Przydatność ultrasonografii trójwymiarowej (USG 3D) w diagnostyce choroby Peyronie
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Janusz Tyloch, Zbigniew Wolski

Klinika Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Dziecięcej CM w Bydgoszczy UMK w Toruniu

streszczenie

Wprowadzenie.

Choroba Peyronie charakteryzuje się tworzeniem bliznowatych i włóknistych stwardnień w osłonce białawej, przegrodzie oraz samej tkance ciał jamistych prącia z bolesnym skrzywieniem podczas wzwodu, utrudniającym stosunki płciowe. Stwardnienie rozwija się powoli, przybierając kształt płytki lub twardej „struny” wyczuwalnej grzbietowo od cewki moczowej. Ocena lokalizacji i wielkości płytek ma znaczenie w wyborze metody leczenia oraz w ocenie skuteczności już rozpoczętego leczenia. Aparaty ultrasonograficzne nowej generacji umożliwiają wykonywanie badań USG trójwymiarowych (USG 3D), które zwiększają dokładność oceny badanego narządu.

Cel pracy.

Przedstawienie metodyki badania oraz wskazań i zalet badania USG 3D w chorobie Peyronie.

Materiały i metody.

Przedstawiono badanie wykonane u dwóch chorych cierpiących z powodu choroby Peyronie. Wskazaniem do badania były wyczuwalne palpacyjnie blaszki w błonie białawej prącia. Badanie wykonano sondą linearną o częstotliwości emitowanej fali 12 MHz, ustawiając ją poprzecznie do długiej osi prącia, przesuwając sondą od nasady prącia w kierunku żołędzi. W czasie przesuwania sondy, aparat zbiera pojedyncze obrazy USG układając je w układ sześciennej bryły, którą można, już po badaniu, komputerowo opracować

Wyniki.

Uzyskano obrazy USG, zakodowane w postaci „jednostek objętościowych”, tzw. vokseli ułożonych w sześcian, który opracowywano za pomocą specjalnego programu komputerowego. Dzięki temu możliwe było uzyskanie, oprócz tradycyjnych przekrojów: podłużnego i poprzecznego, przekroju wieńcowego. U chorych cierpiących na chorobę Peyronie, uzyskanie tego trzeciego przekroju ma duże znaczenie, bowiem pozwala na uwidocznienie całej płytki. Dokładna analiza obrazów, już bez udziału chorego, po zakończeniu badania, umożliwiła lokalizację innych, mniejszych, uprzednio niestwierdzanych płytek.

Wnioski.

1. Nowa metoda diagnostyki ultrasonograficznej umożliwia bardziej dokładną ocenę blaszki osłonki prącia w chorobie Peyronie. 2. Ostateczna ocena, polegająca na analizie uzyskanych obrazów, dokonywana jest już po zakończeniu badania, bez udziału chorego. 3. Czas badania chorego, w porównaniu z klasycznym USG, uległ skróceniu.