PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Electroincisio prostatae transurethralis(TUIP)
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1991/44/2.

autorzy

Stefan Wesołowski, Sławomir Zuchora, Mieczysław Węglewicz, Franciszek Zmysłowski
Z Oddziału Chirurgicznego Szpitala Wojewódzkiego w Ciechanowie
Ordynator Oddziału: dr med. A.Niestępski
Dyrektor Szpitala: lek. med. M. Scharoch

streszczenie

W latach 1987—89 wykonano z powodu trudności w oddawaniu moczu nacięcie szyi pęcherza i prostaty u 37 chorych. Badania kontrolne przeprowadzono u 36 operowanych. Czas obserwacji wynosił od 6 do 36 miesięcy. Wynik dobry stwierdzono u 26 chorych, wystarczający u 5, zły u 5.

W dniu 10 lipca 1985 r. na Kongresie Urologów Brytyjskich w East-bourne miałem możność wysłuchać referatu Orandiego o przezcewko-wym nacięciu prostaty (TUIP). W odróżnieniu od nazwy transurethral resection of the prostate (TUR) autor używa określenia transurethral incision of the prostate (TUIP — 4). Orandi zaczął wykonywać w 1969 r. nacięcie szyi pęcherza i prostaty najpierw tylko u niektórych chorych z przeszkodą w oddawaniu moczu (stwardnienie szyi pęcherza, mały gruczolak stercza) i u chorych młodszych z powiększeniem stercza lub ze zmianami włóknistymi po przebytym zapaleniu. Z czasem, w miarę nabywanego doświadczenia, rozszerzał wskazania do tego zabiegu i zaczął wykonywać go w średnich, a potem i w dużych gruczolakach. Początkowo wykonywał dwa nacięcia (ryc. 1) na godzinie 5 i 7, zaczynając odokolicy ujścia moczowodu przez szyję pęcherza i część sterczową cewki do wzgórka nasiennego. Nacięcie powinno być głębokie aż do torebki chirurgicznej. Z czasem wykonywał tylko jedno nacięcie w linii środkowej na godz. 6.00. W ciągu 15 lat operował w ten sposób 646 chorych; u 79,0% chorych wynik był dobry, u 11,0% wystarczający, a u 10,0% zły. Oto ocena autora: „Contrary to the early notions, TUIP was not always simple, short and easy operation\\\\\\\" (5).

MATERIAŁ I METODA

W latach 1987—89 operowano 37 chorych w wieku 49—89 lat z powodu stwardnienia szyi pęcherza lub gruczolaka stercza. Wykonywano jedno głębokie nacięcie szyi pęcherza i prostaty na godzinie 6.00. Nacięcie rozpoczynano tuż za szyją i prowadzono przez część sterczową cewki aż do wzgórka nasiennego. Używano elektroresektora Olympus Nr 24 Charr, ze specjalną elektrodą do cięcia (A 2193 Knife electrode — ryc. 2). Znieczulenie podpajęczynówkowe igłą 0 25 z dostępu lędźwiowego między L3—L4, wyjątkowo L2—L3; środkiem znieczulającym była 5,0% xylocaina i bupiwakaina. I tak w zależności od wieku, masy ciała i ogólnego stanu chorego stosowano środki znieczulające (tab. I). Już po wystąpieniu znieczulenia i ocenie jego wysokości, nie przekraczającej zazwyczaj okolicy pępka, podawano domięśniowo 10—25 mg efedryny, jeśli nie było widocznych przeciwwskazań pod postacią zaburzeń rytmu serca. Pozwalało to na utrzymanie przez cały czas stabilnego ciśnienia tętniczego bez potrzeby dodatkowego podawania dożylnie atropiny i efedryny. Przeciętny czas trwania operacji wynosił około 30 minut, czas znieczulenia wydłużał się przeciętnie do 80—90 min. Każdy chory otrzymywał kroplówkę dożylną z 0,9% NaCl. Nie obserwowano poznieczule-niowych powikłań poza jednym przypadkiem bólów głowyNiepowodzenia. 1. Chory K. Z., 65 lat, Nr hist. chor. 1535/87. Adenoma

prostatae. 25. II. 1987 TUIP. Był to z kolei trzeci operowany chory. Wynik zły.

Moczu nie oddaje. Cewnik na stałe. Po paru tygodniach TUR w innym szpitalu.

Wynik dobry.

