PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Sprawozdanie, z III Kongresu Europejskiego Towarzystwa Urologicznego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1979/32/3.

autorzy

Mirosław Kazoń

Kongres odbył się w dniach 14—17 czerwca 1978 w Monte Carlo. Uczestniczyło w nim ponad 400 urologów z, całej Europy, oraz kilku z Australii, Maroka i Po­łudniowej Afryki. Polskę reprezentowali: prof. Stefan Wesołowski, prof. Irena Krzeska, prof. Jerzy Zieliński, prof. Ludwik Mazurek, doc. Tadeusz Krzeski, doc. Mirosław Kazoń, doc. Andrzej Musierowicz, dr med. Henryk Gajewski, dr med. Jan Krakowski, dr med. Tadeusz Zwierzyński, dr Andrzej Zaruski i dr Jerzy Gajewski. Z Maroka przybył dr Edmund Owczarczak.

Program Zjazdu obejmował dwa tematy główne w postaci konferencji okrągłego stołu, a mianowicie 1. Urologia dziecięca: przeszkoda podpęcherzową, 2. Rak gruczołu krokowego, oraz tematy wolne, filmy naukowe, wybrane tematy kazu-istyczne, oraz obrady 7 sekcji specjalistycznych i wystawę Osiągnięć naukowo-technicznych.

Łącznie w ciągu 4 pracowitych dni dorad, wypełnionych (z przerwą obiadową) od godziny 9 rano do 7 wieczorem pracą w salach obrad — wygłoszono, przed­stawiono, pokazano ok. 350 referatów, prelekcji, pokazów, filmów i głosów w dys­kusji. Komisje konkursowe przyznały nagrody pieniężne, lub rzeczowe (cystoskopy) za najlepsze prace kliniczne, doświadczalne, przedstawione przypadki kazuistycz-ne, oraz filmy.

Prezydentem Kongresu był prof. Jean Ąuvert z. Paris-Creteil. Trzeba podkreślić ogrom pracy wykonanej przed i w czasie Zjazdu przez jego organizatorów. Obrady odbywały się jednocześnie w kilku nowocześnie urządzonych salach Centrum Kongresowego. Sale te były znakomicie zradiofonizowane. Prowadzenie obrad było bardzo sprężyste, a ,praca sekretariatu Zjazdu — bez zarzutu.

Pierwszego dnia obrad odbyły się posiedzenia robocze 7 stałych specjalistycz­nych sekcji-klubów Towarzystwa. Obradowano nad kamicą moczową, urologią dziecięcą, organizacją walki z rakiem w urologii, nad zagadnieniami urodynamiki, nad gruźlicą urologiczną, problemami chirurgii wewnątrznerkowej, oraz nad no­wymi osiągnięciami w urologii doświadczalnej i klinicznej. Z nowości doświad­czalnych przedstawiono protezy pęcherzowe i moczowodowe z silikonu, oraz tzw, dynamiczne protezy moczowodowe, zaletą których ma być brak zastoju w mied­niczce. Mówiono także wiele na temat oziębiania nerki i perfuzji w celu prze­prowadzenia operacji na jej naczyniach, miąższu, lub układzie kielichowo-mied-niczkowym. W eksperymencie na zwierzętach przedstawiono wyniki prób zasto­sowania energii laserowej w operacji endoskopowej przerostu stercza u psa, wyniki prób doświadczalnych nad kruszeniem kamienia w moczowodzie przy pomocy fali elektrohydraulicznej. Przedstawiano także wyniki prób tak doświadczalnych, jak i klinicznych nad niepłodnością i jej leczeniem, a mianowicie przez zastosowanie sztucznego spermatocele, połączonego z niedrożnym nasieniowodem.

Obrady konferencji okrągłego stołu na temat przeszkody podpęcherzowej u dzieci miały miejsce drugiego dnia Zjazdu (15 VI). Przewodniczył J. Cukier (Paryż) i R. Gosalbez (Barcelona). W dyskusji panelowej brało udział 14 uczestników. Tematy z zakresu urologii dziecięcej omawiano także w innym terminie w po­staci referatów zgłoszonych. Wiele uwagi poświęcono zastawkom cewki moczowej, zagadnieniom zakażenia nerek, odpływowi, przeszczepom nerek u dzieci. Zwrócono także uwagę na wielkie, a zbyt mało doceniane znaczenie uretroskopii.

