PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Fotoselektywna waporyzacja stercza: analiza redukcji objętości gruczolaka stercza u pacjentów z BPH w obserwacji rocznej
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2008/61/Supl. 1.

autorzy

Andrzej Sikorski, Marcin Gałęski
Katerda i Klinika Urologii PAM w Szczecinie

streszczenie

Wprowadzenie.

Złotym standardem w leczeniu objawowego BPH pozostaje elektroresekcja przezcewkowa (TUR-P). Z powodu znacznego ryzyka powikłań po leczeniu standardowym trwają poszukiwania metody o mniejszej inwazyjności i porównywalnej skuteczności. Fotoselektywna waporyzacja stercza z użyciem lasera KTP o mocy 80 W skutecznie i w sposób bezpieczny redukuje przeszkodę podpęcherzową wywołaną BPH.

Cel pracy.

Ocena redukcji objętości gruczolaka stercza przy użyciu fotoselektywnej waporyzacji stercza (PVP) na podstawie materiału własnego w aspekcie wyników leczenia.

Materiały i metody.

Wykonano 56 zabiegów PVP u pacjentów z objawami ze strony dolnych dróg moczowych, wtórnych do BPH. PVP wykonano przy użyciu wysokoenergetycznego lasera KTP o mocy 80 W, emitującego wiązkę światła o długości fali 532 nm pod kątem 70 st. Dawka energii wahała się od 80 do 370 KJ. Objętość stercza mierzono przezbrzuszną ultrasonografią (TAUS) bezpośrednio przed zabiegiem oraz 12 miesięcy po zabiegu. Do zabiegu użyto cystoskopu przepływowego o średnicy 23 Fr, do którego wprowadzano włókno lasera średnicy 600 μm oraz optyki trzydziestostopniowej. Zabiegi kończono po uzyskaniu pełnej hemostazy i waporyzacji gruczolaka do wysokości wzgórka nasiennego. W przypadku mniejszych gruczolaków (<40 cm3) uzyskiwano lożę do poziomu torebki włóknistej, podobną do uzyskiwanej w trakcie klasycznej elektroresekcji, czego nie osiągano przy waporyzacji większych gruczolaków.

Wyniki.

Objętość gruczolaka stercza operowanych wahała się od 25 do 149 cm3 (śr. 45 cm3). Po 12 miesiącach od zabiegu objętość gruczolaka zmniejszyła się średnio do 27 cm3 (25-69 cm3), uzyskując tym samym zmniejszenie średniej objętości gruczolaka o 40%. U chorych z objętością gruczolaka stercza powyżej 100 cm3 redukcja jego średniej objętości wyniosła 55%. W trakcie trzymiesięcznej obserwacji pooperacyjnej u większości chorych utrzymywały się objawy podrażnieniowe. U czterech badanych wystąpił krwiomocz w 2-3 tygodniu po zabiegu. Zaleganie moczu po mikcji występowało u sześciu badanych. Taka sama liczba chorych podawała przejściowe nietrzymanie moczu na skutek parć naglących. W jednym przypadku doszło do kamicy loży po gruczolaku wymagającej doszczętnej elektroresekcji resztek gruczolaka. Po dwunastomiesięcznej obserwacji nie stwierdzono zalegania moczu po mikcji u żadnego chorego. Większość chorych podawała nykturię do dwóch razy. Dwóch chorych skarżyło się na nietrzymanie moczu z parć naglących i jeden na wysiłkowe nietrzymanie moczu. Dwóch chorych zgłaszało brak subiektywnej poprawy po leczeniu.

Wnioski.

Objętość gruczolaka stercza znacząco zmniejszyła się w trakcie dwunastomiesięcznej obserwacji. Redukcja objętości szczególnie widoczna jest u chorych z dużą objętością stercza. Nasze wyniki są porównywalne do tych, jakie osiągamy stosując standardowy TUR-P. PVP jest metodą o porównywalnej skuteczności do TUR-P, a – biorąc pod uwagę mniejsze ryzyko powikłań śród- i pooperacyjnych – może być traktowana jako alternatywna metoda leczenia objawowego BPH.