english version wersja do druku
	kwartalnik ISSN 0500-7208 Czasopismo punktowane przez KBN, Index Copernicus oraz w bazie GBL

CC. Schulman, AM. Sassine: Neoadjuvant hormonal deprivation before radical prostatectomy (Znaczenie indukcyjnej terapii hormonalnej prowadzonej przed radykalną prostatektomią). Eur. Urol., 1993, 24, 450-455. Leczenie hormonalne przed radykalną prostatektomią (hormonoterapia indukcyjna, neoadjuwantna) jest zagadnieniem kontrowersyjnym. Celem takiego postępowania jest zmniejszenie stopnia zaawansowania (downstaging) i zróżnicowania (downgrading) raka stercza, poprawa wyników późniejszego leczenia chirur- gicznego i wydłużenie czasu przeżycia chorych. U 40 spośród 100 mężczyzn poddanych radykalnej prostatektomii, u których wcześniej zastosowano całkowitą blokadę androgenową (agonistami LH-RH i flutamidem) stwierdzono zmniejszenie objętości stercza od 40,0% do 50,0°o. Ułatwiło to w istotny sposób jego późniejsze usunięcie. Zmniejszenie stopnia zaawansowania nowotworu (downstaging) stwierdzono przed prostatektomią u 33,0% chorych, ale histopatologiczna weryfikacja preparatów tylko częściowo potwierdziła wcześniejsze kliniczne obserwacje. U jednego chorego nie stwierdzono obecności nowotworu w preparacie. Zmiany histologiczne po leczeniu hormonalnym dotyczyły zarówno tkanki nienowotworowej jak i utkania raka; zaznaczone były jednak bardziej w tkankach nowotworowych. Nie zauważono zmian w zróżnicowaniu nowotworu (downgrading), jednak obserwacje nie są w pełni wiarygodne, gdyż materiał uzyskany na drodze biopsji nie jest reprezentatywny dla całego nowotworu, zwłaszcza że jest on heterogenny. Stężenie w surowicy swoistego antygenu sterczowego (PSA) obniżyło się po 3 miesiącach hormonalnej supresji do wartości niewykrywalnych u 59,0°o chorych. Spośród nich 80,0% miało raka o stopniu zaawansowania pT2 i 13,0% — pT,. Spadek stężenia PSA w surowicy po 3 miesiącach indukcyjnej hormonoterapii ma istotną wartość rokowniczą, a jego intensywność może być przydatna przy kwalifikacji chorych do radykalnej prostatektomii, gdyż u 86,0% z nieoznaczalnym w surowicy stężeniem PSA nowotwór by! ograniczony do stercza (pT2/B2). Jednocześnie wszyscy chorzy, u których po leczeniu hormonalnym stężenie PSA było wyższe niż 4,0 ng/mL mieli nowotwór o stopniu zaawansowania pT3- pT4. Właściwa ocena takiego leczenia na stan miejscowy, czas do wystąpienia progresji i całkowite przeżycie w miejscowo zaawansowanym raku stercza wymaga prze- prowadzenia dużych, prospektywnych, randomizowanych badań porównujących skuteczność radykalnej prostatektomii z radykalną prostatektomią połączoną z indukcyjną całkowitą blokadą androgenową. Romuald Zdrojowy Komentarz Idea wykonywania radykalnej prostatektomii po indukcyjnej hormonoterapii w miejscowo zaawansowa- nym raku stercza jakkolwiek nie jest nowa (Vallet- 1944 r.) jest nadal zagadnieniem kontrowersyjnym. Nie ma zgodności, czy ablacja androgenową prowadzi do zmniejszenia stopnia zaawansowania (downstaging) i zróżnicowania (downgrading) nowotworu, czy tylko do zmniejszenia jego wielkości (downsizing). Niewąt- pliwie ułatwia ona późniejsze leczenie operacyjne, zmniejsza ryzyko powikłań śród- i pooperacyjnych. Prace dotyczące tego zagadnienia mają najczęściej charakter retrospektywny. Nieliczne Prospektywne badania oparte są na małym liczbowo, nierandomizowanym materiale. Jednak koncepcja tak skojarzonego leczenia w miejs- cowo zaawansowanym raku stercza jest niewątpliwie ciekawa i zachęcająca do dalszych badań. Nie jest znany wpływ tak skojarzonego leczenia na ostateczne wyniki terapeutyczne, a tym bardziej brak porównań z klasycznym postępowaniem (sama hormonoterapia lub radioterapia). Autorzy zgadzają się, że zagadnienie wymaga opracowania na podstawie dużych liczbowo, prospektywnych, randomizowanych badań klinicznych. Romuald