Trzeciego dnia obrad, 16 VI miała miejsce konferencja okrągłego stołu, po­święcona rakowi gruczołu krokowego. Przewodniczyli G. D. Chisholm z Ted-dington (Anglia) i M. Pavone-Macaluso — Palermo (Włochy), 19 uczestników dyskusji praktycznie wyczerpało zagadnienia związane z diagnostyką i leczeniem raka stercza. Nowoczesna diagnostyka jest od dawna oparta na biopsji (aspira-cyjnej, lub „harpunowej" — wycinkowej), obecnie także szeroko na wykonywaniu limfografii i badań radioizotopowych, oznaczaniu bilansu hormonalnego, ozna­czaniu receptorów hormonalnych w tkance raka, cytologii. Dzięki nowym możli­wościom rozpoznawczym można w każdym przypadku sklasyfikować chorego (wg. stage i grade) i planować odpowiednie leczenie. Nowoczesne leczenie raka stercza obejmuje zarówno radykalną operacją, tzn. prostatowesikulektomię z węzłami miedniczymi, jak i leczenie promieniami, oraz racjonalnie stosowane leczenie hor­monalne także przy pomocy estrogenów, jak i antyandrogenów. Przy pomocy biopsji można ustalić stopień zróżnicowania histologicznego nowotworu, oraz kontrolować postępy leczenia. Wielu urologów przestrzega przed powikłaniami zakrzepowymi w czasie leczenia estrogenami.

Było kilka doniesień na temat dobrych wyników leczenia raka stercza przy po­mocy octanu cyproteronu (Androcur — Schering). Niektórzy z prelegentów byli zwolennikami doraźnej, śródoperacyjnej diagnostyki. Pomimo wysokiej ceny pre­paratu — wielu z dyskutantów wypowiedziało się zdecydowanie pozytywnie o wy­nikach leczenia Estracytem. Ostatnio jest Estracyt także i w tabletkach. O zna­czeniu społecznym raka stercza mówił Mebel (Berlin — NRD). Poddał on badaniom masowym per rektum 1000 mężczyzn powyżej 45 lat. Wykonując biopsję aspira-cyjną tylko z podejrzanych miejsc — stwierdził raka stercza u 21% badanych.

W porównaniu z wielkim postępem, osiągniętym w innych krajach w zakresie rozpoznawania i leczenia raka stercza — urologia w Polsce od czasu wynalezienia estrogenów jako lekarstwa na raka gruczołu krokowego — stoi w miejscu. Roz­poznajemy raka lub gruczolaka stercza przy pomocy badania palcem przez od­bytnicę, co w dzisiejszym stanie medycyny jest już archaizmem. Musimy mieć igły do biopsji gruczołu krokowego, musimy je importować.

Tematy wolne. Hadwin Urlesberger z Klagenfurtu (Austria) przedstawił swe wyniki zastosowania kleju fibryn owego do zespolenia miąższu nerki. Dobre wyniki uzyskał w resekcji nerki i nefrotomii oraz w urazach nerki. Jest zdania, że kleje te nie drażnią tkanek.

Chirurgia kamicy koralowatej. Istnieją tu różne możliwości. Stosuje się oziębianie nerki I autotransplantację. Ten ostatni zabieg niektórzy wykonywali w raku jedynej nerki, wykonując resekcję „na ławie".

W raku nerki stosuje się często przedoperacyjną embolizację. Embolizuje się także nieoperacyjne guzy miednicy, jak raki pęcherza, macicy, stercza, jeśli krwa­wienie z nich zagraża życiu chorego.

Ulrico Bracci z Rzymu przedstawił wyniki leczenia swych chorych z rakiem pęcherza przy pomocy cystektomii poprzedzonej krótkim napromienianiem. Zesta­wienie obejmowało 230 przypadków. Tenże sam autor przedstawił wyniki leczenia chorych po usunięciu nerki z powodu raka przy pomocy octanu medroxyprogeste-ronu. U chorych leczonych hormonalnie przerzuty występowały znacznie rzadziej, niż w grupie kontrolnej chorych, którym tylko usunięto nerkę.

