PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Sprawozdanie z posiedzeń naukowych Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Urologicznego
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1980/33/4.

autorzy

Jan Antczak

Posiedzenie naukowe odbyte dnia 29 września 1979 r. w sali wykładowej Kliniki Urologicznej AM w Warszawie. Obecnych 44 członków. Przewodniczył doc. Jan Wl. Chojna. Program posiedzenia przygotował Oddział Urologiczny Szpitala Wol­skiego w Warszawie.

1. Doc. M. Kazoń, W. Bociański: Samoistne pęknięcie moczowodu w przebiegu kolki nerkowej.

76-letnia pacjentka przyjęta z objawami lewostronnej kolki nerkowej. Po kil­kudniowej obserwacji wystąpiły objawy otrzewnowe. Urografia wykazała wycie­kanie kontrastu poza drogi moczowe. Wykonano przetokę nerkową i drenaż lewej okolicy lędźwiowej. Podczas operacji nie znaleziono otworu w drogach moczowych. Pacjentka wypisana do domu w stanie ddbrym i bez nefrostomii.

Dyskusja: dr Witeska uważa, że mógł pęknąć załamek kielicha Zarembina wspomina o przypadku podobnym wyleczonym zachowawczo; doc. Borkowski, Ka­zoń, Chojna.

2. Dr J. S. Kossakowski, M. Chodkowski: Rak i kamica jednej nerki.

Kamica z rakiem nerki występuje rzadko. Przed 14 laty wycięto chorej prawą nerkę z powodu roponercza. Obecnie bóle w okolicy lędźwiowej lewej i bezmocz. Urograficznie stwierdzono poszerzenie lewej miedniczki nerkowej. Operacyjnie usu­nięto kamień z lewego moczowodu. Nerka była nacieczona, znaleziono w niej guz wielkości kasztana, z którego pobrano wycinek. Wynik badania ca clarocellulare. Po kilku latach arteriografia wykazała liczne guzy w obrębie lewej nerki. Ze względu na liczne ogniska nowotworowe zrezygnowano z częściowej rezekcji nerki.

3. P. Rysiński, A. Miecznikowski: Dwa przypadki pourazowego zwężenia cewki moczowej leczone operacyjnie.

15-letni chłopiec wielokrotnie operowany od 3 r.ż. z powodu pourazowego zwę­żenia cewki moczowej. Na urografii obustronne wodonercze, na ureterografii zwę­żenie w obrębie cewki tylnej dług. 2—3 cm. Operował doc. Tarakanow, współpra­cownik prof. Rusakowa z Rostowa. Operacja polegała na wycięciu bliznowatego zwężenia i zespoleniu koniec do końca cewki. W pęcherzu pozostawiono 2 drenową cystostomię, przez którą przepłukiwano pęcherz roztworem Sefrilu przez 6 dni. Cewnik wyjęto po 6 dniach od operacji, przetokę pęcherzową zlikwidowano po 9 dniach. Pacjent oddawał mocz bez trudności, otwór w pęcherzu zagoił się szyb­ko. Kilkakrotne kontrole drożności cewki nie wykazały tendencji do zwężenia, mocz oddaje normalnie.

Drugiego pacjenta, 40-letniego, który był operowany kilkakrotnie z powodu po­urazowego zwężenia cewki moczowej ze złym wynikiem operowano w sposób jak doc. Tarakonow i postępowanie pooperacyjne było podobne. W przebiegu poopera­cyjnym pojawiła się przetoka cewkowa, która szybko wygoiła się na cewniku. Obecnie mocz oddaje bez trudności i kontrole drożności wypadają pozytywnie.

Dyskusja: doc. Borowski i Kazoń, dr Witeska.

