Podręcznik obejmuje 998 stron. Współautorami jest grupa 81 lekarzy, w tym 59 urologów, przeważnie z tytułami profesorów lub docentów, niemal wyłącznie ze Stanów Zjednoczonych A.P. Pozostałymi współautorami (22) są interniści, radiolodzy, chirurdzy zajmujący się chirurgią dziecięcą, plastyką, chirurgią naczyniową, lub specjaliści z dziedziny fizjologii, biofizyki, epidemiologii, psychiatrii i in. Wszyscy ci współautorzy, których znam z piśmiennictwa, są wybitnymi specjalistami w dziedzinie, którą opracowali w formie odpowiedniego rozdziału. Są to lekarze o dużej wiedzy teoretyczriej, a także o dużym doświadczeniu praktycznym.
Napisali oni 68 rozdziałów skompletowanych w dwanaście części:
I Układ moczowo-płciowy str. 3— 90
II Ocena pacjenta urologicznego str. 93—169
III Ogólne aspekty chorób urologicznych str. 173—257
IV Nieprawidłowości rozwojowe dróg moczowych str. 261—409
V Kamica moczowa. str. 413—430
VI Zakażenia i stany zapalne str. 433—534
VII Prawidłowa czynność i choroby nadnerczy str. 537—557
VIII Urazy narządów moczowych i płciowych str. 561—579
IX Neurogenne zaburzenia czynności dróg moczowych str. 581—603
X Nowotwory str. 607—792
XI Choroby miąższu nerkowego str. 795—849
XII Chirurgia urologiczna str. 853—951
Z tytułów poszczególnych części podręcznika nie zawsze jasno wynika jego treść — dlatego warto wspomnieć, że w części I zatytułowanej: Układ moczowo--płciowy — została omówiona embriologia, anatomia i fizjologia narządów układu moczowo-płciowego.
W części II zatytułowanej: Ocena pacjenta urologicznego — omówione zostały zasady badania i interpretacji badań laboratoryjnych, radiologicznych, radioizotopowych, urodynamicznych i ultrasonograficznych.
W części III: poświęconej ogólnym aspektom chorób urologicznych, w poszczególnych rozdziałach opisano mechanizmy patologii urologicznej związane z zastojem moczu, z zakażeniem, z tworzeniem kamieni, z powstawaniem nowotworów, z powstawaniem wad rozwojowych, z chorobami naczyń nerkowych, z niewydolnością nerek i z zaburzeniami neurogennymi, których analizowanie jest bardzo pomocne w wyborze postępowania leczniczego. W tej części zostały również omówione genetyczne podstawy chorób urologicznych i psychologiczne nieprawidłowości u chorych urologicznych. Część ta zawiera rzadko spotykany w podręcznikach urologii rozdział o bezpłodności u mężczyzn.
Przy omawianiu nieprawidłowości rozwojowych dróg moczowych (część IV) poszczególne rozdziały poświęcono zmianom urodynamicznym w górnych drogach moczowych, związanym z zastojem moczu, zmianom czynnościowym i metabolicznym w wodonerczu, w zwężeniu połączenia miedniczkowo-moczowodowego, nieprawidłowościom rozwojowym moczowodu, wstecznemu odpływowi pęcherzowo--moczowodowemu, wadom nerek i zwyrodnieniom torbielowatym, przeszkodzie w odpływie moczu w obrębie dolnych dróg moczowych u dzieci, nieprawidłowościom pęcherza i cewki (wynicowanie pęcherza i wierzchniactwo), zespołowi Prune —Belly, nieprawidłowościom w rozwoju narządów płciowych, przepuklinom rdzeniowym i wrodzonym wadom jądra.
Część VI, poświęcona zakażeniom i stanom zapalnym zawiera rozdziały poświęcone zakażeniom niespecyficznym, gruźlicy i chorobom przenoszonym na drodze płciowej, chorobom pasożytniczym i niezwykle cenny rozdział o wstrząsie septycznym.
W bardzo nowoczesny sposób zostały omówione choroby nowotworowe i ich leczenie (część X). Poszczególne rozdziały zawierają opis diagnostyki, klasyfikacji, zasad leczenia operacyjnego z uwzględnieniem usuwania węzłów chłonnych oraz chemioterapii i radioterapii.
