PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Polip połączenia miedniczkowo-moczowodowego-u 10-letniego chłopca
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1979/32/3.

autorzy

Marcin Ulasiński
Klinika Chirurgii Dziecięcej Instytutu Pediatrii AM w Gdańsku
Kierownik Kliniki: prof. dr med. R. Sztaba

streszczenie

W pracy przedstawiono rzadki przypadek polipa błony śluzowej-umiejscowionego w obrębie połączenia miedniczkowo-moczowodowego-u 10-letniego chłopca. Leczono operacyjnie wycinając zmianą i wy­konując plastykę połączenia miedniczkowo-moczowodowego. Wynik leczenia zadowalający.

Przypadek własny

Chłopiec J. D. lat 10 przyjęty został do tut. Kliniki z rozpoznaniem lewostron­nego wodonercza. Wodonercze rozpoznano na podstawie urografii wykonanej z po-wodu okresowych bólów brzucha występujących od 5 lat. Badanie moczu: odczyn kwaśny, ciężar wł. 1023, leukocyty 10—l5 wpw, erotrycyty 25—30 wpw. Mocznik w surowicy 20 mg%, kreatynina 0,53 mg°/o. Urografia wykazała prawidłowy obraz układu kielichowo-miedniczkowego po stronie prawej, po stronie lewej wydzie­lanie kontrastującego moczu z niedużym opóźnieniem. Miąższ nerki węższy, do ok. 1 cm w części środkowej i nieco szerszy w biegunach dolnym i górnym. Kielichy poszerzone o wygładzonych częściach przybrodawkowych, miedniczka poszerzona. Zdjęcia wykonane po 45 i 120 min. wykazały gorsze opróżnianie lewego układu kieli-chowo-miedniczkowego i stale utrzymujące się zwężenie na poziomie połączenia m-m. Cystourertografia mikcyjna: prawidłowy obraz dolnych dróg moczowych. Operacja: cięcie Begmann-Israela po stronie lewej, nerka duża, miedniczka po­większona, napięta, przechodząca szerokim lejkiem w okolicę połączenia z mo-czowodem. Moczowód prawidłowej szerokości. Palpacyjnie w obrębie połączenia m-m stwierdzało się zgrubienie.

Otwarto miedniczkę przez nacięcie jej ściany. Do światła połączenia wpuklały się liczne okrężne nieregularne fałdy śluzówki, które tworzyły wyraźną przegrodę. Dokonano częściowego wycięcia miedniczki wraz ze zmianami polipowatymi i 1 cm moczowodu. Miedniczkę zespolono ponownie z moczowodem wg metody Hynes-Andersona bez splintowania i przetoki nerkowej. W 10 dobie wykonano kontrolną urografię, która wykazała niewielkie utrudnienie odpływu moczu z lewej mied­niczki. Wprowadzono do moczowodu i miedniczki cewnik nr 8 ch. Po 2 dniach usunięto cewnik.

Chłopiec nie miał dolegliwości. Wypisany w 18 dobie po zabiegu w stanie dobrym. Kontrola po 1 i po 5 miesiącach po zabiegu: dolegliwości nie odczuwa, badanie moczu — zmian nie wykryto. Wykonane badania urograficzne wykazały stopniową poprawę wydzielania lewej nerki, miedniczka nieco się zmniejszyła, przeszkody w miejscu zespolenia nie stwierdzono.

Bad. hist. pat. (dr L. Cynowski) — w połączeniu m-m, ze ściany wyrasta palczasto polipowaty twór składający się z 4 różnej wysokości części wyrastających z jednego miejsca, jakby ze wspólnej podstawy. Szerokość tej podstawy wynosi ok. 1 cm, a wysokość polipów od kilku, mm do 1 cm. Wszystkie mają drobne odgałęzienia, które maczugowato się rozszerzają. Polipy zbudowane są z drobno włókienkowej luźnej tkanki, jak występuje w warstwie podśluzowej. Unaczynienie polipa dość obfite, niektóre naczynia są bardzo szerokie. Błona mięśniowa moczowodu ma układ chaotyczny z przewagą pęczków włókien podłużnych. W oko­licy podstawy pęczki włókien mięsnych wydłużają się i biegną w kie­runku polipa. Nabłonek wyścielający moczowód i polipy jest nabłonkiem przejściowym, różnej grubości.

Omówienie

Najmłodszy chory z polipem połączenia m-m opisany przez Evansa miał 4 lata (5). W sumie opisano__około 50 przypadków polipów mied­niczki i moczowodu u dzieci.

Morfologicznie występują różne formy: polipy pojedyncze olbrzymie, mnogie, płaskie i polipy o długich wąskich szypułach. Istotne i bardzo trudne jest różnicowanie polipa z rakiem miedniczki lub moczowodu.

Polipy częściej występują u ludzi młodszych, raki u starszych.

Polipy lokalizują się w miedniczce lub górnej części moczowodu, w odróżnieniu od raków, które występują w 1/3 dolnej moczowodu.

W dostępnym mi piśmiennictwie nie spotkałem doniesienia o raku miedniczki czy moczowodu u dziecka.

Budowa morfologiczna w naszym przypadku sugeruje łagodnego po­lipa, jako zmianę wrodzoną.

piśmiennictwo

  1. Abeshouse B. S.: Amer. J. Surg., 1856, 91, 257
  2. Brock B. R.: Benign ■polips of ureter., J. Urol., 1960, 83, 572.
  3. Compere D. E. Begley G. F,, Isaaelis H. E., Frazier T. H., Dryden C. B.: Ureteral polips, J. Urol., 1858, 79, 209.
  4. Davides K. C, King L. M.: Fibrous polyps of the ureter., J. Urol., 1976, 115, i65:l.
  5. Evans A. T., Stevens R. K.: FibroepLthelial polyps of ureter and renal elvis; a case report., J. Urol., 1961, 86, 313.
  6. Howard T. L.: Gigant polip of ureter., J. Urol., 1958, 79, 387.i
  7. Johnson C. M., Smith D. R.: Benign poly,ps of ureter., J. Urol., 1942, 47, 448.
  8. Marczyńska A.: Nowotwory brodawczakowate miedniczki nerkowej, Urol. Pol. 1956, 10, 81.
  9. Plamer J. K., Greene L. F.: Benign fibroimucous polyp of the ureter; report of a case. Surgery H947, 22, 5,62.
  10. Williams D. J. Niederhausern N.: Des polipes de 1'uretere. J. d'Urol. Nephrol. 1963, 69, 145.
  11. Vest S. A.: Conservative surgery in certain benign tumors of the urater., J. Urol., 1945, 53, 97.

adres autorów

Klinika Chirurgii Dziecięcej
ul. Świerczewskiego 1-6
80-803 Gdańsk