4. J. Antczak, A. Miecznikowski: 2 przypadki operacji Brickera.

Jeden przyp, dotyczył chorego z rakiem pęcherza moczowego, leczonego nad­mierną dawką promieni rentgenowskich. Operacja była trudna ze względu na duże zmiany popromienne w jamie otrzewnowej. Pacjent zmarł w kilkanaście dni od operacji z powodu ropni w jamie otrzewnowej i rozejścia się zespolenia jelitowego. Wszczepione moczowody do wyizolowanej pętli jelita cienkiego dobrze się wgoiły.

Druga pacjentka 24 1., po licznych operacjach z powodu wynicowania pęcherza moczowego. Wykonano operację Brickera. Przebieg pooperacyjny bez powikłań.

Pacjentka oczekuje na operację ginekologiczną, polegającą na odtworzeniu poch­wy, która jest niedorozwinięta.

Dyskusja' dr Szymanowski, doc. Chojna.

5. J. Antczak, M. Chodkowski: Przypadek przetoki pęcherzowo-pochwowej po­porodowej, leczony operacyjnie.

Murzynka z Namibii, przyjęta z rozległą przetoką po porodzie, odbytym w Afryce bez pomocy fachowej. Operacja polegała na przeszczepieniu ujść moczowodo­wych do pęcherza, ponieważ leżały one zbyt blisko brzegów przetoki. Następnie zeszyto osobno otwór w pęcherzu i w pochwie. Kilka tygodni po tej operacji wy­konano udrożnienie szyjki macicy, która była niedrożna. Kontrolna urografia pra­widłowa. Po operacji ginekologicznej zaczęli miesiączkować.

Posiedzenie naukowe dnia 27 października 1979 r. w sali wykładowej Kliniki Ortopedycznej AM w Warszawie. Obecnych 60 osób. Przewodniczył doc. Jan Wl. Chojna. Program przygotowała Klinika Urologiczna CMKP w Warszawie (poza pkt 1).

1. Doc. E. Daszkiewicz: Naczyniak krwionośny pęcherza moczowego u dziecka.

Przyjęto do leczenia 8-letniego chłopca z krwiomoczem. Badania radiologiczne nie ustaliły przyczyny krwiomoczu. Na skórze ud i brzucha liczne brunatne pla­my. Badaniem cystoskopowym stwierdzono w szczycie pęcherza brunatny twór. Wycięto go w zdrowych tkankach. Histopatologicznie naczyniak krwionośny. W 1978 r. czul się dobrze, bez krwiomoczu. W diagnostyce najważniejsza jest cysto­skopia bez nadmiernego wypełnienia pęcherza. Nie pobierać wycinków, aby nie spowodować krwotoku.

Dyskusja: doc, doc. Krzeski, Borkowski, dr Kossakowski, Szymanowski; prof. Szkodny uważa, że w wieloogniskowych naczyniakach powinno używać się wrzą­tek, doc. Borkowski zauważa, że embolizacja może mieć przyszłość w leczeniu na-czyniaków.

2. A. Witeska, W. Klimowicz: Odpływy moczowodowo-moczowodowe jako przyczyna bólów brzucha.

Ureter bifidus może być przyczyną nawrotowych zakażeń dróg moczowych i bólów brzucha. Podwyższenie ciśnienia w jednej z miedniczek może spowodować noh wahadłowv moczu i przepłvwanie jego z jednej miedniczki do drugiej. Na ureteropielografii można uwidocznić ów przepływ. Im niżej położone jest rozdwo­jenie, tym częściej występuje odpływ moczowodowo-moczowodowy. Leczenie może być zachowawcze i operacyjne. Pod wpływem leków moczopędnych nasilają się bóle brzucha. Leczenie operacyjne polega na zespoleniu miedniczkowo-miednicz-kowym, lub miedniczkowo-moczowodowym. Jeśli wystąpi zniszczenie części nerki, wykonuje się rezekcję nerki.

Dyskusja: doc, doc. Wigura, Krzeski, Chojna, dr Szymanowski, Kasztelan, prof. Szkodny.

