Sprawozdanie z posiedzeń naukowych oddziału warszawskiego Polskiego Towarzystwa Urologicznego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1980/33/2.

Posiedzenie naukowe dn. 24.11.1979 w sali konferencyjnej Kliniki Ortopedycz­nej AM w Warszawie. Obecnych 52 osoby.

Przewodniczący Oddziału doc. J. W. Chojna zwrócił się z apelem, aby zgłaszać na posiedzenia naukowe referaty jednotematyczne i szkoleniowe, które byłyby pożyteczne dla młodszych kolegów. Przewodniczący odczytał list Redakcji „Uro­logii Polskiej", dotyczący przyczyn zaległości edytorskich czasopisma.

1) J. Szymanowski, W. Ejchman, D. Ułanowska: Nefrektomia radykalna w nowotworach złośliwych nerki. (Oddz. Urol. Szpitala Bielańskiego). Operowano 12 chorych w przeciągu 1978 r. W 8 przypadkach wykonano nefrektomią radykalną (z usunięciem układu chłonnego i nadnercza, połączoną w 2 przyp, z usunięciem czopów nowotworowych z żyły głównej dolnej). W 4 przyp, przed operacją dokonano embolizacji t. nerkowej spongostanem. Najdłuższy okres obserwacji wynosił 12 miesięcy. Z grupy 8 chorych, którym wykonano nefrektomię radykalną, żyje 7 osób, 1 chory zmarł w 3 dobie po operacji.

Dyskusja: prof. Wesołowski wyraził uznanie za propagowanie operacji radykal­nej w nowotworach nerek, dr Kossakowski podkreśla, że w wielu wypadkach wyniki są zaskakujące. Dalsza dyskusja: doc. Borowski, dr dr Buliński i Walczuk.

2) J. Szymanowski, C. Pazdyd, D. Ułanowska: Wstępne spostrzeżenia związane ze stosowaniem krioterapii w raku pęcherza moczowego (Oddz. Urol. Szpitala Bielańskiego).

W 1978 r. Stefjens opracował sondę do zamrażania guzów pęcherza moczowego poprzez jego nakłucie i jednoczesną cystoskopię. W oddziale zamrażano guzy pęcherza w 6 przyp. U 3 chorych były to guzy nieoperacyjne z obfitym krwio­moczem. U 2 chorych uzyskano zatrzymanie krwawienia na okres 1 i 3 miesięcy. Metoda ta jest stosowana od niedawna, ale wydaje się, że może być użyteczna w wypadkach, gdy nie można wykonać operacji radykalnej.

Dyskusja: lek. Antczak, doc. Chojna.

3) W. Ejchman, K. Lerch: Trudny diagnostycznie przypadek ropowicy okołonerkowej (Oddz. Urol. i Zakład Radiol. Szpitala Bielańskiego). Ropowica okołonerkowa była spowodowana kamieniem w dolnym odcinku moczowodu pr. Trudności diagnostyczne wynikały z obrazów radiologicznych (głównie arteriografii), które sugerowały guz nadnercza pr., naciekający górny biegun nerki.

4) A. Niklewski, S. Miernowski, J. Witkowski: Niezwykła postać nowotworu złośliwego nerki (Z Oddz. Urol. i Zakładu Radiol. Szpitala Bielańskiego Zakł. Diagn. Patomorfologicznej CMKP). Współczesne metody diagnostyczne pozwalają zazwyczaj bez trudności zróżnicować guz nerki z torbielą, żadna jednak nie jest niezawodna i dopiero zabieg operacyjny pozwala na potwierdzenie rozpoznania. Przypadek dotyczy 61 letniego mężczyzny, u którego badanie urograficzne wzbudziło podejrzenie sprawy rozrostowej. Podczas operacji stwierdzono guz naciekający cały miąższ nerki. Badanie histopatologiczne guza ujawniło jego bardzo złożoną budowę komórkową. W dyskusji nad 2 poprzednimi referatami udział wzięli: doc. Chojna, prof. Wesołowski.

5)Kasprzycka, C. Pazdyk: Przypadek ciała obcego w moczowodzie (Z Oddz. Urol. Szpitala Bielańskiego). Stwierdzono ciało obce w postaci druta stalowego długości 10 cm w moczowodzie pr. u 22 letniego mężczyzny, powodujące wodonercze. Drut został usunięty operacyjnie. Chory negował wprowadzenie ciała obcego przez cewkę moczową, do przewodu pokarmowego jak również zabiegi endoskopowe.

