Występowanie Ureaplasma urealyticum i Mycoplasma hominis w drogach moczowo-płciowych mężczyzn
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2003/56/4.

autorzy

Małgorzata Biernat-Sudolska ¹, Małgorzata Koprynia ¹, Jerzy Szczurek ², Zbigniew Liber ³

¹ Zakład Wirusologii, Katedra Mikrobiologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Kierownik katedry: prof. dr hab. Piotr Bogumił Heczko
² Wojewódzka Poradnia Skórno-Wenerologiczna w Krakowie
Kierownik poradni: dr Jerzy Szczurek

słowa kluczowe

drogi moczowo-płciowe, mykoplazmy, ureaplazma

streszczenie

cle pracy

Określenie częstości występowania Ureaplasma urealyticum (U.urealyticum) i Mycoplasma hominis (M.hominis) w drogach moczowo-płciowych mężczyzn.

Ogółem przebadano 1230 pacjentów leczących się z powodu stanów zapalnych, niepłodności oraz z powodu nieprawidłowej liczby, ruchliwości lub morfologii plemników (dyspermii). Wyodrębniono również 137 par małżeńskich, leczących się z powodu bezpłodności, w celu określenia częstości występowania tych drobnoustrojów w układzie partnerskim.

Obecność ureaplazm i M.hominis w drogach moczowo-płciowych potwierdzano metodą hodowlaną, obserwując charakterystyczne kolonie na podłożach stałych i cechy biochemiczne na podłożach płynnych.

W badaniach wykazano szczególnie wysoką częstość występowania ureaplazm (38%) u pacjentów leczących się z powodu bezpłodności, u których równocześnie występowały anomalie dotyczące liczby i morfologii plemników, a także u tych, u których objawy dotyczyły jedynie nasienia (36%). Nieprawidłowy obraz nasienia był rozpoznaniem, w przypadku którego częstość izolacji była znamiennie wyższa w porównaniu z częstością izolacji w stanach zapalnych, niepłodności czy stwierdzeniu kontaktu z zakażoną partnerką. Częstość występowania M.hominis była niższa niż ureaplazm, ale również najwyższy odsetek izolacji stwierdzano u bezpłodnych mężczyzn.

Znamiennie częściej obserwowano obecność ureaplazm i mykoplazm w grupie wiekowej 21-30 lat (odpowiednio 28% i 20%) w porównaniu z grupą mężczyzn poniżej 20. roku życia (odpowiednio 20% i 0%). U 63% badanych niepłodnych par małżeńskich potwierdzono obecność ureaplazm i/lub mykoplazm u obojga lub u jednego z małżonków.

wyniki

Wyniki badań sugerują celowość rutynowego badania w kierunku obecności ureaplazm wszystkich mężczyzn leczących się z powodu bezpłodności, u których w badaniu nasienia stwierdza się odchylenia od normy w zakresie morfologii i liczby plemników. Wysoka częstość izolacji ureaplazm od niepłodnych mężczyzn może wskazywać na ich rolę w tego typu procesach. Łatwość przenoszenia zakażeń drogą seksualną zobowiązuje do rutynowego badania partnerów seksualnych, a w przypadku dodatniego wyniku hodowli, jednoczesnego ich leczenia.