Wykorzystanie jelit w operacjach odtwórczych w przypadku raka pęcherza moczowego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Krzysztof Pliszek, Jan Kawecki, Ryszard Zbroński, Paweł Pawlaczek, Henryk Augustyniak, Piotr Bryniarski, Mieczysław Fryczkowski, Zofia Salska, Wiesław Duda, Andrzej Paradysz

Oddział Urologii, Szpital Wojewódzki w Bielsku-Białej
Oddział Urologii, Szpital im. E. Michałowskiego w Katowicach
Katedra i Klinika Urologii w Zabrzu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego

streszczenie

Wprowadzenie.

Odprowadzenie moczu, użyciem jelita jest standardem postępowania u chorych po cystektomii z powodu raka pęcherza moczowego. Różnorodność technik operacyjnych i zasady kwalifikacji są zależne od stanu ogólnego i miejscowego chorych oraz preferencji chirurga.

Cel pracy.

Analiza wyników operacji odtwórczych z wykorzystaniem jelita u pacjentów poddanych cystektomii z powodu raka pęcherza moczowego w latach 2000-2007.

Materiał i metoda.

Analizie poddano 333 chorych, u których wykonano odprowadzenie moczu z użyciem jelita. Wśród nich było 135 chorych z wytworzonym pęcherzem ortotopowym oraz 198 u których zastosowano odprowadzenie zewnętrzne z użyciem wstawki jelitowej. Wśród nich było 284 (85%) mężczyzn i 49 (15%) kobiet. W poszczególnych grupach wiekowych liczebność pacjentów przedstawiała się następująco: <40 – 6 (2%), 41-50 – 35 (10,5 %), 51-60 – 115 (34,5%), 61-70 – 138 (41,3%, >70 – 39 (11,7 %). Zaawansowanie nowotworu na podstawie badania His-Pat po zabiegu przedstawiało się następująco: pTx, T1 – 38 (11,4%), pT2 – 114 (34,2%), pT3 – 129 (38,7 %),T4 – 52 (15,6%). Obecność przerzutach w węzłach chłonnych stwierdzono u 68 (37,5%) chorych z T3, T4, i u 11 (7,2 %) w przypadku grupy o niższym stopniu zaawansowania, łącznie w 79 (23,7%) przypadków. Przerzuty odległe stwierdzono u 2 (0,6%) chorych. Stopień zróżnicowania komórkowego G1 stwierdzono u 34 (10,2%) chorych, G2 – 139 (41,8 %) G3 – 160 (48 %). 27 (8 %) chorych zostało poddanych w różnym okresie przed zabiegiem RTG-terapii.

Wyniki.

Śmiertelność okołozabiegowa wyniosła 0,6% (2 pacjentów). Poważne powikłania wymagające leczenia zabiegowego, intensywnego leczenia pod opieką OIOM lub pilnej interwencji lekarzy innych specjalności (NZK, odma opłucnowa, krwawienie z przewodu pokarmowego, niedrożność) wystąpiły u 37 (11%) chorych. Najczęstsze powikłania wymagające leczenia operacyjnego wynikały z przedłużającej się niedrożności pozabiegowej jelit lub wystąpienia przetoki jelitowej w miejscu zespolenia – 9 chorych (2,7 %), ewenteracji – 2 chorych (0,6%), nieszczelności zespolenia moczowodów z jelitem – 2 chorych (0,6%). Pozostałe powikłania związane były głównie z zaburzeniami gojenia się rany pooperacyjnej, upośledzeniem wydolności nerek, przedłużającym się limfotokiem oraz zaburzeniami odporności i gospodarki białkowej organizmu po przebytym, wielogodzinnym zabiegu, obarczonym niejednokrotnie umiarkowaną do dużej utratą krwi.

Wnioski.

1. Ogólna niska liczba powikłań (11%) oraz śmiertelność okołozabiegowa (0,6%) , w populacji niejednokrotnie znacznie obciążonych chorych w podeszłym wieku, pozwala ocenić zabiegi z użyciem jelita po cystektomii jako stosunkowo bezpieczne. 2. Ocena komfortu życia przez pacjentów po zabiegu zarówno w aspekcie „fizycznym” jak i psychicznym jest pozytywna. 3. Ocena odległych wyników jest niejednoznaczna, w związku ze zgłaszaniem się do operacji pacjentów z różnych regionów kraju i częstym brakiem dalszej kontroli w oddziałach, w których zabiegi były wykonane.