2. Chory Z. Z., 66 lat, Nr hist. chor. 1264/87. Per rectum duży gruczoł. 12. XI. 87 TUIP. Po zabiegu moczu nie oddaje. 24. XI. 87 TURP. Wynik zły. 21.I.1988 Adeno mectomia suprapubica, gruczolak duży. Wyłuszczenie łatwe. Przebieg pooperacyjny bez powikłań. U tego chorego należało zdecydować się od razu na adenomektomię otwartą.

3. Chory Z. D., 65 lat, Nr hist. chor. 4441/88. 12. IV. 1988 TUIP. Wynik zły. Po zabiegu chory nie oddaje moczu. Wykonano adenomektomię. Powikłania wczesne. Krwawienie po nacięciu, tamponada pęcherza skrzepami. Uszkodzenie ściany pęcherza. Z powyższych powodów operowano w trybie nagłym 3 chorych: u dwóch wykonano adenomektomię, u trzeciego zeszyto naciętą ścianę pęcherza.

1. Chory St. 7., 73 lata, Nr hist. chor. 9683/89. Adenoma prostatae. 14. VIII. 1989 godz. 10,00 electroincisio prostatae. Biopsja. Electrocoagulatio. O północy z powodu znacznego krwawienia wykonano adenomektomię nadłonową. Przebieg pooperacyjny bez powikłań. Badanie histologiczne (Nr 22001, dr B. Kirmuć) pobranego podczas TUIP wycinka wykazało rozrost włóknistogruczołowy; natomiast badanie usuniętego

gruczołu stwierdziło gruczolakoraka prostaty (nr 22002—22003).

2. Chory W. W., 65 lat, Nr hist. chor. 12343/89. Hyperplasia prostatae, Calculus vesicae urin. 23. X. 1989 z rana: Lithotrypsis + TUIP. O godz. 15,00 z powodu znacz nego krwawienia wykonano adenomektomię. Badanie histologiczne (Nr 23260—23262 — dr B. Kirmuć), Adenoma prostatae. Przebieg pooperacyjny bez powikłań.

3. Chory E. K., 77 lat, Nr hist. chor. 6161/89; 19. V. 1939 Electroincis\\\\\\\'o prostatae.

Laesio parietis vesicae urin. Znaczne krwawienie nie do opanowania elektrokoagu lacją. Wobec tego: cystostomia suprapubica, sutura pariet s vesicae, electroresectio prostatae per cystostomiam, laparotomia explorativa. Przebieg pooperacyjny gładki. Powikłania późne. Zwężenie cewki u jednego chorego, u drugiego po 3 latach kamica pęcherza. Podczas wziernikowania pęcherza widać było u tego chorego wyraźną „bruzdę\\\\\\\" w części sterczowej cewki i rozłożone na boki dwa płaty prostaty. Litotrypsja. U jednego z pierwszych operowanych wykonano po roku ponowne nacięcie z powodu trudności w oddawaniu moczu. W dwa lata po powtórnym nacięciu wynik dobry.

WYNIKI

Operowano 37 chorych, przebadano 36, czas obserwacji wynosił od 5 do 36 miesięcy. Nie mając możliwości wykonywania badań urodynamicznych wyniki oceniano na podstawie obserwacji klinicznych. Wynik

dobry stwierdzono u 26 chorych, średni u 5, zły u 5. Zabieg ten mimo prostoty wykonania nie jest łatwy. U chorych z przepukliną lub kamicą pęcherza wykonywano równocześnie operacje przepukliny lub litotrypsję. Znaczny odsetek niepowodzeń występował szczególnie u pierwszych operowanych, zanim nie opanowano odpowiedniej techniki wykonania

piśmiennictwo

  1. 1. Delaere K. P. J., Debruyne F. M. J., Moonen W. A.: Extended bladder neck incision for outflow obstruction in male patients, Brit. J. Urol., 1983, 55, 225.
  2. 2. Edwards L. E., Brucknall T. E., Pittam M. A., Richardson D. R., Stanek J.: Transurethral resection of the prostate and bladder neck incision: a review of 700 cases, Brit. J. Urol., 1985, 57, 168. —
  3. 3. Nielsen H. O.: Transurethral prostatotomy versus transurethral prostatectomy in benign prostatic hyperthrophy, Brit. J. Urol., 1988, 61, 435.
  4. 4. Orandi A.: Transurethral incision of the prostate, J. Urol., 1973, 110, 229.
  5. 5. Orandi A.: Transurethral incision of prostate (TUIP): 646 cases in 15 years — a chronological appraisal, Brit. J. Urol., 1985, 57, 703.

adres autorów

prof. dr med. Stefan Wesołowski, 00-539 Warszawa, ul. Piękna 3