Wśród 44 filmów naukowych dominowały filmy o tematyce operacyjnej. Były tam filmy dydaktyczne, jak np. o chirurgii nerki podkowiastej, kamicy koralo­watej, o nakłuciu przeskórnym torbieli nerki, lub miedniczki, o radykalnej ne­frektomii i cystektomii z wytworzeniem rektum bladder, jak i filmy o nowościach chirurgicznych jak np. o zespoleniu o. epigąsrtica z ciałem jamistym prącia dla poprawy erekcji w uszkodzeniach naczyniowych, były filmy o nowościach tech­nicznych jak np. o zastosowaniu nowych protez pęcherza i moczowodu, lub sztucz­nego spermatocele, o zastosowaniu klejów tkankowych w urologii. Przedstawiono piękne filmy o operacjach endoskopowych. Jeden z filmów przedstawiał auto-transplantację nerki u szczura. Pierwszą nagrodę za najlepszy film otrzymał P. A. Gammelgaard z Kopenhagi, pokazał on mianowicie film o reimplantacji nerki, bez przecięcia moczowodu z perfuzją nerki płynem Collinsa, w ochłodzeniu lodem. Tętnicę nerkową zespolono z tętnicą podbrzuszną. Autor wykonał 11 auto-transplantacji.

F. Sole Balcels z Barcelony przedstawił swe wyniki badań urodynamicznych w nietrzymaniu moczu u kobiet. Autor różnicuje niewydolność zwieracza (klasyczne wysiłkowe nietrzymanie moczu) i skurcz wypieracza.

V. Zvara i M. Hornak z Bratysławy przedstawili film o leczeniu i rozpoznawaniu guzów jądra. Wykonują oni limfografię, w guzach mieszanych wykonują limfa-denektomię.

Udział Polaków w Kongresie: Prof. Stefan Wesołowski przedstawił referat pt. „Treatment of occult carcinoma of the prostate" w sobotę, w sesji tematów wolnych, oraz uczestniczył w obradach jury oceniającej filmy, prof. Jerzy Zieliński wygłosił tegoż dnia referat pt. „Resultate eloignes du traitement endoscopique de la papillite necrosante aigiie diabetiąue", prof. Ludwik Mazurek brał udział pierw­szego dnia Zjazdu w obradach sekcji gruźlicy urologicznej, przedstawił również swego pomysłu cewnik do okrężnej nefrostomii (Cewnik model Tuszynek), doc. Kazoń przedstawił film o zastosowaniu klejów tkankowych polskiej produkcji w urologii w wersji angielskiej pt. "Chirurcoll in Urology". Walne Zebranie Człon­ków Towarzystwa w dniu 17 VI 78 wybrało na następne dwa lata Zarząd w na­stępującym składzie: Sekretarz Generalny — prof. Willy Gregoir, kierownik Kliniki Urologicznej Uniwersyteckiej w Brukseli, Skarbnik — prof. George Mayor, kie­rownik Uniwersyteckiej Kliniki Urologicznej w Zurychu. Członkowie Zarządu — Ferenc Balaogh — Budapeszt, Rudolf Hohenfellner — Mainz, N. A. Łopatkin — Moskwa, A. Martinez-Pineiro — Madryt, J. Mitchell — Bristol (Anglia).

Organizacją następnego Kongresu w 1980 zajmą się urolodzy greccy. Prezydentem został wybrany Constantin Dimopoulos z Aten. W Atenach odbędzie się IV Kon­gres Towarzystwa. Jako tematy główne ustalono: 1. Leczenie chirurgiczne złośli­wej kamicy. 2. Nowe metody fizyczne w diagnostyce i leczeniu. Oba tematy mają być omówione w postaci konferencji okrągłego stołu.

Uczestnictwo w Kongresie Europejskiego Towarzystwa Urologicznego daje nie­wątpliwie duże korzyści naukowe i wiadomości praktyczne. Daje również moż­liwość poznania wybitnych urologów, oraz sposobu i stylu przedstawiania swych osiągnięć. Powinniśmy dążyć do tego, by również i młodsi nasi urolodzy mogli uczestniczyć w takich Kongresach, daje to bowiem rękojmię postępu i rozwoju naszej, polskiej urologii.

adres autorów

Mirosław Kazoń
ul. Odolańska 32 m 2
02-562 Warszawa