Ocena kliniczna i bakteriologiczna preparatu Pipram firmy Roger Bellon
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1979/32/1.

autorzy

Stefan Wesołowski, Józefa Wencel, Maciej Czaplicki, Andrzej Borkowski: Klinika Urologiczna Instytutu Chirurgii AM w Warszawie
Kierownik: prof. dr med. S. Wesołowski

streszczenie

Pipram jest skutecznym lekiem antybakteryjnym w zakażeniu dróg moczowych ponieważ jego stężenie utrzymuje się w moczu do 12 godzin. Jest to lek dobrze tolerowany, nie daje uczulenia.

Pipram jest nowym lekiem antybakteryjnym odkrytym w pracowniach firmy Roger Bellon we Francji. Istnieje pokrewieństwo budowy chemicznej między Pipramem, a kwasem nalidiksynowym (Negram, Nevi-gramon).

Badania na zwierzętach pozwoliły stwierdzić dobrą tolerancję, brak toksyczności dla układu krwiotwórczego i układu krzepnięcia. Nie stwierdzono własności nefrotoksycznych leku.

Pipram działa przeciw pałeczkom gramujemnym, a szczególnie przeciw B. coli, Klebsiella sp., Enterobacter, Proteus, Providencia. Lek działa przeciwbakteryjnie w dwukrotnie mniejszej dawce niż kwas nalidiksynowym. Odczyn moczu w granicach PIH od 5—9 nie ma wpływu na działanie bakteriobójcze Pipramu. Według danych autorów francuskich do oznaczania lekowrażliwości stosowano krążki nasycone 20 mcg Pipramu. Przy zonie zahamowania powyżej 20 mm szczep określono jako wrażliwy, od 13—20 mm średnio wrażliwy i poniżej 13 mm — oporny-

W próbie u zdrowego człowieka po jednorazowej dawce 400—600 mg stężenie Pipramu w moczu wynosi powyżej 100 mcg/ml i utrzymuje się od 6—12 godz, dzięki czemu lek ten nadaje się do leczenia zakażeń dróg moczowych.

Biorąc pod uwagę, że koncentracja leku w moczu musi być conaj-mniej 3—4 razy wyższa od najmniejszego stężenia hamującego wzrost drobnoustroju (M.I.C.) — można ustalić że 40—50 mcg/ml Pipramu w moczu jest niezbędne i wystarczające aby zahamować większość szczepów wrażliwych.

Dawki 2x400 mg Pipramu są skuteczne u ludzi mających clearence kreatyniny powyżej 30 ml/min. Przy clearence 10—30 ml/min poziom leku w moczu jest na granicy skuteczności '— zwłaszcza dla szczepów z podwyższonym M.I.C. Przy clearence poniżej 10 ml/min można oczekiwać czynności terapeutycznej jedynie przy zakażeniach bakteriami, które są wrażliwe na stężenie leku poniżej 5 mcg/ml. Przy niewydolności nerek po dawce 400 mg nie dochodzi do kumulacji leku w surowicy.

Dotychczasowe próby kliniczne były przeprowadzone przez Aboulkera i innych, u chorych zakażeniem dróg moczowych ostrym i przewlekłym. Stosowano dawkę 2X2 tabl. (2 X 400 mg) przez okres od 5—32 dni. Wśród leczonych chorych stwierdzono pozytywny wynik kliniczny i bakteriologiczny w 70—75% przypadków. Z objawów ubocznych wśród 325 chorych leczonych Pipramem stwierdzono u 11 nieznaczne zaburzenia żołądkowe, u 2 świąd i wysypkę skóry. Nie stwierdzono zmian w czynności wątroby, nerek, w układzie krzepnięcia jak również nie stwierdzono zaburzeń metabolicznych. .

Preparat Pipram f-my Roger Bellon w postaci kapsułek a 200 mg poddano ocenie klinicznej i bakteriologicznej w Klinice Urologicznej Instytutu Chirurgii AM w Warszawie w okresie od stycznia do września 1976 r.

Preparatem Pipram leczono 25 chorych w wieku od 4—78 lat. Lek stosowano doustnie w dawce 400 mg 2 X dziennie (u 1 dziecka 2 X 200) przez okres 10 dni. Do leczenia kwalifikowano chorych tylko z pełną wydolnością nerek.

