Opóźniona diagnoza raka nerki u chorego z autosomalną dominującą wielotorbielowatością nerek, nawracającym krwiomoczem oraz współistniejącym rakiem kory nadnercza
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 2003/56/4.

autorzy

Waldemar Elikowski ¹, Ryszard Prędki ², Andrzej Karwowski ³, Mieczysław Gawroński ⁴

¹ Szpital Miejski ZOZ Poznań Nowe Miasto, Oddział Chorób Wewnętrznych
Ordynator oddziału: prof. dr hab. Piotr Psuja
² Szpital Miejski ZOZ Poznań Nowe Miasto, Oddział Urologii
Ordynator oddziału: prof. dr hab. Zbigniew Kwias
³ Szpital Miejski ZOZ Poznań Nowe Miasto, Zakład Radiologii
Kierownik zakładu: prof. dr hab. Andrzej Karwowski
⁴ Szpital Miejski ZOZ Poznań Nowe Miasto, Pracownia Patomorfologii
Kierownik pracowni: dr Mieczysław Gawrońsk

słowa kluczowe

nerka, nawracający krwiomocz, autosomalna dominująca wielotorbielowatość nerek, współistniejący rak nerki, rak kory nadnercza, różnicowanie z przerzutem

streszczenie

Autorzy opisali przypadek chorego z autosomalną dominującą wielotorbielowatością nerek (ADWN) i nawracającym krwiomoczem. Parokrotne badanie USG nerek oraz cystoskopia, wykonane w trakcie obserwacji przedszpitalnej, nie wykazały obecności procesu nowotworowego. Interpretacja, że wyłączną przyczyną krwiomoczu jest torbielowatość nerek, była przyczyną opóźnionego rozpoznania raka nerki. Guz lewej nerki (45x50 mm) uwidoczniono precyzyjnie w badaniu KT; po tej samej stronie stwierdzono guz nadnercza (13x9 mm) sugerujący przerzut. W krótkim okresie po radykalnej nefrektomii z adrenalektomią pacjent zmarł wśród objawów niewydolności nerek i postępującego wyniszczenia nowotworowego z przerzutami do kości. Histopatologicznie rozpoznano w nerce raka jasnokomórkowego, niespodziewanie obraz mikroskopowy nadnercza wykazał cechy pierwotnego rozplemu nowotworowego. Autorzy analizują znaczenie dokładnego wywiadu chorobowego i podkreślają przewagę badania KT nad ultrasonografią we właściwej ocenie klinicznej chorego z wielotorbielowatością nerek.