W krótkiej części poświęconej chorobom miąższu nerkowego (część XI) dokładnie omówiono układ renina — angiotenzyna — aldosteron w nadciśnieniu tętniczym pochodzenia nerkowego i nadnerczowego.
W części poświęconej chirurgii urologicznej (część XII) omówiono chirurgiczne i przezcewkowe leczenie chorób stercza pozostałości przewodów Mullera, sposoby ponadpęcherzowego odprowadzania moczu, chirurgię naczyń nerkowych, przeszczepianie nerek, leczenie zwężeń cewki, chirurgię obojnaczych narządów płciowych, leczenie priapizmu, chirurgię męskich narządów płciowych i ogólne zasady postępowania w operacjach urologicznych i w operacjach plastycznych w urologii przeprowadzanych z użyciem przeszczepów i płatów.
Zagadnienia omawiane w tych częściach obejmują całość urologii potrzebnej w praktyce. Każda z części zawiera 1—12 rozdziałów napisanych przez poszczególnych autorów, częściej indywidualnie, ale czasem wspólnie z jednym lub nawet dwoma innymi współautorami będącymi specjalistami w danej dziedzinie.
Większość autorów pisała po jednym rozdziale podręcznika. Autorem, lub współautorem natomiast czterech rozdziałów był tylko J. F. Stecker Jr., trzech — Ch. J. Devine Jr., dwóch — P. G. Skinner i L. F. Greene.
Poszczególne rozdziały zajmują kilka — do dwudziestukilku stron. Przeciętnie na jeden rozdział wypada 14 stron. Każdy z rozdziałów ma charakter wykładu lub pracy poglądowej napisanej w sposób dostępny i bardzo zrozumiały dla urologa praktyka. Poszczególne rozdziały zawierają praktycznie ważne informacje konieczne dla uzasadnienia podejmowanych w praktyce decyzji.
W poszczególnych rozdziałach, za wyjątkiem rozdziału poświęconego chirurgii urologicznej, zawarte są informacje nie tyle o samej technice operacyjnej ile o zasadach leczenia operacyjnego.
Każdy z rozdziałów jest ilustracją poglądów autora na omawiany temat i jest napisany w sposób przekonywujący, jasny, bez wikłania w wątpliwości jakby z chęcią przekonania czytelnika o słuszności przedstawionego poglądu. Jest to uzasadnione jeżeli się uwzględni, że każdy z rozdziałów pisany jest przez specjalistów najwyższej klasy w omawianym zagadnieniu.
Poszczególne rozdziały zawierają zwykle rys historyczny, aktualny stan wiedzy w omawianym temacie i zasady leczenia — napisane w sposób bardzo syntetyczny. Dzięki temu, że każdy z rozdziałów jest napisany przez inną osobę posiadającą gruntowną wiedzę w omawianym temacie, podręcznik nie ma cech nużącej monotonii. Podręcznik nie ma też słabych rozdziałów. Każdy wyczerpuje dogłębnie omawiany problem. Każdy z autorów ma wyrobiony pogląd na opisywane zagadnienie, oparty na własnym doświadczeniu i na analizie liczbowej odpowiednio sklasyfikowanego materiału.
Podane w podręczniku informacje są poparte jasnymi zestawieniami tabelarycznymi, wykresami, schematami i zdjęciami. Kilka odwrotnie zamieszczonych odbitek zdjęć nie jest w stanie zmniejszyć ogólnie bardzo wysokiej wartości tych ilustracji.
Na końcu każdego rozdziału podany jest wykaz kilku, do ponad dwustu pozycji piśmiennictwa opublikowanego niemal wyłącznie w języku angielskim.
Reasumując pragnę podkreślić, że „Urology in Practice" Ch. J. Devine Jr. i J. F. Stecker Jr. wydany w 1978 r. przez LITTLE, BROWN and COMPANY w BOSTON (USA) jest. podręcznikiem o bardzo wysokiej wartości, przedstawiającym aktualny stan praktycznie ważnej wiedzy urologicznej. Zasługuje on na to, aby go polecić wszystkim klinikom i oddziałom urologicznym do podręcznych bibliotek.