PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Ocena wczesnych rezultatów fotoselektywnej waporyzacji stercza (PVP) u 80 chorych na łagodny rozrost stercza (BPH)
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Adam Kwinta, Sławomir Mrozicki, Robert Walkiewicz
Szpital Zakonu Bonifratrów w Krakowie

streszczenie

Wprowadzenie.

Od czerwca 2006 do grudnia 2007 w Szpitalu Zakonu Bonifratrów w Krakowie wykonano 106 operacji PVP u chorych na łagodny rozrost stercza (BPH).

Cel pracy.

Przedstawienie własnych doświadczeń u 80 chorych na BPH, leczonych fotoselektywną waporyzacją stercza PVP laserem GreenLight KTP.

Materiały i metody.

Wiek chorych: 52-85 lat. Objętość stercza określano na podstawie TRUS – wynosiła od 40 do 140 cm3. Do operacji zastosowano laser GreenLight KTP firmy Laserscope o mocy 80 W z chłodzeniem wodnym, generującym monochromatyczne światło o długości fali lambda 532 nm.

Wyniki.

Spośród 106 operowanych oceną objęto 80 chorych, tak by najkrótszy czas obserwacji po operacji PVP wynosił 6 tygodni. Czas zabiegu: 30-55 min. Praca lasera 17.400- 316.000 J. Dla gruczołów powyżej 100 cm3 (23 chorych) średni czas operacji wyniósł 118 min., a średnia praca urządzenia 224.000 J. Znaczny odsetek naszych chorych, bo aż 26% było obarczonych wysokim ryzykiem operacji i znieczulenia ASA III. 12 chorych (15%) to chorzy z całkowitym zatrzymaniem moczu, długotrwale z cewnikiem na stałe, dalszych 8 (10%) miało zaleganie moczu powyżej 120 ml. Przed operacją maksymalny przepływ cewkowy Qmax wynosił od 4 ml/sek do 10 ml/sek. Po
operacji wszyscy chorzy samodzielnie oddają mocz. Kontrolna uroflometria po 4 tygodniach od zabiegu wykazała poprawę przepływu cewkowego Qmax do wartości 10-22 ml/sek. Zaleganie moczu wynosiło 0-40 ml. IPSS zmniejszył się średnio o 5 punktów.

Wnioski.

Operacja PVP umożliwiła wszystkim chorym samodzielne oddawanie moczu lub znaczną poprawę przepływu cewkowego. Uwagi tyczące techniki zabiegu PVP: za szczególnie istotne wydaje się delikatne wprowadzenie instrumentu z obturatorem optycznym, by na początku zabiegu nie rozkrwawić śluzówki. Stąd precyzji wymaga wykonanie UIO przed PVP. Z tego samego względu przyjęliśmy zasadę kruszenia kamieni w pęcherzu po, a nie przed zabiegiem PVP. Szczególnie w dużych gruczolakach istotna wydaje się również waporyzaja szczytów płatów na wysokości wzgórka nasiennego – tak samo jak w TURP. U chorych po przebytych ostrych stanach zapalnych (adenomitis) celowe wydaje się odroczenie i wykonanie PVP po przeleczniu antybiotykiem, aby uniknąć złej widoczności na torze wizyjnym. PVP może stanowić alternatywę dla chorych obarczonych znacznym ryzykiem operacyjnym nie zakwalifikowanych przez anestezjologa do operacji otwartej lub TURP. Po odpowiedniej kwalifikacji
chorych można metodę PVP stosować do operacji gruczolaków powyżej 100 cm3.