PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Ocena związku antagonisty receptora α-1 adrenergicznego ze szlakiem PI3-kinazy w progresji raka gruczołu krokowego; badania mechanizmów komórkowych in vitro
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Maciej Salagierski, Hanna Romańska, Rachel Bruton, Zulfigar Gulzar, Paul Abel, Marek Sosnowski, El-Nasir Lalani
I Klinika Urologii UM w Łodzi
Department of Pathology, University of Birmingham, UK
Department of Surgery, Imperial College, Hammersmith Campus, London, UK

streszczenie

Wprowadzenie.

Hormonooporny rak gruczołu krokowego jest chorobą nieuleczalną. Uważa się, że powstanie tej postaci nowotworu związane jest z aktywacją alternatywnych, androgenoniezależnych szlaków komórkowych. Pojawia się ponadto coraz więcej dowodów, że u chorych po kastracji dochodzi do pobudzenia szlaku PI3K/ PTEN/AKT oraz do wzrostu ekspresji Bcl-2. Doksazosyna jest selektywnym antagonistą receptorów α-1 adrenergicznych, powszechnie stosowanym w leczeniu łagodnego rozrostu stercza. Wiadomo, że lek posiada dodatkowe właściwości, które prowadzą do apoptozy komórek raka stercza in vitro oraz in vivo. Od kilkunastu lat poszukuje się mechanizmu odpowiedzialnego za ten proces.

Cel pracy.

Doświadczalne zbadania związku między śmiercią komórek indukowaną doksazosyną, aktywacją/inhibicją szlaku PI3K/PTEN/AKT i ekspresją genu Bcl-2 w komórkach raka stercza.

Materiały i metody.

Badanie przeprowadzono na modelu in vitro imitującym naturalną progresję raka stercza pochodzącym z linii komórkowej raka gruczołu krokowego z przerzutów do mózgu, Du 145 [AR(-), Bcl-2(-)]. Komórki Du 145 transfekowano receptorem androgenowym (AR) 1) Dar 19- Du 145 [AR(+), Bcl-2(-)] lub Bcl-2 2) Dkc 9- Du 145 [AR(-), Bcl-2(+)]. Do określenia wpływu doksazosyny (25 μM-75 μM) na wzrost komórek (24-120 godz.) użyto testu MTT. Stosując Western blotting, badano oddziaływanie doksazosyny (50 μM, 24 godz.) na konstytutywną oraz indukowaną EGF (50ng/ml) ekspresję p-AKT. Specyficzność działania doksazosyny oceniano blokując szlak PI3K/PTEN/AKT- LY294002 (10 μM, 50 min).

Wyniki.

Doksazosyna (25 μM) doprowadziła do istotnej statystycznie (56%; p<0,01) śmierci komórek rodzicielskich Du 145, a w stężeniu 75 μM i większym indukowała prawie całkowitą (97%; p<0,01) apoptozę. W obu modyfikowanych genetycznie komórkach zaobserwowano słabsze działanie leku. Doksazosyna (25 μM oraz 75 μM) wywołała odpowiednio śmierć 23% (p>0,05) i 97% (p<0,01) komórek Dar 19 oraz 8% (p>0,05) i 90% (p<0,01) komórek Dkc 9. Inkubacja komórek z doksazosyną (50 μM, 24 godz.) prowadziła do całkowitego zniesienia (Du 145) lub obniżenia (Dar 19 i Dkc 9) konstytutywnej ekspresji p-AKT. Ponadto α bloker obniżył (najbardziej w Du145) indukowaną EGF ekspresję p-AKT w badanych komórkach. Wykazano, że LY294002 całkowicie hamuje fosforylację AKT indukowaną przez EGF.

Wnioski.

1. Śmierć komórek uwarunkowana obecnością w hodowli doksazosyny może być, przynajmniej częściowo, przypisana hamowaniu alternatywnego szlaku progresji raka stercza PI3K/PTEN/AKT. 2. Komórki raka stercza Du 145 [AR(-), Bcl-2(-)], których wzrost nie zależy od androgenów, są najbardziej wrażliwe na śmierć w wyniku leczenia doksazosyną. 3. Nadekspresja Bcl-2 lub AR częściowo chroni komórki rakowe przed apoptozą zależną od doksazosyny. Praca finansowana przez: 1. Pfizer, nr 2004-0737. 2. British Council, nr WAR/341/72. WAR/342/97. 3. UM w Łodz, nr 502-15-499.