OCENA DOSZCZĘTNOŚCI ELONGACJI ZA POMOCĄ METODY
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1985/38/4.

Celem leczenia spodziectwa jest całkowite wyprostowanie prącia i wy­tworzenie brakującego odcinka cewki z ujściem na szczycie żołędzi. Wy­prostowanie prącia może stanowić oddzielny etap operacyjny lub może być częścią operacji wieloetapowej. Wyprostowanie prącia można uzys­kać dzięki wycięciu struny (chorda) lub przez dokładne jej odpreparo­wanie od osłonki białawej ciał jamistych i pozostawienie w łączności z dystalnym odcinkiem cewki. Ostateczny wynik leczenia spodziectwa za­leży w dużej mierze od doszczętności elongacji.

W Klinice Urologii Instytutu Chirurgii AM w Warszawie u chorych operowanych z powodu spodziectwa stosujemy metodę wywoływania sztucznego wzwodu prącia opisaną przez Gittesa i Mc Laughlina (1). Po­zwala ona na dokonanie oceny stopnia zgięcia prącia i doszczętności elon­gacji w czasie zabiegu operacyjnego (2, 3).

METODA

Do wywołania sztucznego wzwodu prącia używa się zestawu przedsta­wionego na rycinie 1. Składa się on z cienkiej igły do wstrzyknięć typu ?motylek" z plastykowym, przezroczystym wężykiem, strzykawki, pętli z tasiemki bawełnianej przewleczonej przez kilkucentymetrowy frag­ment sztywnego cewnika oraz kleszczyków naczyniowych.

Sztuczny wzwód wywołuje się w sposób następujący. Podstawę prącia zaciska się okrężnie pętlą. Zaciśnięcie kleszczykami wolnych końców pętli przy końcu rurki, przez którą jest przewleczona, uniemożliwia jej roz­luźnienie. Jedno z ciał jamistych prącia nakłuwa się igłą połączoną wę­żykiem ze strzykawką. Igła, wężyk i strzykawka są wcześniej wypełnione fizjologicznym roztworem NaCl i pozbawione pęcherzyków powietrza. Płyn wstrzykiwany powoli ze strzykawki wypełnia oba ciała jamiste i powoduje ich wzwód. Ciało gąbczaste cewki i żołądź nie są przy tym wypełniane płynem. Zdjęcie zacisku założonego na prącie umożliwia od­płynięcie płynu z ciał jamistych przez żyły prącia i prowadzi do ustąpienia wzwodu. Igłę wkłutą w trzon prącia usuwa się po wymasowaniu płynu. Miejsce wkłucia należy przez chwilę ucisnąć palcem, co zapobie­ga wynaczynianiu się krwi.

Sztuczny wzwód prącia przed elongacją przedstawia rycina 2. Na ry­cinie 3 widać prącie we wzwodzie po całkowitym wycięciu struny.

MATERIAŁ I WYNIKI

Przedstawioną metodę wywoływania sztucznego wzwodu prącia wpro­wadziliśmy w naszej klinice w 1981 roku. Zastosowano ją dotychczas u 64 chorych operowanych z powodu spodziectwa. Pozwoliła ona wyelimi­nować całkowicie ryzyko niezupełnego wyprostowania prącia w czasie elongacji. U żadnego chorego nie obserwowano powikłań związanych z tą metodą.

OMÓWIENIE

Korzyści wynikające z rutynowego stosowania metody wywoływania sztucznego wzwodu są niewątpliwe. Odsetek chorych wymagających po­nownej operacji z powodu niedoszczętnego wycięcia elementów włóknis­tych struny wynosił w naszym materiale przed wprowadzeniem metody około 5,0%. U żadnego natomiast chorego operowanego z jej użyciem nie było potrzeby powtórnego wykonywania elongacji.

. Przestrzeganie odpowiednich zasad techniki wywoływania wzwodu pozwala wyeliminować ryzyko powikłań. Niebezpieczeństwem, które na­leży brać pod uwagę przy stosowaniu opisanej metody, jest zator po­wietrzny. Aby go uniknąć trzeba przed wkłuciem igły wypełnić strzy­kawkę oraz łączący ją z igłą wężyk płynem i usunąć wszystkie pęche­rzyki powietrza. Ilość płynu wstrzykiwanego do prącia nie może być nadmierna, aby nie doszło do niepotrzebnego uciśnięcia beleczek ciał ja­mistych. Krwawienie z miejsca wkłucia, jeśli używa się cienkiej igły i usuwa ją z prącia po rozluźnieniu zacisku, jest znikome. Wzwód prącia można wywoływać kilkakrotnie w czasie operacji. Nie należy go nato­miast utrzymywać przez dłuższy czas. Odpreparowywanie struny od osłon­ki białawej ciał jamistych jest wprawdzie łatwiejsze w czasie wzwodu, jednak przedłużone 'utrzymywanie wzwodu może mieć niekorzystny wpływ na ukrwienie delikatnej tkanki ciał jamistych. Zaciśnięcie podstawy prą­cia po zlikwidowaniu wzwodu zapobiega krwawieniu i ułatwia tym sa­mym wykonanie operacji. Staramy się jednak unikać takiego postępo­wania z obawy przed niekorzystnym niedokrwieniem prącia, szczególnie zaś jego skóry.

1. 1. Gittes R. F., Mc Laughlin A. P.: Injection techniąue to induce penile erection. Urology, 1974, 4, 473. ? 2. Horton C.E., Devine C.J.: Simulated erection of the penis with saline injection, a diagnostic manouver. Piast. Reconstr. Surg., 1976, 59, 769. ? 3. Ossandon F., Ransley P. G.: Lasso tourniąuet for artificial erection in hypospadias. Urology, 1982, 19, 656.