G.:

Nerve-sparing retroperitoneal lymphadenectomy with preserrvation of ejacu-lation Limfadenektomia pozaotrzewnowa oszczędzająca unerwienie niezbędne dla wytrysku). J. Urol., 1990, 144, 287

W ciągu 12 lat wykonano wymienioną wyżej operację u 75 chorych, z których 73 było w I okresie klinicznego zaawansowania nienasieniakowych nowotworów jądra. Po histologicznym zbadaniu usuniętych węzłów liczba chorych w okresie II wzrosła z 2 do 16. Spośród tych 75 chorych progresja nastąpiła (tylko u 4 z histologicznie stwierdzonymi przerzutami. Tylko u nich zastosowano chemioterapię, uzupełnioną u jednego chorego reoperacją. Podczas ponad dwuletniej ob-senwacji stwierdzono u wszystkich 75 chorych pełne wyleczenie z zachowanym wytryskiem. Ten sukces uzyskuje się bardzo precyzyjną i czasochłonną operacją. Jej technika opiera się o szablon ograniczonej limfadenektomii, uzależnionej od tego, w którym jądrze znajdował się guz. Określa się ją jako paraaortalną prawo — lub lewostronną. Zmierzając do zachowania wytrysku trzeba zacząć od identyfikacji, izolacji i umieszczenia na tasiemkach naczyniowych pozazwojowych gałązek współczulnych L do L4 razem z włóknami górnego splotu podbrzusznego, a dopiero potem usuwać węzły chłonne, przy czym nieraz trzeba będzie zrezygnować z usunięcia ich v jednym bloku. Zdaniem autorów skuteczność tego postępowania wytrąca główny argument z rąk zwolenników taktyki „czujnego wyczekiwania\\\" w I okresie nienasieniakowych guzów jądra, którzy jako główną wadę limfadenektomii podnosili utratę wytrysku.

Jerzy Zieliński

Mufti G. R, Atchinson M., Bramwell S. P., Paterson P. J., Scott R.: Corpo-real plicaton for surgical correction of Peyronie\\\'® disease (Marszczenie trzonu prącia celem chirurgicznej poprawy choroby Peyronie). J. Urol., 1990, 144, 281

U 30 chorych na stwardnienie plastyczne prącia, powodujące podczas wzwodu skrzypienie uniemożliwiające stosunki płciowe, wykonano 3 rodzaje operacji prze-ciwdzałających temu skrzywieniu bez usuwania jego przyczyny, to znaczy pato-

Nr 3 Przegląd czasopism zagranicznych 219 logicznie zwłókniałej części błony białawej prącia. Zdaniem autorów operacja Devine\\\'a polegająca na wycięciu tego „placka\\\" i zastąpieniu go wolnym płatem skóry właściwej daje wyniki wątpliwe, czemu z kolei Devine w komentarzu do tej pracy żywo zaprzecza. Autorzy wyprostowują skrzywienie prącia wywołane stwardnieniem błony białawej, skracając ją po stronie przeciwległej stwardnieniu, a więc na szczycie wypuklenia. Efekt ten uzyskują bądź to sposobem Nesbita, to znaczy wycinając poprzeczne owalne pola błony białawej i zeszywając poprzecznie brzegi ubytków, bądź też dokonując krótkich podłużnych nacięć tej błony i zeszywając ją poprzecznie albo wreszcie sposobem własnym, to znaczy marszcząc poprzecznie błonę białawą w jednym lub kilku miejscach bez jej przecinania. Operują podczas sztucznego wzwodu wywołanego zaciśnięciem prącia u podstawy taśmą gumową oraz wstrzyknięciem 0,9% roztworu chlorku sodowego do jednego z ciał jamistych. Zaletę ich własnej metody stanowi zapobiegnięcie wyciekaniu krwistego płynu, które stanowi nieuchronne następstwo nacięcia błony białawej, co utrudnia kontrolę wyniku operacji. 19 chorych mogło podjąć stosunki płciowe, u 7 nie było poprawy, u 4 nastąpiło pogorszenie. Niemal wszystkie niepowodzenia wystąpiły u chorych, którzy mieli przed operacją bóle podczas wzwodu, co zdaniem autorów stanowi przeciwwskazanie do operacji. Z pracy i uwag komentatorów wynika, że przyczyną niepowodzenia może być stosowanie wchłaniających się szwów, niezbędne są więc szwy niewchłanialne. Chorych należy uprzedzić, że po operacji prącie będzie krótsze to tym bardziej, im bardziej było przed nią skrzywione.

Jerzy Zieliński

Studer U. E., Schwarz S., Scheidegger J., Kraft R., Sonntag R., Ackermann D., Zingg E. J.: Enlargement of regional lymph nodes in renal cell carcinoma is often not due to metastases (Powiększenie regionalnych węzłów chłonnych w raku nerkowo-komórkowym często nie jest spowodowane przerzutami). J. Urol., 1990, 144, 243

TK u 163 chorych z nerkowo-komórkowym rakiem nerki wykazała u 43 powiększone węzły chłonne w liczbie jednego do czterech, wielkości 1,0 do 2,2 cm, z których Tylko 18 zawierało przerzuty, a 25 —zamiany zapalne, towarzyszące często żylnemu zakrzepowi nowotworowemu lub martwicy guza. Ale u 3 chorych wykryto przerzuty w węzłach o średnicy mniejszej niż 1,0 cm, a u 2 chorych na TK przeoczono węzły o średnicy 2,0 i 2,i cm zawierające przerzuty, a to dlatego, że bezpośrednio sąsiadowały z guzem. TL pozwala więc na wykrycie powiększonych węzłów chłonnych w 95,0%, ale sam ich powiększenie nie przesądza jeszcze o niekorzystnym rokowaniu, nie stanowi t;ż przeciwwskazania do radykalnej nefrektomii, połączonej z usunięciem węzłów chłonnych wzdłuż dużych naczyń brzusznych aż do przepony i wzdłuż naczyń nerk

Jerzy Zieliński