3. M. Zachwiej: Zastawki cewki przedniej u chłopców.

Doniesienia na ten temat pojawiły się dopiero w latach 60. Leczono dwóch chłopców. Pierwszy 4-letni, z infekcja dróg moczowych. Urografia bez zmian. Cy­stografia mikcyjna wykazała przeszkodę, w cewce przedniej. Cewki wchodziły bez trudu. Wycięto zastawkę z dobrym skutkiem.

Drugi przypadek: 1,4-letni chłopczyk z częstomoczem. Urografia bez zmian. Cy­stografia mikcyjna wykazała przeszkodę w cewce przedniej. Wycięto zwężenie i zespolono cewkę koniec do końca. Po 6 miesiącach wykonano przeszczepienie moczowodów do pęcherza z powodu odpływów pęcherzowo-moczowodowych.

Dyskusja: prof. Szkodny uważa, że w przypadku zastawek nie należy koagulo­wać, ale elektrorezekować; doc. Chojna, Musierowicz, Krzeski.

4. A. Borówka: Ektopia pojedynczego moczowodu.

Ektopia moczowodu często łączy się z moczowodem podwójnym. Operowano 3 dzieci, którym przeszczepiono moczowody, wynik był dobry. Leczenie pojedynczego moczowodu ektopicznego winno być operacyjne. Jeśli nerka jest zniszczona, należy ją wyciąć wraz z moczowodem, aby nie pozostał kikut. Ektopii moczowodu często towarzyszą zmiany dysplastyczne nerki lub inne wady wrodzone. Dyskusja: dr Jeromin i Kasztelan.

5. A. Borówka: Olbrzymi uchyłek pęcherza moczowego u półrocznego dziecka.

Uchyłki występują najczęściej w okolicy ujść moczowodowych. Objawy są niecharakterystyczne, nieraz dwu porcjowe oddawanie moczu. Wykonuje się cystogra­fię w kilku rzutach. Leczenie operacyjne polegało na wycięciu uchyłka zewnątrz-pęcherzowo i przeszczepieniu moczowodu, który uchodził do uchyłka. Kontrolna Cystografia prawidłowa.

Dyskusja: doc. Musierowicz.

6. W. Kalbarczyk: Ureter retrocavalis — pokaz przypadku.

Do 1975 r. w polskim piśmiennictwie było ogłoszonych kilka takich przypadków, w ciągu ostatnich 5 lat liczba wzrosła. Leczenie jest głównie operacyjne i polega na przecięciu moczowodu, przełożeniu i zespoleniu koniec do końca. Pacjent 39 let-pi cierpiał od kilku miesięcy na bóle w prawej okolicy lędźwiowej, miał ropomocz. Na urografii wodonercze prawej nerki. Wykonano operację wg Hynes-Andresona z dobrym skutkiem.

Dyskusja: dr Kasztelan, prof. Wesołowski, doc. Chojna, Musierowicz, dr Kossa-koiuski.

Posiedzenie naukowe dnia 1 grudnia 1979 r. w sali wykładowej Kliniki Urolo­gicznej AM w Warszawie. Obecnych 64 osoby. Przewodniczył doc. Jan. Wł. Chojna. Program wypełniły referaty z Kliniki Urologicznej AM w Warszawie.

1. Doc. Borkowski: Regeneracja moczowodu i miedniczki z poprzecznie przeciętego i zespolonego paska ściany moczowodu-zastosowanie praktyczne.

Na 25 psach wykonano doświadczalne przecięcie i zeszycie moczowodu. Lepsze wyniki były u tych psów, które otrzymały Immuran lub Prednison. Regeneracja odbywała się na cewniku przez 4 tygodnie. U człowieka ma to znaczenie w przy­padku oderwania moczowodu od miedniczki podczas operacji. Kikut moczowodu rozcina się podłużnie na dług. ok. 1,5 cm, po czym jego tylną ścianę zszywa się z tylną ścianą miedniczki, niezeszyta przednia część regeneruje się. Operowano 3 chorych, 2 z dobrym wynikiem. Ten typ operacji może być zastosowany przy ureterocalicostoimii, bądź przy operowaniu zwężeń moczowodu, kiedy po wycięciu zwężenia jeden kikut jest cienki, a drugi gruby. W sumie wykonano 11 operacji u 10 chorych. U 4 wynik był dobry.

