Zjazd ten, zorganizowany przez Klinikę Urologiczną Uniwersytetu w Debreczy-nie, kierownik — prof. Józef Pinter, zgromadził, prócz ok. 200 urologów węgierskich, także kilkudziesięciu urologów z innych krajów, a mianowicie: z Bułgarii, Grecji, Holandii, Iraku, Jugosławii, NRD, Polski, RFN, Rumunii, Szwajcarii i Związku Radzieckiego. Zupełnie przypadkowo reprezentowałem polską urologię sam jeden.
Dnia ll.X. czyli pierwszego dnia obrad omawiano pierwszy temat główny pt. ,,Doraźne zaopatrzenie obrażeń narządu moczowego. Obrady toczyły się jednocześnie na dwóch salach. Językami obrad były: niemiecki, angielski, rosyjski i węgierski, a tłumaczenia były bezpośrednie. Referenci przedstawili dorobek wielu znanych ośrodków.
Z nowości diagnostycznych stosuje się w urazach nerek badania za pomocą gamma kamery i ultrasonografię. Badania te wysunęły się na czoło badań wielu narządów, wypierając na plan drugi badania naczyniowe. Trzeba jednak mocno podkreślić, że w urazach nerek, jak dotychczas tradycyjna arteriografia jest badaniem podstawowym. Tylko w tych szpitalach, które nie mają możliwości wykonania badania naczyniowego — ocenę urazu nerki opieramy na badaniu klinicznym i urografii. W leczeniu urazów nerek obowiązuje rozsądny konserwatyzm. Zaopatrzenie rozerwanej (rozkawałkowanej) nerki stanowi nadal trudny problem techniczny. W ostatnich dwóch dziesięcioleciach wprowadzono do użycia — w celu zespolenia nerki — kleje chirurgiczne. We Francji jest w użyciu klej tkankowy, sporządzany doraźnie wg specjalnej receptury, będący mieszaniną formaliny, żelatyny i rezorcyny. W Austrii udało się sporządzić klej fibrynowy. W wielu krajach świata używa się klejów cyanoakrylowych w RFN — Histoakryl-blau firmy Braun-Melsungen Polski klej chirurgiczny „Chirurcoll'' Polfa (ester n-buty-lowy kwasu 2 cyanoakrylowego) od dwóch lat nie jest wytwarzany. Kazoń przedstawił wyniki zastosowania polskiego kleju „Chirurcoll" w urazach nerek, w tym prawie 3 letnią obserwację chorego, któremu uratowano życie przez sklejenie rozkawałkowanej jedynej nerki polskim „Chirurcollem".
W urazach skojarzonych, w obrażeniach wielonarządowych, przyjmuje się następujące zasady postępowania: w jednoczesnych urazach centralnego układu nerwowego i nerki — w pierwszej kolejności zaopatruje się uszkodzony mózg, podobnie, w urazach klatki piersiowej i nerki — najpierw zaopatruje się obrażenie w obrębie klatki piersiowej. Uraz narządów wewnątrzotrzewnowych i układu moczowego należy zaopatrzyć jednoczasowo Przezotrzewnowo. Uszkodzenie narządu ruchu i narządu moczowego powinno być, jeśli można zaopatrzone w czasie jednego zabiegu. Wyjątek od tych reguł stanowić mogą wyłącznie krwotoki zagrażające życiu i rozkawałkowanej nerki, a szczególnie uszkodzonej, lub oderwanej szypuły naczyniowej nerki. Cięższe urazy nerek lepiej jest zaopatrzyć Przezotrzewnowo, ze względu na przejrzysty obraz dużych naczyń.
Chory z obrażeniami wielonarządowymi powinien leżeć w takim oddziale, w którym będzie miał zapewnioną najlepszą pomoc w zakresie obrażeń najważniejszych dla życia.
W drugim dniu obrad 12.X. — omawiano wyniki leczenia operacyjnego przerostu gruczołu krokowego.
Z przedstawionych referatów wynikało jasno, że w wielu ośrodkach operuje się „tradycyjnie" krwawo, tj. przez otwarcie pęcherza, lub torebki gruczolaka, natomiast w wielu nie tylko wysoko rozwiniętych krajach świata, ale i krajach naszego obozu wykonuje się przezcewkową elektroresekcję gruczolaka, w niektórych ośrodkach doszczętną. U nas w Polsce jedynym takim ośrodkiem, w którym przerost gruczołu krokowego leczy się wyłącznie przez elektroresekcję przezcewkową jest Odział Szkodnego w Katowicach. Z wypowiedzi referentów jasno wynikało, że nawet w ośrodkach, w których elektroresekcja jest wykonywana od lat jest ona zabiegiem dominującym, a nie wyłącznym. Nadał najpoważniejszym powikłaniem po prostatektomii jest krwotok z loży po wyłuszczonym gruczolaku. Stosuje się następujące sposoby zatrzymania tego krwawienia: tamponada loży za pomocą gazików, ucisk loży za pomocą cewnika z balonem, elektrokoagu-lację krwawiących naczyń, zaopatrzenie krwawiących naczyń przez podkłucia szwami wchłaniającymi się (katgut, dexon), przez okłucie loży czasowym silkowym szwem hemostatycznym, usuwanym po 2—3 dobach. Ten ostatni sposób jest mało praco- i czasochłonny dla pielęgniarek, w porównaniu ze stosowaniem przepływu i płukania cewników za pomocą strzykawki.
