Laparoskopia w przypadkach nienowotworowych schorzeń układu moczowo-płciowego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Andrzej Szedel, Marcin Życzkowski, Andrzej Potyka, Magda Duda, Maciej Kupajski, Wiesław Duda, Piotr Bryniarski, Andrzej Paradysz, Mieczysław Fryczkowski

Oddział Urologii, Szpital im. E. Michałowskiego w Katowicach
Katedra i Klinika Urologii w Zabrzu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
Oddział Urologii, Szpital Wojewódzki w Rybniku

streszczenie

Wprowadzenie.

Laparoskopia w ostatnich latach stała się metodą z wyboru w leczeniu licznych schorzeń urologicznych. Nadal pozostaje dyskusyjny problem, które z tych procedur są standardem postępowania.

Cel pracy.

Ocena kliniczna zastosowania laparoskopii w leczeniu nienowotworowych chorób układu moczowego jako standardu postępowania urologicznego.

Materiał i metoda.

Analizie poddano 1976 chorych w wieku od 18 do 78 lat (śr. 48 lat), których operowano laparoskopowo w latach 1995-2007. Zabiegi dotyczyły nienowotworowych chorób układu moczowego. Wykonano 1219 zabiegów laparoskopowego leczenia żylaków powrózka nasiennego, usunięto 472 torbiele nerek, nefrektomie proste wykonano u 98 pacjentów, podwieszono 34 nadmiernie ruchome nerki, zwężenie podmiedniczkowego odcinka moczowodu usunięto wykonując operacje plastyki u 39 chorych, usunięto 42 złogi z moczowodu, wykonano 25 laparoskopii w leczeniu i diagnostyce jąder brzusznych, operacje m. Burcha wykonano u 31 pacjentek, usunięto 7 gonad w zespole Goldberga-Maxwella oraz wykonano 5 zabiegów laparoskopowych w urazach nerek i pęcherza. U chorych oceniano: drogę dostępu do operowanego narządu, liczbę konwersji, reoperacje, czas trwania zabiegu, czas hospitalizacji oraz powikłania.

Wyniki.

Dostęp pozaotrzewnowy wybierany był w przypadku operacji torbieli nerek, nefrektomii prostych oraz podwieszenia nerki. Dostęp przezotrzewnowy stosowano wyłącznie w plastyce zwężenia miedniczkowo-moczowodowego oraz preferowano w przypadku kamicy moczowodu. Z wyboru dostęp przezotrzewnowy stosowano w leczeniu żylaków powrózka i jądrach brzusznych. Czas trwania większości zabiegów był porównywalny z zabiegami otwartymi. Okres pobytu w szpitalu był znacznie krótszy niż w przypadku zabiegów otwartych. Wykonano nieliczne konwersje oraz reoperacje. Powikłania późne nie różniły się od zabiegów otwartych.

Wnioski.

1. Od 12 lat laparoskopowe zabiegi urologiczne znajdują pełne zastosowanie w leczeniu wielu nienowotworowych chorób narządów układu moczowego i męskich narządów płciowych na oddziałach urologicznych na Śląsku. 2. Operacje laparoskopowe są zabiegami bezpiecznymi dla pacjentów oraz skracają pobyt chorego w szpitalu. 3. Zabiegi laparoskopowe stają się metodą z wyboru w określonych jednostkach chorobowych i wypierają otwarte zabiegi urologiczne.