Dyskusja: doc. Musierowicz, dr Walczak, doc. Borkowski, Chojna, dr Kaczorow­ski, doc. Kazoń.

2. J. Wąsik: Prace doświadczalne nad zastosowaniem kleju biologicznego G. R. F. (rezorcyna-żelatyna-formaldehyd).

Badania wykonano na królikach, podzielonych na 2 grupy. Operowano lewe nerki. Na osuszone powierzchnie przeciętych nerek nakładano klej 3 metodami. Najgorsze wyniki były, gdy stosowano 3 składniki jednocześnie. Używano kleju ze składników albo tylko polskich, albo francuskich. Referent uważa, że klej G. R. F. nie powinien być stosowany przy rozległych nacięciach nerek, najlepiej przy re-zekcji bieguna nerkowego. Formalina i rezorcyna działają niszcząco na miąższ nerkowy.

Dyskusja: doc. Kazoń wspomina klej polski, który zdał egzamin, a którego obecnie nie ma. Doc. Musierowicz uważa, że klej winien być kładziony cienką warstwą; dr Sochacka.

3. A. Gomuła, S. Wałecki: Otorbione zacieki moczowe jako powikłanie po pielolitotomii i ureterolitotomii.

Przedstawiono 3 przypadki otorbionych zacieków moczowych. 52 1. pacjenta z kamieniem odlewowym prawej nerki, z miedniczką śródnerkową. Przez 16 dni od operacji obficie przeciekał mocz. W 17 dniu założono cewnik moczowodowy do prawej nerki na 5 dni. Przez 3 miesiące utrzymywały się bóle i wodonercze, kon­trast wypływał poza drogi moczowe. Operacja — olbrzymi zaciek moczowy. Usu­nięto zniszczoną nerkę wraz ze ścianą zacieku. Druga nerka zdrowa. Drugi przy­padek dotyczył 26 1. mężczyzny z nieczynną lewą nerką po ureterolitotomii, którą wykonano przed 6 miesiącami. W czasie reoperacji stwierdzono zaciek moczowy otorbiony i zwężenie bliznowate moczowodu. Wycięto ścianę zacieku i założono do nerki i moczowodu cewnik Cummings-Malecot na 21 dni. Po 3 miesiącach na uro­grafii nerka pracuje normalnie. Trzeci przypadek dotyczył 53 letniej chorej z ob­jawami urosepsis. Szeroko nacięto zaciek moczowy. Obecnie czuje się dobrze.

Dyskusja: dr Wasilewski, doc, doc. Borkowski, Krzeski, Musierowicz, dr Bu­liński.

4. Prof. S. Wesołowski: Przetoki moczowe u kobiet po operacjach ginekologicz­nych (pokaz przypadków).

Minęło 30 lat jak referent wykonał po raz pierwszy operację przetoki pęcherzo­wo-pochwowej. Nie jest zwolennikiem kleju i koagulacji w leczeniu tych przetok. Przedstawił 6 przypadków pomyślnego leczenia operacyjnego przetok po zabiegach ginekologicznych, oraz ich dokładną diagnosytkę.

Dyskusja: doc. Kazoń podzielił się własnym doświadczeniem operacyjnego le­czenia tych przetok, doc. Chojna przedstawił własny przypadek wrodzonej przeto­ki maciczno-pęcherzowej.

adres autorów

Pol. Tow. Urol. Oddział Warszawski
ul. Pielęgniarek 7
04-865 Warszawa