Niektóre doniesienia były poświęcone przedstawieniu wyników prostatektomii u chorych powyżej 80 lat. Bardzo pomocnym jest wówczas znieczulenie nadopo-nowe, lub rdzeniowe, oraz wczesne uruchamianie chorych.
Podkreślono niekorzystny wpływ na zakażenie pooperacyjne i gojenie się rany — cewnika „na stałe" w okresie przedoperacyjnym. Nierzadko chorzy miesiącami czekają na miejsce na operację, mając cewnik. Im dłużej pozostaje cewnik, tym na ogół dłużej trwa walka z zakażeniem po operacji.
Leczenie kryochirurgią jest na razie luksusem, ze względu na koszt aparatury i niewiele ośrodków dysponuje tymi możliwościami. Trzeba to przypomnieć, że u nas w kraju nie stosujemy kryochirurgii w urologii, natomiast na Węgrzech tę metodę leczenia stosują w kilku klinikach.
Dobrze rozbudowany i z dużymi tradycjami przemysł farmaceutyczny węgierski produkuje preparaty gestagenowe dla chorych z przerostem gruczołu krokowego np. hydroxyprogesteron. Na Węgrzech istnieją tradycyjne zakłady farmaceutyczne o dawnych nazwach jak np.: Gedeon Richter, Chinoin i in.
Na zakończenie drugiego dnia obrad odbyła się Konferencja Okrągłego Stołu, w której podsumowane zostały wyniki, przedstawione w wielu tradycyjnych referatach. W wytycznych dotyczących diagnostyki przedoperacyjnej postulowano oznaczenie szybkości przepływu moczu przez cewkę za pomocą uroflowmetrii, a oznaczanie ilości zalegającego moczu w pęcherzu — za pomocą badań radioizotopowych. Przedstawiono granice ryzyka operacyjnego (granice mózgowe, sercowe).
O wyborze metody operacji powinny decydować: 1) doświadczenie operatora, 2) warunki anatomiczne ogólne chorego — wiek i otyłość, 3) warunki miejscowe, czyli wielkość i położenie gruczolaka.
Znieczulenie po prostatektomii. Poświęcono temu zagadnieniu sporo uwagi. Duży nacisk położono na znieczulenie nadoponowe. Wydaje się, że Węgrzy nie odczuwają takiego braku igieł do znieczulenia, jak my. Dla przypomnienia warto dodać, że nieodpowiednie, czyli zbyt grube igły powodują przykre bóle głowy u chorych po wykonaniu znieczulenia takimi igłami.
W Klinice Urologicznej w Budapeszcie wykonano ostatnio następujące operacje przerostu stercza, a mianowicie: 90 prostatektomii, 85 doszczętnych elektroresekcji i tylko 50 paliatywnych elektroresekcji.
Trzeci dzień obrad — 13.X. — poświęcony był omawianiu tematów wolnych i wyświetlaniu filmów naukowych.
W tematycznie ułożonych grupach referatów omawiano następujące zagadnienia: nowoczesną diagnostykę raka stercza, pozaustrojową naprawę nerki, operacje nerki w hypotermii, oraz możliwości operacji w niewydolności nerek.
Z nowości w diagnostyce raka stercza wymienić należy badania radioizotopowe i immunologiczne. Były też doniesienia na temat leczenia raka stercza za pomocą estracytu.
Przedstawiono 5 filmów naukowych. Dotyczyły one zewnątrz- i wewnątrzustrojowej („na ławie" i „in situ") operacji nowotworu nerki, operacji spodziectwa z zastosowaniem kleju tkankowego i prostatektomii.
Erdmann z Rostoku przedstawił film o pozaustrojowej operacji raka jedynej nerki. Był on zdania, że kamica koralowata nie jest wskazaniem do pozaustrojowej naprawy nerki. Idealnym wskazaniem do operacji „na ławie" jest rak jedynej nerki.
Ten Cate i Harry W. z Amsterdamu przedstawili organizację postępowania z chorymi, którzy mają przetoki moczowe. W krajach Europy Zachodniej i Ameryki
Północnej zorganizowano Towarzystwo Chorych z Przetokami Moczowymi. Chodzi tu m.in. o instruktaż, zaopatrzenie w sprzęt, publikacje, spotkania i in.
Zjazd w Debreczynie urozmaicony był wieloma imprezami towarzyszącymi, m.in Wycieczką do słynnej miejscowości Tokaj, oraz do Hortobagy w sercu Puszty.