PTU - Polskie Towarzystwo Urologiczne

Wspomnienie pośmiertne: Zygmunt Bartkowiak 1908-1991
Artykuł opublikowany w Urologii Polskiej 1993/46/3.

autorzy

Józef Traczyk, Janusz Szłapiński
Z Kliniki Urologii Instytutu Chirurgii AM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Z. Kwias

W dniu 4 maja 1991 r. zmarł w Poznaniu w wieku 83 lat doc. dr hab. med. Zygmunt

Bartkowiak, organizator i pierwszy Kierownik Kliniki Urologicznej Akademii Medycznej w Poznaniu w latach 1966- 1970, współtwórca „Urologii Polskiej\\\", zasłużony nauczyciel

akademicki, członek licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych.

Doc. Zygmunt Bartkowiak urodził się 9 stycznia 1908 r. w Poznaniu. Świadectwo dojrzałości uzyskał w maju 1925 r. w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

Studia medyczne rozpoczął w roku 1925 na Uniwersytecie Poznańskim, a dyplom lekarski otrzymał w 1930 roku. Tytuł doktora wszechnauk lekarskich uzyskał w maju 1931 r. Studia uzupełniające odbył za granicą u prof. dr Lichtenberga w Klinice Urologicznej Uniwersytetu w Berlinie od 1 stycznia do 30 czerwca 1936 r., oraz u prof. dr Illyes w Klinice Urologicznej

Uniwersytetu w Budapeszcie od 1 do 31 marca 1937 r. i drugi raz od 1 lipca do 31 października 1938 r.

Od 1.10.1937 r. do 30.04.1938 r. studiował też u prof. dr G. Mariona w Klinice

Urologicznej Uniwersytetu w Paryżu. Immatrykulowany również jako student Wydziału

Lekarskiego Uniwersystetu w Paryżu korzystał z wykładów urologii i pokazowych operacji profesorów dr Legaeu i Chavassu w Paryżu oraz dr Surraco z Montevideo.

Uchwałą Rady Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu w Paryżu z dnia 29.04.1938 r. został mianowany asystentem tegoż Uniwersytetu. Przebywał również w Szwajcarii u prof. Wildbolza w Klinice Urologicznej Uniwersystetu w Bernie od 1.05. do 30.06.1938 r.

W latach akademickich 1927/28 i 1929/30 pracował jako demostrator w Zakładzie Anatomii

Opisowej i Topograficznej Uniwersytetu Poznańskiego pod kierunkiem prof. dr St. Różyckiego, a w okresie wakacji w tych latach — jako młodszy asystent na oddziale chirurgicznym Szpitala

Miejskiego w Poznaniu pod kierownictwem prof. dr. Nowakowskiego. Po otrzymaniu dyplomu lekarskiego w 1930 r. był zatrudniony jako asystent oddziału chirurgicznego Szpitala SS.

Elżbietanek w Poznaniu pod kierownictwem dr Mieczkowskiego. Pracował również w Gdyni i w Poznaniu na oddziałach chirurgicznych, wewnętrznych i ginekologiczno-położniczych. Od 1933 r. do 1939 r. był starszym asystentem oddziału chirurgicznego Szpitala Miejskiego w Poznaniu u prof. dr K. Nowakowskiego. W tym czasie odbył studia uzupełniające za granicą oraz ukończył specjalizację chirurgiczną i urologiczną.

Od 1.05.1939 r. do czasu mobilizacji pełnił funkcję dyrektora i ordynatora oddziału chirurgicznego w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej w Pabianicach. Jako oficer rezerwy brał udział w Kampanii Wrześniowej. Kilkakrotnie byl ranny.

W czasie okupacji pracował w Pabianicach jako chirurg, urolog i radiolog.

Po wyzwoleniu od 5.05.1945 r. pełnił funkcję dyrektora Szpitala Miejskiego im. J. Strusia w Poznaniu. Zorganizował i wyposażył własnym sprzętem pierwszy i dotąd jedyny na terenie województwa poznańskiego oddział urologiczny, którego ordynaturę objął drogą konkursu.

W 1947 r. zrezygnował z pełnienia obowiązków dyrektora, pozostając ordynatorem Oddziału

Urologicznego. 15.01.1963 r. na podstawie pracy „Kandydiaza dróg moczowych\\\" uzyskał tytuł naukowy dr hab. na Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi.

Byl jednym z założycieli i członków Polskiego Towarzystwa Urologicznego. Od chwili jego założenia w 1948 r. pełnił tam również różne funkcje. W 1957 r. i 1958 r. został wybrany prezesem tegoż towarzystwa. Był organizatorem „Dnia Urologicznego\\\" w Poznaniu w 1953 r., w Białymstoku w 1957 r. i VI Zjazdu Naukowego P.T.U, w Poznaniu w 1958 r. Brał czynny udział w zjazdach zagranicznych z referatami i dyskusją.

Pracował do dnia 30.09.1978 r. po czym przeszedł na emeryturę.

Za wzorową pracę otrzymał różne odznaczenia, m.in. Odznakę za wzorową pracę w Służbie

Zdrowia, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal za udział w wojnie obronnej 1939 r. Medal 40-lecia

Polski Ludowej, Odznakę Tysiąclecia oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Życie i działalność doc. Z. Bartkowiaka to przykład postawy wybitnego lekarza, który poświęcił swoje wszystkie siły dla dobra chorych, postawy pełnej humanizmu, życzliwości i przyjaźni dla wszystkich mających z Nim współpracować lub korzystać z Jego pomocy.

Doc. dr hab. med. Zygmunt Bartkowiak opublikował 34 prace naukowe.

adres autorów

dr med. Józef Tkaczyk,
60-589 Poznań, Nowina 15 m. 1,
lek. med. Janusz Szlapiński,
W-478 Sidzina, Wielka Polana 739