Posiedzenie naukowe dn. 31.III.1979 r. w sali wykładowej Kliniki Urologicznej w Warszawie. Obecnych 55 osób, przewodniczył doc. J. W. Chojna.

1) J. Byczkowski, K. Urbańska, Z. Wolski: Guz chromochłonny (na podstawie 2 własnych przypadków) (Z Oddz. Urol. Szp. w Zgierzu). Autorzy omówili pa­tofizjologię i objawy guza chromochłonnego, oraz przypomnieli metody jego roz­poznania. Przedstawiono sposób przygotowania chorego do operacji, oraz zasady postępowania anestezjologicznego w czasie operacji. Jeden z przypadków był roz­poznany sekcyjnie, a drugi leczono z powodzeniem operacyjnie.

Dyskusja: dr Czaplicki, dr Szymanowski, doc. Borowski.

2) Z. Jasiński, Z. Wolski, S. Banach: Operacje wytwórcze cewki moczowej w balanitis xeroticoobliterans. (Oddz. Urol. Szp. w Zgierzu). Na wstępie autorzy podkreślili, że bardzo rzadko pamięta się o tej chorobie. Ostatnio uważa się, że obrzezanie nie wywołuje tej choroby, tylko ją ujawnia, cukrzyca i stulejka są czynnikiem sprzyjającym. W wyniku zanikania żołędzi, która przybiera wygląd centkowany, cewka ulega zwężeniu. Leczenie zachowawcze kortykoidami jest nieskuteczne. W Zgierzu leczono 3 chorych operacyjnie sposobem żaluzjowym wg Michałowskiego z dobrym wynikiem.

Dyskusja: doc. Kazoń, dr Milewski, doc. Chojna.

3) Z. Wolski: Potworniak przestrzeni zaotrzewnowej u 3 letniego chłopca (Oddz. Urol. Szp. w Zgierzu). Guz ten miał charakter łagodny i był rozpoznany na podstawie badania fizykalnego i urografii. Wycięto guz w całości wraz ze ściśle zrośniętą z nią nerką. Chłopiec opuścił Oddział w stanie dobrym w 8 dobie po operacji. Po roku stwierdzono znacznie lepszy rozwój fizyczny i psychiczny dziecka.

Dyskusja: doc. Krzeski, dr Jasiński, doc. Kazoń.

4) W. Włodarczyk, S. Banach: Zator tętnicy nerkowej leczony zachowawczo (Oddz. Urol. Szp. w Zgierzu). Schorzenie to występuje rzadko. Przedstawiono etiopatogenezę, rozpoznanie, oraz leczenie i rokowanie. Autorzy podkreślają, iż w przypadkach nie nadających się do leczenia operacyjnego ze względu na duże ryzyko operacyjne, związane ze współistniejącymi schorzeniami dodatkowymi, słusznym jest postępowanie zachowawcze.

Dyskusja: dr Szymanowski, doc. Krzeski

Posiedzenie naukowe dnia 26.V.1979 r. w sali wykładowej Kliniki Urologicznej AM w Warszawie. Obecne 62 osoby, przewodniczył doc. J. Chojna.

Na wstępie dr Z. Janczewski podziękował Oddziałowi Warszawskiemu PTU za umożliwienie wystąpienia i stwierdził, że andrologia jest ściśle powiązana z urologią. Wszystkie referaty z Kliniki Urologicznej AM w Warszawie i z Działu Andrologii I Kl. Położnictwa i Chorób Kobiecych AM w Warszawie.

1) Z. Bablok, Z. Janczewski, M. Czaplicki, S. Frącki: Diagnostyka i leczenie niepłodności męskiej. Poradnia Andrologiczna ma zarejestrowanych ok. 9000 pacjentów. Podział tych pacjentów wg badania nasienia: azoospermia 16,4%, kryplospermia 5,5°/o, oligospermia 55%., asthenospermia 16,7%, teratospermia 6,4%. Pacjenci nie nadający się do leczenia byli eliminowani na podstawie punkcji jąder. Około 30% pacjentów przerwało leczenie. Poprawę osiągnięto u ok. 50% leczonych. Ciążę stwierdzono u małżonek ok. 8,5% leczonych pacjentów. Naj­lepsze wyniki osiągnięto w oligospermii i astenospermii.

