PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Mięśniak gładkokomórkowy torbielowaty nerki
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1980/33/2.

autorzy

Eleonora Kul, Gabriel Wieczorek
I Klinika Chirurgii Ogólnej AM w Gdańsku
Kierownik: prof. dr hab. J. Dybicki
Zakład Patomorfologii AM w Gdańsku
Kierownik: prof. dr hab. E. Boj

Mięśniak gładkokomórkowy nerki (MGN) jest nowotworem łagod­nym, rzadko spotykanym w tym narządzie (1, 3—9). Po raz pierwszy został opisany w 1890 r. przez Schlutera, a do 1947 r. przedstawiono dalszych chorych z takimi zmianami w nerce (9).

Torbielowata postać MGN występuje sporadycznie. Do 1978 r. w piśmiennictwie zagranicznym opisano nieliczne przypadki tego guza, natomiast w polskim nie spotkaliśmy ani jednego.

Opis przypadku

Chora D. Ch. lat 50 (nr. hist. chor. 11733) przyjęta do I Kliniki Chirurgii Ogólnej AM w Gdańsku w dniu 5.09.1977 r. z powodu przypadkowo wykrytego guza jamy brzusznej. Nie zgłaszała dotąd żadnych dolegliwości, poza utratą 14 kg ciężaru ciała w ciągu ostatniego roku. Po lewej stronie jamy brzusznej wy­czuwalny był guzowaty owalny twór, którego granice sięgały: od lewego łuku żebrowego do wysokości pępka i od linii przymostkowej do środkowo-obojczy-kowej lewej. Guz był przesuwalny względem otaczających tkanek i powłok jamy brzusznej, twardy, o gładkiej powierzchni, niebolesny. Z odchyleń od normy badania pracowniane wykazały we krwi: krwinki białe 12 000/mm3, OB — 15/22; w moczu: białko. 0,2%o, cukier 0 25% oraz obfity śluz. Aortografia brzuszna: prawa nerka niezmieniona. Lewy pień tętnicy nerkowej uniesiony ku górze od­chodził od aorty na wysokości L2, a jej rozgałęzienia ułożone były łukowato. Nie stwierdzono patologicznego unaczynienia. W fazie nefrograficznej zaznaczył się jedynie górny biegun nerki i zarys dolnego. Rodzaj zmian mógł odpowiadać wodonerczu (Instytut Radiologii i Radioterapii; Dyrektor: prof. dr hab. M. Bie-lecki).

Zabieg operacyjny: w znieczuleniu ogólnym w ułożeniu na prawym boku z cięcia Israel-Bergmana dotarto do guzowato rozdętej nerki lewej. Była ona zrośnięta z zapalnie zmienioną i zgrubiałą otrzewną ścienną. Nerkę usunięto w sposób typowy. Przebieg pooperacyjny bez powikłań, rana zagoiła się doraźnie. Chora opuściła klinikę w 8 dni po zabiegu.

Badanie anatomopatologiczne: lewa nerka wielkości 8,5X6X4 cm, w dolnym biegunie nerki leżała grubościenna (6—15 mm) torbiel nie mająca łączności z układem kielichowo-miedniczkowym. W jej dolnym biegunie znajdował się sprę­żysty policykliczny guz o średnicy 5 cm, na przekroju wielokomorowy; grubość przegród 1—3 mm. W obu jamistych tworach zawarty był bursztynowy wodnisty płyn. Tkanka nerki zachowana w górnym biegunie w postaci wąskiego rąbka ponad ścianą większej torbieli.

Badanie histopatologiczne: ściana zewnętrzna torbieli i przegrody torbieli we­wnętrznych zbudowane były z biegnących w różnych kierunkach pasm gęsto ułożonych wydłużonych komórek o owalnych jądrach, oraz z pól komórkowych o luźniejszym utkaniu zawierających komórki gwiaździste lub dwubiegunowe wśród delikatnego jednorodnego podłoża. Barwienie wybiórcze (trójchrom Mas-sona) wykazało mięśniowe pochodzenie komórek wrzecionowatych. Wnętrza wszy­stkich torbieli wyścielał nabłonek, którego komórki leżały jedno- lub kilkurzę-dowo. Były one płaskie lub bułeczkowate i maczugowate o dużym pęcherzyko­wym jądrze i wyraźnym jąderku. Wśród gęstszego utkania przegród leżały ze­społy drobnych torbielek wysłanych maczugowatymi lub kostkowymi komórka­mi nabłonka oraz lite ogniska takich samych komórek. Nerka w otoczeniu torbieli zwłókniała, kłębki zeszkliwiałe.

piśmiennictwo

  1. Anderson W. A. D.: Patologia. PZWL, 1966.
  2. Arey L. B.: Developmental anatomy. A textbook and laboratory manuał of embriology. W. B. Sanders Company. Philadelphia and London, 1965.
  3. Clinton — Thomas C. L.: A giant leiomyoma of the kidney. Brit. J. Surg., 1956, 43, 497.
  4. Counseller V. S., Menville J. C: Leiomyoma associated with benign cystis in a kidney with duplicate pelves. J. Urol., 1936, 35, 253.
  5. Levitt M. H., wsp.: Glomerulopathy in medullary sponge kidneys: case presentation and review of the literaturę. J. Urol., 1974, 112, 710.
  6. Litzky S. M., wsp.: Leiomyoma of the renal pelvis. .T. Urol., 1971, 105, 171.
  7. McCune W. R., wsp.: Leiomyoma of the kidney in a newborn infant. J. Urol., 1964, 91, 646.
  8. Reeder F., Morse T. S.: Renal leiomyoma in a newborn infant. Amer. J. Surg., 1962, 104, 788.
  9. Zuckerman I. Ch., wsp.: Leiomyoma of the kidney. Ann. Surg., 1947, 126, 220.

adres autorów

ul. Żuławska 2c/9
80-062 Gdańsk