PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Spiralna plastyka napletka w operacyjnym leczeniu stulejki
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1980/33/1.

autorzy

Henryk Kuś
Oddział Chirurgiczny Szpitala im. R. J. Czerwiakowskiego Z.O.Z. Stare Miasto we Wrocławiu
Zakład Chirurgii Doświadczalnej i Badania Tworzyw Sztucznych Instytutu Chirurgii AM we Wrocławiu
Kierownik: doc. dr hab. H. Kuś

W niniejszej pracy przedstawiam wyniki własnego doświadczenia w operacyjnym leczeniu stulejki po zastosowaniu metody opisanej przez Gosse (3), uzupełnionej pracami Codegi z moim współudziałem (1, 6) oraz własnej metody operacyjnej (4, 6). W obu metodach operacyjnych, które można zaliczyć do spiralnych operacji plastycznych napletka, wy­korzystano znane zasady chirurgii plastycznej. Metoda Gosse (1, 3) po­lega na ściągnięciu napletka z odsłonięciem żołędzi i podłużnym na­cięciu zwężającego pierścienia (ryc. la). Powstaje wtedy na grzbiecie prącia rana w kształcie rombu. O ile niemożliwe jest odprowadzenie stulejki wykonuje się nacięcia grzbietowe obu blaszek bliznowatego pierścienia napletka na długości około 0,5—1 cm (ryc. lb, c).

Po zbliżeniu do siebie punktów A i B (ryc. 1d) odpreparowuje się sfałdowane płaty skórno-podskórne w luźnej warstwie tkanki łącznej i wytwarza dwa trójkątne płaty przez nacięcie od linii środkowej bocz­nie w kierunku obwodowym z jednej o raz bliższym z drugiej strony. Płaty te mają swoją podstawę na bocznych brzegach prącia. Po oddzie­leniu tych płatów od podłoża i ich odchyleniu na boki nacina się celem rozszerzenia pierścienia stulejki dodatkowo blaszki napietka prostopadle do poprzednich cięć (ryc. 1e). Powstają nowe ubytki o kształcie zbliżo-nym do trójkąta, w które przemieszcza się uprzednio wytworzone płatki skórno-podskórne (ryc. 1f, g). Po zeszyciu brzegów ran napletka uzy­skuje się spiralną linię (ryc. lh, i).

Metoda własna również polega na ściągnięciu napletka, przecięciu wąskiego otworu stulejki lub na nacięciu bliznowatego pierścienia, przez co uzyskuje się ranę w kształcie rombu na grzbietowej powierzchni prącia (ryc. lc). Po zbliżeniu do siebie punktów AB za pomocą poje­dynczego szwu wytwarza się trójkątne płatki boczne oraz odpreparowuje się je od podłoża (ryc. 2a). Szczyty trójkątnych płatków prze­mieszcza się w kierunku przeciwnym do podstawy i oznacza linię do-datkowego nacięcia (ryc. 2b, ryc. 2c).

Zabieg według metody Gosse wykonał Codega w 1976 roku w ponad 120 przypadkach, w tym w około 80% u dzieci. W Oddziale Chirurgicz-nym Szpitala im. R. J. Czerwiakowskiego we Wrocławiu wykonaliśmy, operację według metody Gosse u 32 chorych dorosłych, a według wła-snej metody u 22 chorych dorosłych i u ponad 50 dzieci (we współpracy z Oddziałem Chirurgii Dziecięcej Szpitala Specjalistycznego we Wro­cławiu (4).

Obie metody mogą być opisane tylko w zarysie i z uwzględnieniem podstawowych zasad plastycznych, gdyż w praktycznym zastosowaniu należy w zależności od przypadku dobrać długość nacięć oraz kieru­nek i wielkość trójkątnych płatów i przeciwnacięć. W praktyce wyko­nanie tych operacji jest proste.

U wszystkich chorych wykonywaliśmy szczegółowe zatrzymanie krwawienia przez zastosowanie bardzo cienkich podwiązek (6 lub 7 zer) z nici wchłanialnych.

