Porównanie operacji TVT i TOT w leczeniu kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Mirosław Salomon, Maciej Szczębara, Krzysztof Pliszek, Agata Witosińska, Andrzej Kupilas, Magda Duda, Zofia Salska, Wiesław Duda, Mieczysław Fryczkowski

Oddział Urologii, Szpital im. E. Michałowskiego w Katowicach
Katedra i Klinika Urologii w Zabrzu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
Oddział Urologii, Szpital Wojewódzki w Bielsku-Białej

streszczenie

Wprowadzenie.

Nietrzymanie moczu jest jedną z najczęstszych chorób u kobiet. Przełomem w leczeniu wysilkowego nietrzymania moczu u kobiet była wprowadzona przez Ulmstedta w 1996 r. technika TVT i jej modyfikacje, wprowadzone przez Delorna i Levala w 2001 i w 2003 roku – techniki TOT. Dobry efekt końcowy, łatwość wykonania zabiegu, mała liczba powikłań to zalety tych metod.

Cel pracy.

Porównawcza ocena skuteczności TVT i TOT u pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu oraz częstości występowania powikłań śród- i pooperacyjnych.

Materiał i metoda.

Badaniem objęto 446 pacjentek, u których wykonano zabieg TVT z powodu WNM w okresie od 05.10.2000 r. do 20.03.2007 r. oraz 234 pacjentki, u których wykonano zabieg TOT w okresie od 11.08.2003 r. do 28.02.2008 r. Pacjentki kwalifikowane były do zabiegu na podstawie wywiadu i kompleksowego badania URD obejmującego próbę kaszlową, test wkładkowy, cystoskopię, cystometrię i w niektórych przypadkach profilometrię i dynamiczną cystografię fikcyjną. Wyniki zabiegu oceniano na podstawie ankiety – subiektywna ocena zabiegu oraz badań dodatkowych, tj. próba kaszlowa, test wkładkowy, ultrasonograficzna ocena zalegania po mikcji, badania URD.

Wyniki.

Stwierdzono bardzo wysoką skuteczność operacji wysilkowego nietrzymania moczu sposobem TVT i TOT. W obu metodach efekt zabiegu był porównywalny. 94% badanych pacjentek oceniło efekt zabiegu jako dobry i bardzo dobry. Powikłania śródoperacyjne – krwawienia w obu typach zabiegu i uszkodzenie pęcherza w trakcie zabiegu TVT nie powodowały odległych konsekwencji. W jednym przypadku po zabiegu TVT wystąpiło uszkodzenie tętnicy i żyły biodrowej wewnętrznej, które wymagało leczenia operacyjnego. W 1 przypadku po TVT stwierdzono w 30 dni po wykonanym zabiegu duży krwiak przestrzeni okołopęcherzowej wymagający operacyjnego odbarczenia.

Wnioski.

1. Przeprowadzone badania wykazały wysoką skuteczność leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu zarówno sposobem TVT i TOT przy prawidłowej kwalifikacji do zabiegu oraz przy prawidłowym jego wykonaniu. 2. Technika zabiegu TOT jest prostsza i obarczona znacznie mniejszym ryzykiem powikłań śród- i pooperacyjnych.