2) Z. Janczewski, L. Bablok, M. Czaplicki: Znaczenie biopsji diagnostycznej jądra w leczeniu niepłodności męskiej. Metoda ta jest stosowana w Polsce od około 20 lat. Obecnie badanie to jest wykonywane często, jako najbardziej precyzyjna metoda w ustaleniu rozpoznania i rokowania. Wykonano ok. 2,5 tysiąca biopsji. Operacja żylaków powrózka nasiennego zwiększa żywotność plemników. Biopsja rozstrzyga, czy chorego operować, czy leczyć zachowawczo. Preparat ma wielkość połowy ziarnka ryżu i jest utrwalany w płynie Bouina.

3) M. Czaplicki, Z. Janczewski, L. Bablok: Wyniki leczenia operacyjnego niedrożności dróg wyprowadzających nasienie. W Klinice Urologicznej w Warszawie w latach 1977—78 leczono operacyjnie z powodu niepłodności 150 chorych, u których biopsja jądra wykazała zachowaną czynność plemnikotwórczą. Przedstawiono obserwacje śródoperacyjne i uzyskane wyniki u 115 pacjentów operowanych, u których ukończono roczny okres obserwacji po zabiegu operacyjnym. Podczas operacji zespolenia nasieniowodu z najądrzem met. Hagnera stwierdzono wady wrodzone najądrzy w 20,8%., zmiany bliznowate kanalików głowy najądrza w 26,1%, obecność plemników w najądrzach w 53,1% przyp. Pomyślne wyniki leczenia operacyjnego w 33%.. Najlepsze wyniki (41) uzyskano w grupie 61 pacjentów, u których śródoperacyjnie stwierdzono zaleganie nasienia w kanalikach głowy najądrza.

4) M. Czaplicki, L. Bablok, Z. Janczewski: Wyniki leczenia operacyjnego żylaków powrózka nasiennego. Wpływ usunięcia żylaków na stan nasienia. W latach 1970—77 wykonano 150 operacji żylaków powrózka nasiennego u pacjentów u których badanie nasienia wykazało różnego stopnia obniżenie płodności. Badanie histologiczne wycinków z jądra wykazało w 89 przypadkach (59,4%) prawidłowy obraz jądra, w 35 przypadkach (17,3%) zmiany zwyrodnieniowe kanalików krętych. Stan nasienia po leczeniu operacyjnym u 120 pacjentów (8O°/o) uległ po­prawie, u 10 pacjentów (12,7%) nie stwierdzono zmian, u 1 pacjenta (0,7%) na­stąpiło pogorszenie, a 10 pacjentów (6,6%) nie zgłosiło się na badanie kontrolne. Ogółem uzyskano 56 ciąż (37,3%) u małżonek operowanych pacjentów. Przedsta­wiono wyniki leczenia operacyjnego 19 pacjentów z żylakami powrózka nasien­nego i azoospermią. Po operacji uzyskano poprawę stanu nasienia w postaci po­jawienia się plemników w 8 przypadkach (42,1%). Wykazano znaczenie biopsji jądra po stronie, w której nie ma żylaków powrózka, wykonanej przed plano­waną operacją, ponieważ w posiadanym materiale nie stwierdzono badaniem histopatologicznym, aby obraz jądra bez żylaków powrózka był gorszy od strony operowanej.

W dyskusji na temat wszystkich 4 referatów zabrali głos: dr Szymanowski, prof. Zieliński, doc. Daszkiewicz, doc. Musierowicz, doc. Borkowski, prof. Weso­łowski.

5) J. W. Chojna: Wstępne badania immunopatologiczne w stwardnieniu pla­stycznym prącia. Ilość pacjentów z tych schorzeniem wzrasta. W literaturze do 1927 r. zebrano ok. 300 przypadków, do 1977 r. referent zebrał ponad 2000. Większość uczonych uważa, że jest to kolagenoza. Patogeneza jest nieznana. Zba­dano grupę 11 pacjentów na obecność przeciwciał przeciwjądrowych (w Pracowni immunopatologii Kliniki Dermatologicznej w Warszawie). Tylko w 2 przypadkach próba była dodatnia. Wniosek z tego nie przesądza, czy przeciwciała mają jakie­kolwiek znaczenie w patogenezie choroby. Konieczne są dalsze badania.

Na zakończenie doc. T. Krzeski przedstawił zdjęcia radiologiczne trudnego przypadku klinicznego.

Sekretarz Oddziału Warszawskiego

Jan Antczak