Do szycia blaszek napletka początkowo używaliśmy cienkiego katgutu (4 lub 5 zer), a ostatnio Dexonu 5/0 z igłą atraumatyczną. Nici Dexon (z polikwasu glikolowego) wydają się być w tego rodzaju operacjach korzystniejsze od katgutu, gdyż nie ulegają pęcznieniu i dają mniej­szy odczyn tkanek, a ponadto założony węzeł jest pewniejszy. Należy je jednak usuwać po 7—10 dniach, gdyż do tego czasu nie ulegają one resorpcji.

U dzieci zabiegi operacyjne wykonywaliśmy w znieczuleniu ogólnym, a u dorosłych w znieczuleniu nadoponowym lub ogólnym. Początkowy okres hospitalizacji po operacji wynosił 2—5 dni, a ostatnio 2—3 dni. Na operowane miejsce nie nakładano opatrunku. Codziennie odprowa­dzano napletek i pokrywano obie jego blaszki wazeliną lub olejem si­likonowym (Silol 350F produkcji Spółdzielni Chemiczno-Farmaceutycz-nej POLON w Łodzi). Z reguły nie stwierdzano pooperacyjnego obrzę­ku rany ani napletka. Tylko w 2 przypadkach gojenie rany było powi­kłane niewielkim krwiakiem.

W kontroli ambulatoryjnej 1—4 lat po operacji chorzy dorośli i ro­dzice operowanych dzieci oceniali bardzo pozytywnie wyniki leczenia. U wszystkich napletek w pełni lub prawie w pełni pokrywał żołądź, można go było łatwo odprowadzić i nie było widocznych blizn poopera­cyjnych.

Obie opisane metody operacyjne dają tylko nieznaczne skrócenie napletka. W oparciu o kilkuletnie nasze doświadczenia operacja Gosse powinna znaleźć zastosowanie głównie w przypadkach dużego stopnia bliznowatych postaci stulejki, a operacja według własnej metody głów­nie we wrodzonej stulejce. Operacje te dają bardzo dobre wyniki z pun­ktu widzenia anatomicznego i czynnościowego i dlatego są godne pole­cenia do szerszego zastosowania.

Wnioski

1. Opisane dwa rodzaje spiralnej operacji plastycznej można wykonać w każdym rodzaju stulejki wrodzonej i nabytej.

2. Wyniki anatomiczne i czynnościowe są bardzo dobre. Doprowadzają one do dużego rozszerzenia pierścienia stulejki z zachowaniem napletka.

3. Opisane zabiegi spiralnej plastyki napletka są łatwe do wykonania i nie trwają dłużej niż obrzezanie.

piśmiennictwo

  1. Codega G. (Milano), Kuś H. (Wrocław): Opieratiwnoje leczienije fimoza mietodom spiralnoj plastiki krajniej płoti. Urołogija i Nefrołogija Moskwa 1973, 3, 56.
  2. Gasiński J.: Nowy sposób leczenia operacyjnego stulejki. Pol. Przeg. Chir., 1962, 51, 1.
  3. Gosse L.: La plastie helicoidale de la verge. Traitement du phi­mosis. Ann. Chir. Piast., 1965, 10/4, 377.
  4. Klempous J., Kuhn Cz., Kuś H.: Leczenie stulejki spiralną plastyką napletka u dzieci. Pamiętnik IV Zjazdu Nau­kowego Pol. Tow. Chir. Dziecięcych, Wrocław 1977 — w druku.
  5. Kossakowski J.: Chirurgia wieku dziecięcego. PZWL, Warszawa, 1953, 376.
  6. Kuś H.: Operacyjne leczenie stulejki. Barwny film naukowodydaktyczny, PZWL, 1976.
  7. Long W. W., Derrick F. C: Use of polyglycolic acid suture in circumcision, Southern Med., J. 1972, 65, 6, 761.
  8. Michałowski E.: Urologia operacyjna, PZWL, Warszawa, 1954, 367.
  9. Pietrek A.: Ocena odległych wyników operacyjnych stulejki metodą Welsha i Gasińskiego. Pol. Przeg. Chir., 1967, lOa, 1122.
  10. Wesołowski S.: Urologia, t. II, PZWL Warszawa, 1959.

adres autorów

Al. Akacjowa 3
53-134 Wrocław