Trudnej roli organizacji sympozjum podjął się prof. dr. Th. Edrman, Kierownik Kliniki Urologii Uniwersytetu w Rostoku, przewodniczący grupy roboczej zajmującej się zagadnieniami eksperymentalnej urologii w Niemieckiej Republice Demokratycznej. W obradach uczestniczyło około 100 przedstawicieli krajów socjalistycznych i zachodnioeuropejskich, co nadało obradom charakter konferencji międzynarodowej. Tematyka sympozjum obejmowała następujące zagadnienia: 1) zagadnienia urodynamiki dróg moczowych, 2) problemy konserwacji przeszczepów nerkowych i oceny ich żywotności, 3) tematy wolne. Na zakończenie wyświetlano filmy naukowe.
Problematyce urodynamiki dróg moczowych poświęcono 9 referatów z ośrodków badawczych Austrii, Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Niemieckiej Republiki Federalnej, Węgier i Wielkiej Brytanii.
Droschner i wsp. (Lipsk) zwrócili uwagę na możliwość wykrycia za pomocą badań urodynamicznych, niedostatecznie dawniej docenianych lub źle interpretowanych, zaburzeń mikcyjnych u cukrzyków, które w świetle tych badań mogą mieć podłoże neuropatyczne. Jonas (Moguncja) przedstawił szczegółowy schemat badań urodynamicznych w urologii dziecięcej. Wskazał on, że dzięki nim można uniknąć pewnych błędów w pracy klinicznej, na przykład niewłaściwych wskazań do operacji antyrefluksowej, gdy w rzeczywistości istnieje zwężenie ujścia zewnętrznego cewki, wymagające jedynie nacięcia podśluzówkowego. Madersba-cher (Insbruck) omówił współczesne poglądy na diagnostykę i leczenie pęcherzy neurogennych, ze szczegółowym uwzględnieniem roli badań urodynamicznych. W leczeniu zachowawczym niektórych typów zaburzeń neurogennych, zwrócił on uwagę na znaczenie alfablokerów i elektrostymulację przezcewkową metodą Katony. W postępowaniu operacyjnym proponował on sfinkterotomię zewnętrzną wykonaną elektrotomem „na godzinie 12".
W drugim dniu obrad wiodącym tematem były zagadnienia konserwacji i oceny żywotności przeszczepów nerkowych, którym poświęcono 13 referatów z ośrodków badawczych Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Związku Radzieckiego' W szeregu referatów zwrócono uwagę na rolę poszczególnych składników w płynach używanych do perfuzji nerek, stwierdzając jednak równocześnie, że idealnej recepty na płyn taki nie znaleziono. Oceniano możliwość stosowania mechanicznej perfuzji nerki i szeroko omawiano hypotermię w konserwacji przeszczepów. Templin i Seeman (Rostock) podkreślali, że min. gwarancją dobrej czynności przeszczepu jest odpowiednio dobrana wielkość przepływu płynu perfundu-jącego. Pozwala to na dokładne wypłukanie krwi bez uszkodzenia miąższu. Kle-bingat i wsp. (Greifswald) m.in. akcentowali konieczność ścisłej kontroli i regulacji ciepłoty w czasie perfuzji. Przy omawianiu oceny żywotności przeszczepu zwrócono uwagę na możliwość oznaczeń planimetrycznych kory nerki na zdjęciach angiograficznych. O wartości przeszczepu decyduje stosunek grubości kory do powierzchni całej nerki. Zinsmeyer (Berlin) w pracy doświadczalnej na szczurach i inni autorzy w dyskusji zwracali uwagę, że jakkolwiek w leczeniu im-muranem zachodzą zmiany w składzie globulin surowicy, to jednak nie znaleziono tą drogą testu pozwalającego na szybką ocenę tolerancji tego leku.
Wśród tematów wolnych zwróciło uwagę doniesienie Pettersona (Goteborg) o operacjach ekstrakorporalnych nerek, które wykonano z powodu zmian nowotworowych u jednonerkowych. W operacjach tych usuwano w całości nerkę, moczowód i węzły chłonne wraz z tkanką okołonerkową. Odcinano moczowód i miedniczkę a ponadto koagulowano ogniska nowotworowe w kielichach. Następnie przeszczepiano nerkę w okolicę talerza biodrowego po stronie przeciwnej, co stwarzało warunki do terapii promieniowej loży po przeszczepionej nerce. Rekonstrukcję drogi moczowej wykonywano za pomocą odpowiednio ukształtowanego płata z pęcherza moczowego. W jednym z przypadków pojawiła się wznowa guza w kielichu, którą skoagulowano na drodze endoskopowej. Było to możliwe dzięki użyciu specjalnego, przedłużonego cystoskopu. Gospodarze sympozjum przedstawili również wyniki zabiegów u jednonerkowych z wykorzystaniem perfuzji ekstra i intrakorporalnej, która chroniła miąższ nerki przed następstwami ciepłego niedokrwienia i umożliwiła technicznie (bezkrwawe) dokonane zabiegów. Operacje te wykonano z powodu guza pierwotnego nerki, guzów przerzutowych i kamicy odlewowej. Kreutz (St. Gallen) oraz Dietrich i wsp. (Lipsk) podali wyniki swych badań z zakresu immunologii nowotworów układu moczowo-płciowe-go. Poszukiwali oni testów diagnostycznych i prognostycznych w chorobach nowotworowych tych narządów.
Gondzik (Szczecin) omówił wyniki swych badań doświadczalnych (świnka morska) nad możliwością zakażenia gruźlicą drogą kontaktu płciowego. Uzyskiwał on zakażenie u samic od samców z dodatnimi posiewami z nasienia. Samce zakażano uprzednio wprowadzając prątki bezpośrednio do najądrza i jądra.
Dobra organizacja obrad pozwoliła, pomimo napiętego programu (44 referaty), na całkowite wykonanie planu naukowego i uzupełnienie poszczególnych wystąpień ciekawymi dyskusjami, w których nie ograniczano czasu dyskutantom. Sympozjum było wartościowym przeglądem najnowszych metod badawczych i możliwości wykorzystywania nowoczesnej aparatury, a także powiązania tych badań z pracą kliniczną.