PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

SPOSÓB ZAOPATRYWANIA KIKUTA MOCZOWODU PODCZAS HEMINEFROURETEREKTOMII Z POWODU ODPŁYWU WSTECZNEGO
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1989/42/1.

autorzy

Alojzy Witeska, Wojciech Pypno
Z Kliniki Urologii CMKP w Warszawie kierownik Kliniki: doc. dr hab. med. M. Kazoń

streszczenie

Przedstawiono własny sposób zaopatrywania kikuta moczowodu, po­legający na podłużnym nacięciu jego ściany i założeniu podkłucia na szczycie rozcięcia.
Sposobem tym operowano 11 dzieci. W badaniach kontrolnych stwierdzono u wszystkich prawidłową czynność wydzielniczą pozostałego segmentu nerki, u żadnego nie wykazano odpływu wstecznego do mo­czowodu bliźniaczego.

Wybór sposobu leczenia odpływu wstecznego towarzyszącego wadzie podwójnego moczowodu, zależy od stanu segmentu nerki, do którego występuje odpływ (8, 10). U chorych, u których doszło do zupełnego zniszczenia tego segmentu konieczne jest jego wycięcie wraz z drenują­cym go moczowodem (1). Usunięcie przypęcherzowego odcinka moczowo­du bywa technicznie trudne i może spowodować różnorakie powikłania (6). Dla ich zapobieżenia stosujemy w Klinice Urologii CMKP opracowany w 1974 roku własny sposób zaopatrywania kikuta moczowodu (9).

TECHNIKA OPERACJI

Po dotarciu do poszerzonego kikuta moczowodu nacina się podłużnie jego ścianę na całej długości, bez usuwania śluzówki tej części moczo­wodu. Na szczycie rozcięcia (przy pęcherzu) zakłada się podkłucie, obej­mujące sam rozcięty kikut, unikając w ten sposób konieczności wycina­nia moczowodu w obrębie wspólnej osłonki, a jednocześnie zamykając drogę odpływowi wstecznemu (ryc. 1). Rozcięcie moczowodu umożliwia założenie podkłucia, bez obawy uszkodzenia moczowodu bliźniaczego.

MATERIAŁ I WYNIKI

W latach 1974?1985 wykonano 11 heminefroureterektomii, zaopa­trując kikut moczowodu wyżej przedstawionym sposobem. Do badań kontrolnych (urografia, Cystografia mikcyjna i USG) zgłosiło się od 6? 12 miesięcy po operacji 9 dzieci. U wszystkich stwierdzono prawidłową czynność wydzielniczą pozostawionego segmentu nerki, u żadnego z nich nie stwierdzono odpływu wstecznego do moczowodu bliźniaczego. Za­każenie opanowano u wszystkich chorych.

DYSKUSJA

Oba ramiona podwójnego moczowodu w odcinku przypęcherzowym objęte są wspólną osłonką i mają wspólne Unaczynienie (3, 4). Oddziele­nie moczowodu dotkniętego odpływem stwarza więc niebezpieczeństwo uszkodzenia ściany drugiego moczowodu lub jego unaczynienia. Nie­rzadko też zdarza się pozostawienie przypęcherzowej części kikuta mo­czowodu (7). Po takim niecałkowitym wycięciu moczowodu utrzymuje się odpływ wsteczny do jego kikuta, co utrudnia, a nawet uniemożliwia opa­nowanie zakażenia (2, 5).

Powikłań tych można uniknąć, stosując przedstawiony przez nas spo­sób zaopatrywania kikuta moczowodu dotkniętego odpływem. Rozcięcie tego kikuta na całej długości eliminuje potrzebę wycinania go, zaś pod­kłucie tuż przy ścianie pęcherza wyklucza odpływ wsteczny.

piśmiennictwo

  1. 1. Borówka A., Krzeski T., Witeska A.: Operacyjne leczenie odpływu wstecz­nego towarzyszącego wadzie podwójnego moczowodu. Urol. Pol., 1984, 37, 1, 17. ?
  2. 1.Bruce A. W., Awad S. A.: Reflux in the residual ureter. J. Urol., 1964, 92, 275. ?
  3. 2.Campbell H.F.: Urology. W. B. Saunders. Philadelphia. 1979, 1539. ? 4. Daszkie­
  4. wicz E.: Embriologia i wady wrodzone układu moczowego. PZWL, Warszawa, 1975. ?
  5. 5. Johnston H., Heal M. R.: Reflux in complete duplicated ureters in children. J.
  6. Urol., 1971, 105, 881. ? 6. Krzeski T.: Znaczenie kliniczne wady podwójnego moczo­
  7. wodu. Pol. Tyg. Lek., 1966, 21, 1486. ? 7. Stromengher P.: Antirefluksplastik bei
  8. Doppelnieren mit ureter duplex. Urol. Int., 1970, 25, 353. ? 8. Williams D. J.: The
  9. natural history of reflux ? a review. Urol. Int., 1971, 26, 350. ? 9. Witeska A.:
  10. Nowe sposoby operacyjnego leczenia następstw całkowitego zdwojenia moczowodu
  11. u dzieci. Praca habilitacyjna. Warszawa, 1983. ? 10. Wyszyńska T.: Chemioterapia
  12. zakażeń układu moczowego. Warszawa, 1971, 84, 100.