Lek zastosowano u chorych, u których w badaniach bakteriologicznych moczu stwierdzono bakteriurię znamienną, wywołaną przez drobnoustroje patogenne wrażliwe na Pipram. Wrażliwość na ten lek była oznaczana metodą dyfuzyjno-krążkową przy pomocy krążka zawierającego 20 mcg Pipramu f-my Roger Bellon. Równocześnie oznaczano wrażliwość szczepów na Negram również metodą krążkową (30 mcg) f-my Mast Laborat. Ltd. England.

Wśród leczonych chorych było: 9 z rozpoznaniem kamicy moczowej, 7 z przerostem gruczołu krokowego i 9 z innymi schorzeniami urologicznymi. Większość chorych była leczona Pipramem po zabiegu operacyjnym.

Zakażenie dróg moczowych było wywołane: u 9 chorych przez Proteus mirabilis, u 9 przez E. coli, u 5 Pseudomonas aeruginosa, i u 2 przez Enterobacter sp.

Tolerancja leku u 23 wśród leczonych chorych była bardzo dobra. U dwóch kobiet po 2 dniach leczenia wystąpiła swędząca wysypka na skórze — leczenie Pipramem u tych chorych zostało przerwane. Obie chore u których wystąpiło uczulenie na Pipram, były alergiczkami i w wywiadzie podawały uczulenia na inne leki. Wyniki leczenia: u 15 chorych leczonych Pipramem uzyskano poprawę kliniczną i wyjałowienie moczu. U 7 z 25 leczonych chorych nie uzyskano wyjałowienia moczu, lecz w grupie tej istniały różne przyczyny braku pozytywnego wyniku leczenia w ocenie bakteriologicznej. U 2 z tych chorych w czasie leczenia wystąpiła oporność szczepu bakteryjnego na (Pipram (Proteus mirabilis 1, Enterobacter aerogenes 1). W 1 przypadku zakażenie trwało kilka lat i wywołane było przez Ps. aeruginosa. Natomiast w 3 przypadkach obecność kamieni w nieoperowanej drugiej nerce była przyczyną podtrzymującą zakażenie. U 1 chorego cewnik założony na stałe uniemożliwił uzyskanie wyjałowienia. U 1 chorego z kamicą nerkową uzyskano poprawę stanu klinicznego i zmniejszenie bakteriurii znamiennej do 103/ml bakterii.

W tabeli I przedstawiono wyniki badania bakteriologicznego moczu chorych urologicznych, u których była oznaczona wrażliwość na Pipram i porównano te wyniki z wrażliwością na Negram. Łącznie wrażliwość na Pipram oznaczono dla 210 szczepów bakteryjnych. Odsetek wrażliwości na Pipram dla różnych szczepów nie jest jednakowy. Najwyższy procent wrażliwych szczepów stwierdzono dla E. coli, a najniższy dla Proteus rettgeri. Zwraca uwagę dość wysoki odsetek wrażliwych szczepów pałeczki ropy błękitnej. W oznaczeniach wrażliwość tych szczepów była średnia zona zahamowania wzrostu od 13—20 mm. Porównując wyniki wrażliwości szczepów bakteryjnych na Pipram i Negram, należy stwierdzić, że o 30% więcej szczepów jest wrażliwych na Pipram niż na Negram.

W ocenie leku należy podkreślić fakt, że znaczny odsetek szczepów z rodzaju: Proteus i Pseudomonas jest wrażliwych na Pipram. Udostępnienie Pipramu dla lecznictwa byłoby znaczną pomocą w leczeniu przewlekłych zakażeń dróg moczowych przy pomocy preparatu doustnego.

Wnioski

1. Pipram jest lekiem skutecznym w zakażeniu dróg moczowych wywołanych szczepami bakteryjnymi wrażliwymi na 20 mcg leku, przy braku przyczyny podtrzymującej zakażenie.

2. Pipram jest lekiem dobrze tolerowanym.

3. O 30% więcej szczepów bakteryjnych jest wrażliwych na Pipram w porównaniu z liczbą szczepów wrażliwych na Negram.

piśmiennictwo

Information technique Pipram acide pipemidique 1489 R B Laboratoire Roger Bellon.

adres autorów