PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Laparoskopowa operacja Hynesa-Andersona czy plastyka Y-V w przypadku zwężenia połączenia miedniczkowo-moczowodowego?
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Tomasz Szydełko, Jarosław Kasprzak, Romuald Zdrojowy, Jerzy Lorenz
Katedra i Klinika Urologii i Onkologii Urologicznej AM we Wrocławiu

streszczenie

Wstęp.

Opisana po raz pierwszy przez Schuesslera i wsp. laparoskopowa plastyka połączenia miedniczkowo-moczowodowego łączy skuteczność operacji otwartych z małą inwazyjnością zabiegów endoskopowych. Niezależnie od tego, czy operacja wykonywana jest pozaotrzewnowo czy przezotrzewnowo, większość urologów jest zadania, że najlepsze efekty osiąga się wykonując zabieg metodą Hynesa-Andersona (H-A). Są jednak i tacy, którzy polecają inne techniki operacyjne.

Cel pracy.

Przedstawiamy serię 90 chorych operowanych metodą H-A, Y-V lub Fengera, analizując powikłania po zabiegach i wyniki leczenia.
Materiał i metoda. Dziewięćdziesięciu chorych ze zwężeniem połączenia miedniczkowo-moczowodowego poddano laparoskopowej pieloplastyce. W początkowym okresie wykonywano głównie operacje typu Y-V. Jedynie w przypadku znacznie poszerzonej miedniczki nerkowej lub odcinka zwężenia dłuższego niż 1 cm operacje przeprowadzano sposobem H-A. W miarę nabywania doświadczenia i sprawności w szyciu laparoskopowym coraz częściej decydowano się na całkowite wycięcie połączenia miedniczkowo-moczowodowego wraz z fragmentem miedniczki. Operację sposobem H-A wykonano łącznie u 51 chorych, plastykę Y-V u 37, a w dwóch przypadkach zabieg przeprowadzono sposobem Fengera. Pacjentów podzielono na 2 grupy w zależności od stopnia wodonercza. W pierwszej, liczącej 49 osób znaleźli się chorzy z wodonerczem w stopniu 1-2. Grupa chorych z wodonerczem w stopniu
3-4 (powyżej 4 cm) liczyła 41 osób. Naczynie krzyżujące połączenie miedniczkowo-moczowodowe obserwowano w trakcie operacji u 54,5% chorych. Za dobry efekt uznano całkowite ustąpienie dolegliwości, ustąpienie cech wodonercza lub znaczne zmniejszenie rozmiarów miedniczki nerkowej w badaniach ultrasonograficznych i urografii oraz brak przeszkody w odpływie moczu z miedniczki nerkowej widoczny w badaniu urograficznym lub/i scyntygraficznym. Okres obserwacji wyniósł średnio 28,5 miesiąca.

Wyniki.

Ze względu na małą liczebność (2 osoby) w analizie statystycznej pominięto chorych operowanych sposobem Fengera. Średni czas operacji sposobem H-A wyniósł 209 min, zaś operacji wykonanej metodą Y-V – 185 minut. Czas pobytu pacjenta w szpitalu po zabiegu wykonanym sposobem H-A wyniósł średnio 5,9 dnia, po operacji Y-V – 5,3 dnia. Nie obserwowano poważnych powikłań pooperacyjnych. Dobry wynik w całej grupie, u chorych operowanych metodą H-A i Y-V osiągnięto odpowiednio w 96,9% oraz 98% i 94,1% przypadków. Ani stopień wodonercza, ani obecność naczynia krzyżującego nie miały wpływu na wyniki operacji w porównywanych grupach.

Wnioski.

Skuteczność obu analizowanych operacji laparoskopowych jest podobna. Operacja metodą Y-V stanowi atrakcyjną alternatywę dla operacji H-A.