Implantacja taśmy podcewkowej przez otwory zasłonowe z odroczoną regulacją taśmy u kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Ewa Bres-Niewada, Piotr Radziszewski, Tomasz Borkowski, Andrzej Borkowski

Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

streszczenie

Wprowadzenie.

Technika zakładania taśmy podcewkowej przez otwory zasłonowe (TOT – trans obturator tape) została wprowadzona przez Delorme w 2001 r. Od tego czasu jest stosowana z powodzeniem jako alternatywa dla metody TVT (retro pubic tension free vaginal tape).

Cel pracy.

Przedstawienie techniki implantacji taśmy podcewkowej przez otwory zasłonowe z możliwością odroczonej regulacji taśmy.

Materiały i metody.

Na filmie zademonstrowano przebieg zabiegu oraz możliwość śródoperacyjnej lub pooperacyjnej korekcji położenia taśmy. W okresie od 10.2007 do 01.2008 wykonano 10 zabiegów TOT z wykorzystaniem zestawu A.M.I. TOA Sling u kobiet z pierwotnym wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Zestaw zawiera polipropylenową taśmę monofilamentową zaopatrzoną w 10 nici polipropylenowych, umożliwiających korekcję położenia taśmy do 3. doby po operacji. Technika zabiegu jest typowa, polega na implantacji taśmy podcewkowej sposobem od zewnątrz do wewnątrz. Do obu końców taśmy przymocowane są po trzy nici umożliwiające zwiększenie napięcia taśmy w przypadku dodatniej próby kaszlowej śródoperacyjnie lub w pierwszych dobach po zabiegu. Nici przymocowane do końców taśmy wyprowadzane są przez nacięcia skóry, przez które przeprowadzono taśmę. W środkowej części taśmy znajdują się cztery nici, które wyprowadza się na zewnątrz przez przednią ścianę pochwy. Dzięki nim możliwe jest zmniejszenie napięcia taśmy, przez pociągnięcie jej w dół, w przypadku zatrzymania moczu lub dużego zalegania moczu po zabiegu.

Wyniki.

W pierwszej lub drugiej dobie po zabiegu, po wykonaniu próby kaszlowej przy wypełnionym pęcherzu oraz kontroli zalegania po mikcji, można skorygować położenie taśmy dzięki wyprowadzonym na zewnątrz niciom. W przedstawionym materiale u dwóch chorych konieczne było zwiększenie napięcia taśmy z powodu dodatniej próby kaszlowej w pierwszej dobie po zabiegu. Po znieczuleniu miejscowym okolicy otworów zasłonowych 1% roztworem lignokainy napinano taśmę poprzez pociągnięcie do góry nitek przymocowanych do końców taśmy. Nie obserwowano zatrzymania moczu ani zalegania moczu po zabiegu, nie było więc potrzeby zmniejszania napięcia taśmy. Nici napinające usuwano w pierwszej lub drugiej dobie po zabiegu, po ewentualnej korekcji położenia taśmy. U żadnej chorej nie obserwowano powikłań okołooperacyjnych ani pooperacyjnej erozji taśmy do pochwy.

Wnioski.

Wykorzystanie do zabiegu TOT specjalnej taśmy, umożliwiającej odroczoną regulację jej położenia, nie wpływa na technikę metody i nie wydłuża istotnie czasu zabiegu. Regulacja taśmy poprawia skuteczność zabiegu, poprzez możliwość zwiększenia jej napięcia w przypadku dodatniej próby kaszlowej. Z drugiej strony, w przypadku zatrzymania moczu po zabiegu, dzięki zmniejszeniu napięcia taśmy minimalizuje się ryzyko konieczności operacyjnego usunięcia taśmy lub jej przecięcia celem uwolnienia cewki moczowej.